leyaruth42's review against another edition
5.0
The action really takes off in this one. The previous book started it all going and it keeps getting faster in this one. Again I'm disappointed in the amount of borrowing from LOTR. In this one, we get a Tom Bombadil/Gandalf surrogate in Jasper. Whoever this Gunther is will be the Radagast surrogate. I'm a bit tired of the whole Eldrid storyline. I guess you have to have the big baddie to keep the story moving. I'd be interested in learning more about what the Vale is actually up to, instead of just hinting at it.
trabska's review against another edition
4.0
Zdecydowanie jest to moja ulubiona, aktualnie czytana seria. Uwielbiam świat stworzony w tej książce, postacie. Przy tym wszystkim, nie mówię, że nie jest troszkę naiwna, ale zupełnie w tej historii mi to nie przeszkadza.
mrdan's review against another edition
adventurous
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.5
debbieh2109's review against another edition
5.0
Adventurous
Another great story. Really hard to put down. Never no what’s going to happen next but very exciting. Looking forward to reading the next book in series.
Another great story. Really hard to put down. Never no what’s going to happen next but very exciting. Looking forward to reading the next book in series.
thinde's review against another edition
3.0
This one had a weak ending... simply setting up the next book. Nothing of note was achieved. It explored some character growth, for the protagonists, and reassembled the team.
ksiazkowy_pirat's review against another edition
4.0
Ben i Amelia kontynuują swoją podróż w nieznane. Ich cel jest tak daleko, że perspektywa jego osiągnięcia nie wydaje się choćby realna. Jednak brną przez kolejne zaspy, marznąc i próbując znaleźć w sobie ostatnie pokłady motywacji. Kiedyś przecież dotrą do Irrefort i poznają odpowiedzi, które może dać im Zakon Purpuratów.
Cała historia ani na chwilę nie pozwala się nudzić. Przez umiejętne wykorzystanie motywu drogi, autor podsyca napięcie, rzucając pod nogi bohaterów kolejne kłody, którym muszą się przeciwstawić. W efekcie śledzimy nie tylko ich ucieczkę przez niebezpiecznymi przeciwnikami, ale również widzimy rozwój relacji między nimi. W historii pojawiają się również nowe postaci, które na pewno będą miały większe znaczenie w kolejnych tomach.
Lubię serię o Beniaminie Ashwoodzie za to, że bohaterowie to… normalni ludzie. Nawet jeśli mają dodatkowe umiejętności to wciąż posiadają wady, a podczas walk z niebezpieczeństwem nierzadko odnoszą rany. W seriach fantasy często dochodzi do tego, że postaci wraz z rozwojem umiejętności stają się nadludźmi – tutaj jest wręcz przeciwnie. Bohaterowie rozwijają swoje zdolności, a mimo to często muszą mierzyć się z lepiej wyszkolonymi czy wyposażonymi przeciwnikami.
Podoba mi się to w jaki sposób ta historia się rozwija. W pierwszym tomie głównym wątkiem była podróż, w drugim walka z demonami, a w trzecim pojawiają się oba, również w towarzystwie nowych, które są konsekwencją rozwoju pewnych wątków. Taka mieszanka klasycznych podróżniczych przygód, walki z demonami oraz magii i miecza sprawia, że nie chce się od tej książki odrywać.
Nie brakuje tutaj również humoru, który z tomu na tom staje się coraz śmielszy, podobnie jak sami bohaterowie w swoich relacjach. Te wolniejsze momenty, kiedy widzimy rozwój ich relacji, moim zdaniem paradoksalnie lepiej wpływają na całość fabuły, bo dzięki nim można dostrzec jak kolejne przygody odciskają piętno na bohaterach i jak wpływa na nich to z czym muszą się mierzyć. Szczególnie widać to w przypadku Bena i Amelii, którzy bardzo się zmieniają i często muszą posuwać się nawet do pewnego okrucieństwa, by spełnić swój cel.
Seria o Beniaminie Ashwoodzie to po prostu książki, które chce się czytać. Autor nie stara się na nowo wynaleźć koła, a świetnie operuje znanymi motywami, jednocześnie dodając do nich coś od siebie i tworząc wciągającą historię. Rozumiem, że nie wszystkim to odpowiada, jednak mi jak najbardziej. Jestem bardzo ciekawy jakie przygody przyniesie kolejny tom, bo końcówka Wrogiego Terytorium daje wiele możliwości i stawia kilka pytań, na które już chciałbym poznać odpowiedź.
Cała historia ani na chwilę nie pozwala się nudzić. Przez umiejętne wykorzystanie motywu drogi, autor podsyca napięcie, rzucając pod nogi bohaterów kolejne kłody, którym muszą się przeciwstawić. W efekcie śledzimy nie tylko ich ucieczkę przez niebezpiecznymi przeciwnikami, ale również widzimy rozwój relacji między nimi. W historii pojawiają się również nowe postaci, które na pewno będą miały większe znaczenie w kolejnych tomach.
Lubię serię o Beniaminie Ashwoodzie za to, że bohaterowie to… normalni ludzie. Nawet jeśli mają dodatkowe umiejętności to wciąż posiadają wady, a podczas walk z niebezpieczeństwem nierzadko odnoszą rany. W seriach fantasy często dochodzi do tego, że postaci wraz z rozwojem umiejętności stają się nadludźmi – tutaj jest wręcz przeciwnie. Bohaterowie rozwijają swoje zdolności, a mimo to często muszą mierzyć się z lepiej wyszkolonymi czy wyposażonymi przeciwnikami.
Podoba mi się to w jaki sposób ta historia się rozwija. W pierwszym tomie głównym wątkiem była podróż, w drugim walka z demonami, a w trzecim pojawiają się oba, również w towarzystwie nowych, które są konsekwencją rozwoju pewnych wątków. Taka mieszanka klasycznych podróżniczych przygód, walki z demonami oraz magii i miecza sprawia, że nie chce się od tej książki odrywać.
Nie brakuje tutaj również humoru, który z tomu na tom staje się coraz śmielszy, podobnie jak sami bohaterowie w swoich relacjach. Te wolniejsze momenty, kiedy widzimy rozwój ich relacji, moim zdaniem paradoksalnie lepiej wpływają na całość fabuły, bo dzięki nim można dostrzec jak kolejne przygody odciskają piętno na bohaterach i jak wpływa na nich to z czym muszą się mierzyć. Szczególnie widać to w przypadku Bena i Amelii, którzy bardzo się zmieniają i często muszą posuwać się nawet do pewnego okrucieństwa, by spełnić swój cel.
Seria o Beniaminie Ashwoodzie to po prostu książki, które chce się czytać. Autor nie stara się na nowo wynaleźć koła, a świetnie operuje znanymi motywami, jednocześnie dodając do nich coś od siebie i tworząc wciągającą historię. Rozumiem, że nie wszystkim to odpowiada, jednak mi jak najbardziej. Jestem bardzo ciekawy jakie przygody przyniesie kolejny tom, bo końcówka Wrogiego Terytorium daje wiele możliwości i stawia kilka pytań, na które już chciałbym poznać odpowiedź.
mylhibug's review
adventurous
dark
funny
mysterious
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.25
pandamonium00's review
adventurous
funny
hopeful
lighthearted
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
3.25
8elfer's review
adventurous
hopeful
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? No
3.25
vabookworm703's review
2.0
While I generally liked the third offering of A.C. Cobble’s excellent Benjamin Ashwood series, I did not enjoy Dark Territory as much as the previous two. While the author’s writing style is still easy-going and pleasant to read, frequent repeating of some phrases became highly distracting (to the point of being annoying) as the story progressed.
I cannot quite put my finger on why, but something felt off; I am not sure if it is because Ben and his band of misfits were apart for most of the story or if the story just suffered from poor editing. I found the pacing extremely uneven; some events were dragged out while others felt extremely rushed and the tension practically non-existent. The uneven pacing, along with time leaps (especially during travel sequences) made me wonder if Ben and Company stumbled across a Port Key or a TARDIS.
The one aspect that bothered me the most (and perhaps why I did not enjoy Dark Territory as much as the first two offerings) is the constant “Ben and Amelie have to fight their way out of danger” or “Ben and Amelie just happen to stumble upon the one person/object they need to continue their quest” troupes that are repeated over and over. Yes, I do understand that those troupes are part of the genre, I just wish Mr.Cobble added a little variety to this element – as it was written, it was exhausting to read.
I cannot quite put my finger on why, but something felt off; I am not sure if it is because Ben and his band of misfits were apart for most of the story or if the story just suffered from poor editing. I found the pacing extremely uneven; some events were dragged out while others felt extremely rushed and the tension practically non-existent. The uneven pacing, along with time leaps (especially during travel sequences) made me wonder if Ben and Company stumbled across a Port Key or a TARDIS.
The one aspect that bothered me the most (and perhaps why I did not enjoy Dark Territory as much as the first two offerings) is the constant “Ben and Amelie have to fight their way out of danger” or “Ben and Amelie just happen to stumble upon the one person/object they need to continue their quest” troupes that are repeated over and over. Yes, I do understand that those troupes are part of the genre, I just wish Mr.Cobble added a little variety to this element – as it was written, it was exhausting to read.