Scan barcode
ferrywijn's review
dark
emotional
funny
hopeful
informative
lighthearted
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.25
gunidur's review against another edition
dark
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
0.5
jandileida's review
1.0
Ik vond de eerste pagina's wel geestig maar het blijkt snel een bleke imitatie van H.B. met een mooie reeks van ranzige clichés over Italië en de Italianen. Ik ben gestopt wanneer beweerd werd dat niemand buiten Genova De André kent: het zal wel zijn, man. Tot pagina 100 geraakt.
houyhnhnm64's review
3.0
La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer bevat genoeg snedige formuleringen die mij hebben doen grinniken. Van de stad Genua, met al z’n straatjes en steegjes, wordt een levendig en sfeervol beeld opgeroepen. Even los van de vele straatnamen, die mij natuurlijk niks zeggen (en waar ik dus steeds maar een beetje over heen moest lezen), vond ik dat beeld boeiend en prikkelend.
In La Superba wordt de mens gedreven door zijn fantasie. Alles is bij elkaar gefantaseerd, van de eigen geliefde tot het betere leven dat wacht in andere oorden. En altijd komt de fantast bedrogen uit, zodat zelfs een geamputeerd been met een netkous er nog aan niet dat is, wat de fantast erover fantaseert.
Het boek schetst een ultiem postmodernistisch beeld van de menselijke staat waarin het geen enkele zin heeft om ergens te zijn en evenmin om ergens heen te gaan. Het heeft geen zin voor de hoofdpersoon, die zijn vaderland heeft achtergelaten en probeert zich te verliezen in het labyrint van de oude straatjes en steegjes van Genua; het heeft geen zin voor de immigranten, of emigranten (kwestie van perspectief), die ten tonele worden gevoerd: Senegalezen die in onze tijd aankomen op de kusten van Lampedusa, Italianen die eind 19e, begin 20e eeuw overstaken naar La Merica, de voetsoldaten die have en haard verlieten om achter het banier van grote leiders de Moren te bestrijden in de 13 eeuw… allemaal vragen ze zich af waarvoor het ooit nodig was dat zij op pad gingen en wat het heeft opgeleverd, anders dan kommer en kwel, armoede en misere, dood en verderf. Het was in elk geval nooit wat het in hun fantasie had moeten worden.
Het boek bestaat uit vier delen, waarvan er twee ‘intermezzo’ heten. Met name het eerste hiervan, over de alcoholist Don, staat nogal los van de verdere verhaallijn. Het tweede intermezzo, het verhaal van een Senegalese immigrant, vond ik het sterkste. De ellende die zich aan de zuidkusten van Europa voltrekt wordt hier met een sterk, beeldend en indringend verhaal getekend.
Over het geheel genomen vond ik echter de samenhang tussen de vier delen van het boek onvoldoende om te overtuigen. Qua dramatis personae: behalve de hoofdpersoon komen de personages nauwelijks uit de verf. En dan is er de grofheid; voor iemand die zo’n beroep doet op de fantasie, had Pfeijffer wat mij betreft wat meer aan de fantasie van de lezer mogen overlaten. Als hij beschrijft hoe een leger een tentenkamp uitmoordt en platbrandt, en de vrouwen worden verkracht, dan moet daar in dit boek ook nog achteraan worden gezegd ‘totdat iemand de genade betoonde om een zwaard in haar bloedende kut te rammen in plaats van haar nogmaals te bezitten’. Dit soort teksten, daar zijn er veel van. Je moet ervan houden, neem ik aan, maar voor mij hoeft het niet.
Geslaagde formuleringen, vooral het tweede intermezzo is erg geslaagd, maar ook diverse minpunten: wat mij betreft 3 sterren.
In La Superba wordt de mens gedreven door zijn fantasie. Alles is bij elkaar gefantaseerd, van de eigen geliefde tot het betere leven dat wacht in andere oorden. En altijd komt de fantast bedrogen uit, zodat zelfs een geamputeerd been met een netkous er nog aan niet dat is, wat de fantast erover fantaseert.
Het boek schetst een ultiem postmodernistisch beeld van de menselijke staat waarin het geen enkele zin heeft om ergens te zijn en evenmin om ergens heen te gaan. Het heeft geen zin voor de hoofdpersoon, die zijn vaderland heeft achtergelaten en probeert zich te verliezen in het labyrint van de oude straatjes en steegjes van Genua; het heeft geen zin voor de immigranten, of emigranten (kwestie van perspectief), die ten tonele worden gevoerd: Senegalezen die in onze tijd aankomen op de kusten van Lampedusa, Italianen die eind 19e, begin 20e eeuw overstaken naar La Merica, de voetsoldaten die have en haard verlieten om achter het banier van grote leiders de Moren te bestrijden in de 13 eeuw… allemaal vragen ze zich af waarvoor het ooit nodig was dat zij op pad gingen en wat het heeft opgeleverd, anders dan kommer en kwel, armoede en misere, dood en verderf. Het was in elk geval nooit wat het in hun fantasie had moeten worden.
Het boek bestaat uit vier delen, waarvan er twee ‘intermezzo’ heten. Met name het eerste hiervan, over de alcoholist Don, staat nogal los van de verdere verhaallijn. Het tweede intermezzo, het verhaal van een Senegalese immigrant, vond ik het sterkste. De ellende die zich aan de zuidkusten van Europa voltrekt wordt hier met een sterk, beeldend en indringend verhaal getekend.
Over het geheel genomen vond ik echter de samenhang tussen de vier delen van het boek onvoldoende om te overtuigen. Qua dramatis personae: behalve de hoofdpersoon komen de personages nauwelijks uit de verf. En dan is er de grofheid; voor iemand die zo’n beroep doet op de fantasie, had Pfeijffer wat mij betreft wat meer aan de fantasie van de lezer mogen overlaten. Als hij beschrijft hoe een leger een tentenkamp uitmoordt en platbrandt, en de vrouwen worden verkracht, dan moet daar in dit boek ook nog achteraan worden gezegd ‘totdat iemand de genade betoonde om een zwaard in haar bloedende kut te rammen in plaats van haar nogmaals te bezitten’. Dit soort teksten, daar zijn er veel van. Je moet ervan houden, neem ik aan, maar voor mij hoeft het niet.
Geslaagde formuleringen, vooral het tweede intermezzo is erg geslaagd, maar ook diverse minpunten: wat mij betreft 3 sterren.
janne_dejaeger06's review against another edition
challenging
dark
informative
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
ameliedehauwere's review against another edition
dark
mysterious
reflective
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
2.5
readstrid2024's review against another edition
adventurous
dark
funny
lighthearted
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.25
kevindillaerts's review against another edition
funny
mysterious
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
storyofcucucumbers's review
dark
reflective
sad
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
"Zo leven we allemaal langs elkaar heen in elkaars verzonnen werelden. We zijn figuranten in elkaars fictieve autobiografie. We zijn decors van elkaars illusies."
La Superba gaat over jezelf verliezen in verbeelding. Fantasieën over een zuidelijke stad, de liefde, de mensen die je tegenkomt en waartegenover je enkel in je verbeelding heel even de afstand kan overbruggen. Als boek is het niet even groots en overweldigend als Grand Hotel Europa dat ik (zoals zovelen) hiervoor las, maar het is nog steeds een heel sterk boek dat aanzet tot nadenken en ongetwijfeld blijft plakken in je gedachten.