michbeatty's review
5.0
Everyone should read this collection of poems as we collectively heal.
"Sometimes diving
Into the dep inside us
Is the only way
We rise above it"
"Sometimes diving
Into the dep inside us
Is the only way
We rise above it"
bookaddictnl's review against another edition
4.0
Laat ik beginnen met te zeggen hoe prachtig deze editie van ‘Noem ons wat we dragen‘ is.
Het is een prachtige hardcover met een mooie omslag, en ook onder deze omslag is het een plaatje om te zien.
Daarnaast is deze bundel tweetalig. We vinden niet alleen de originele Engelstalige gedichten (spoken words) en proza van Amanda Gorman, maar daarnaast de Nederlandse vertaling van Zaïre Krieger.
Dat zowel het origineel als de vertaling aanwezig zijn, vond ik persoonlijk heel erg mooi.
Wie Amanda Gorman heeft horen spreken voor de nieuwe president van Amerika, weet dat haar werk, een prachtige en unieke vorm van voordragen heeft.
Zelf lees ik haar werk dan ook het liefst in originele vorm.
Desalniettemin, heeft Zaïre absoluut fantastisch werk geleverd wat de vertaling betreft. Ze weet dezelfde stijl over te brengen en de emoties van Amanda Gorman in het Nederlands te vangen.
Niets dan lof over de vertaling dus!
En zeker wanneer blijkt dat het hier en daar nogal lastige teksten blijken te zijn.
Amanda Gorman is wat mij betreft het ultieme voorbeeld van het fantastische ‘spoken word’.
Het leest en voelt enorm anders dan “gewone” gedichten. En eigenlijk merkte ik al direct hoe zij mij enorm wist te raken met bepaalde stukken.
En ik zeg stukken, want deze bundel bestaat niet alleen uit spoken word gedichten, maar bevat ook proza, korte verhalen die ons meer vertellen over de geschiedenis en over het nu.
Daarnaast experimenteert Amanda in deze bundel ook met verschillende vormen van poëzie. Zo heeft ze bijvoorbeeld een oud dagboekverslag uit 1918 verwerkt tot poëzie. Iets wat ik oprecht fascinerend vond, maar wat mij net iets minder raakte.
Deze bundel bevat tevens gedichten, die de ongelijkheid tussen de witte en de gekleurde mens aan de kaak stelt. Deze hebben mij ontzettend geraakt. Alleen daarom al is deze bundel het lezen meer dan waard.
De bundel van Amanda bevat echter naast die prachtige stukken, (helaas) ook veel stukken over de pandemie. Alhoewel ze op bijzondere wijze woorden geeft aan deze jaren en gebeurtenissen, werd het voor mij op een gegeven moment wel iets teveel van het goede.
Want hoe ver ga je om woorden te geven aan die situatie en wat het heeft betekend en betekent voor de mensheid?
Hoewel ik als lezer tabjes bleef plakken, is het gezien de hoeveelheid tekst niet te doen om alles te delen.
Hier onder dan ook enkele van mijn favoriete quotes en passages die ik jullie niet wil onthouden.
‘It’s not what was done that will haunt us,
But what was withheld,
What was kept out & kept away.
The hand clenched tightly
With every black blow.
We cannot fathom all these phantoms.
But do not fear our ghosts.
Learn from them.’
‘Niet wat gedaan werd zal ons achtervolgen,
Maar wat achtergehouden werd,
Wat geweerd & geweigerd werd.
De vuist strak gebald
Bij elke kwade klap.
We kunnen al deze fantomen niet vatten.
Maar wees niet bang voor onze schimmen.
Leer van ze.’
‘How long can we stand the dark
Before we become more than our shadows.’
‘Hoelang kunnen we het donker verdragen
Voordat we meer worden dan onze schaduw.’
‘Black lives matter,
No matter what.
Black lives are worth living,
Worth defending,
Worth every struggle.
We owe it to the fallen to fight,
But we owe it to ourselves to never stay kneeling
When the day calls us to stand.’
‘Zwarte levens doen ertoe,
Te allen tijde.
Zwarte levens zijn het waard om te leven,
Zijn het verdedigen waard,
Zijn iedere worsteling waard.
We zijn het de gevallenen verschuldigd te vechten,
Maar we zijn her onszelf verschuldigd nooit meer te blijven knielen
Als de dag ons vraagt op te staan.’
Ik weet zeker dat bovenstaand stuk uit het volledige gedicht mij altijd bij zal blijven. Want het heeft mij tot in het hart geraakt.
En na deze woorden, besefte ik pas echt hoe belangrijk het was dat de vertaling door een vrouw van kleur gedaan zou worden die net zo achter deze woorden staat als Amanda. Om dat zij als enige deze woorden net zo kan voelen.
Deze, zo op het eerste oog weinige woorden, hebben zo ontzettend veel inhoud. En ik vind het zo mooi hoe ze mij laten nadenken. Over mijn leven, over mijn handelen, over het handelen van andere mensen.
Dit is wat mij betreft de essentie van alles wat Amanda Gorman schrijft.
En dit gezegd hebbende, sluit ik deze recensie graag af met de volgende woorden van Amanda Gorman.
‘For there is always light,
If only we’re brave enough to see it,
If only we’re brave enough to be it.’
‘Want er is altijd licht,
Als we de moed hebben het te zien,
Als we de moed hebben het te zijn.’
Conclusie
‘Noem ons wat we dragen‘ is een prachtige tweetalige hardcover editie waarvan de inhoud, in beide talen, je tot diep in je hart raakt.
Zaïre Krieger heeft een fantastische vertaling neergezet van het spoken word en proza van Amanda en de keuze voor haar als vertaler is meer dan logisch.
Deze bundel bevat verschillende vormen van poëzie. Het één wellicht interessanter dan het ander, maar desalniettemin is alles wat mij betreft een waar kunstwerk.
Deze bundel sloot ik in mijn hart en de woorden van Amanda Gorman zal ik koesteren.
Het is een prachtige hardcover met een mooie omslag, en ook onder deze omslag is het een plaatje om te zien.
Daarnaast is deze bundel tweetalig. We vinden niet alleen de originele Engelstalige gedichten (spoken words) en proza van Amanda Gorman, maar daarnaast de Nederlandse vertaling van Zaïre Krieger.
Dat zowel het origineel als de vertaling aanwezig zijn, vond ik persoonlijk heel erg mooi.
Wie Amanda Gorman heeft horen spreken voor de nieuwe president van Amerika, weet dat haar werk, een prachtige en unieke vorm van voordragen heeft.
Zelf lees ik haar werk dan ook het liefst in originele vorm.
Desalniettemin, heeft Zaïre absoluut fantastisch werk geleverd wat de vertaling betreft. Ze weet dezelfde stijl over te brengen en de emoties van Amanda Gorman in het Nederlands te vangen.
Niets dan lof over de vertaling dus!
En zeker wanneer blijkt dat het hier en daar nogal lastige teksten blijken te zijn.
Amanda Gorman is wat mij betreft het ultieme voorbeeld van het fantastische ‘spoken word’.
Het leest en voelt enorm anders dan “gewone” gedichten. En eigenlijk merkte ik al direct hoe zij mij enorm wist te raken met bepaalde stukken.
En ik zeg stukken, want deze bundel bestaat niet alleen uit spoken word gedichten, maar bevat ook proza, korte verhalen die ons meer vertellen over de geschiedenis en over het nu.
Daarnaast experimenteert Amanda in deze bundel ook met verschillende vormen van poëzie. Zo heeft ze bijvoorbeeld een oud dagboekverslag uit 1918 verwerkt tot poëzie. Iets wat ik oprecht fascinerend vond, maar wat mij net iets minder raakte.
Deze bundel bevat tevens gedichten, die de ongelijkheid tussen de witte en de gekleurde mens aan de kaak stelt. Deze hebben mij ontzettend geraakt. Alleen daarom al is deze bundel het lezen meer dan waard.
De bundel van Amanda bevat echter naast die prachtige stukken, (helaas) ook veel stukken over de pandemie. Alhoewel ze op bijzondere wijze woorden geeft aan deze jaren en gebeurtenissen, werd het voor mij op een gegeven moment wel iets teveel van het goede.
Want hoe ver ga je om woorden te geven aan die situatie en wat het heeft betekend en betekent voor de mensheid?
Hoewel ik als lezer tabjes bleef plakken, is het gezien de hoeveelheid tekst niet te doen om alles te delen.
Hier onder dan ook enkele van mijn favoriete quotes en passages die ik jullie niet wil onthouden.
‘It’s not what was done that will haunt us,
But what was withheld,
What was kept out & kept away.
The hand clenched tightly
With every black blow.
We cannot fathom all these phantoms.
But do not fear our ghosts.
Learn from them.’
‘Niet wat gedaan werd zal ons achtervolgen,
Maar wat achtergehouden werd,
Wat geweerd & geweigerd werd.
De vuist strak gebald
Bij elke kwade klap.
We kunnen al deze fantomen niet vatten.
Maar wees niet bang voor onze schimmen.
Leer van ze.’
‘How long can we stand the dark
Before we become more than our shadows.’
‘Hoelang kunnen we het donker verdragen
Voordat we meer worden dan onze schaduw.’
‘Black lives matter,
No matter what.
Black lives are worth living,
Worth defending,
Worth every struggle.
We owe it to the fallen to fight,
But we owe it to ourselves to never stay kneeling
When the day calls us to stand.’
‘Zwarte levens doen ertoe,
Te allen tijde.
Zwarte levens zijn het waard om te leven,
Zijn het verdedigen waard,
Zijn iedere worsteling waard.
We zijn het de gevallenen verschuldigd te vechten,
Maar we zijn her onszelf verschuldigd nooit meer te blijven knielen
Als de dag ons vraagt op te staan.’
Ik weet zeker dat bovenstaand stuk uit het volledige gedicht mij altijd bij zal blijven. Want het heeft mij tot in het hart geraakt.
En na deze woorden, besefte ik pas echt hoe belangrijk het was dat de vertaling door een vrouw van kleur gedaan zou worden die net zo achter deze woorden staat als Amanda. Om dat zij als enige deze woorden net zo kan voelen.
Deze, zo op het eerste oog weinige woorden, hebben zo ontzettend veel inhoud. En ik vind het zo mooi hoe ze mij laten nadenken. Over mijn leven, over mijn handelen, over het handelen van andere mensen.
Dit is wat mij betreft de essentie van alles wat Amanda Gorman schrijft.
En dit gezegd hebbende, sluit ik deze recensie graag af met de volgende woorden van Amanda Gorman.
‘For there is always light,
If only we’re brave enough to see it,
If only we’re brave enough to be it.’
‘Want er is altijd licht,
Als we de moed hebben het te zien,
Als we de moed hebben het te zijn.’
Conclusie
‘Noem ons wat we dragen‘ is een prachtige tweetalige hardcover editie waarvan de inhoud, in beide talen, je tot diep in je hart raakt.
Zaïre Krieger heeft een fantastische vertaling neergezet van het spoken word en proza van Amanda en de keuze voor haar als vertaler is meer dan logisch.
Deze bundel bevat verschillende vormen van poëzie. Het één wellicht interessanter dan het ander, maar desalniettemin is alles wat mij betreft een waar kunstwerk.
Deze bundel sloot ik in mijn hart en de woorden van Amanda Gorman zal ik koesteren.