Scan barcode
ghislainestoop's review against another edition
emotional
funny
inspiring
lighthearted
fast-paced
3.25
emmys143's review
4.0
The reason I read this book in the first place was because of my sister, Anna. She got it for me as a birthday present as an inside joke. And it turned out to be really good.
Hannah just finished school, and the only thing on her mind is how badly she messed up her history exam. The same goes for a boy named Sam, except he's worried about his French exam. Another thing they have in common is that they're both virgins and want to lose that title. They have never met, until Hannah's best friend, Stella, throws a party and they both end up in the bathroom.
Conflicts of all sorts arise after they meet for the first time. Friends, strangers, and wrong words get in the way of them trying to be together. Stella got in the way by making out with Sam at her party. A boy got in Sam's way from being with Hannah. Alcohol also hurt their relationship. Basically Hannah and Sam were on a roller coaster.
I liked this book because it seemed like something any person would go through. Being a virgin can make people feel very uncomfortable and make people want to get it over with, even if it's not with the right person. Sam and Hannah feel like they just have to get it over with. And while they are struggling with this, they are also worrying about getting into uni. It's stuff any young adult would go through.
I also like the concept of finding you lobster. The reason it's called 'finding your lobster' is because lobsters mate for life (that apparently isn't true) but it just gives us romantics something to look for.
I really liked this book because it was a great start to my summer reading. Everything in life is complicated and I like how Hannah and Sam kept coming back to each other, even when it was completely out of nowhere. It gives hope to the whole story that when two people are meant to be together, they will come meet again.
Hannah just finished school, and the only thing on her mind is how badly she messed up her history exam. The same goes for a boy named Sam, except he's worried about his French exam. Another thing they have in common is that they're both virgins and want to lose that title. They have never met, until Hannah's best friend, Stella, throws a party and they both end up in the bathroom.
Conflicts of all sorts arise after they meet for the first time. Friends, strangers, and wrong words get in the way of them trying to be together. Stella got in the way by making out with Sam at her party. A boy got in Sam's way from being with Hannah. Alcohol also hurt their relationship. Basically Hannah and Sam were on a roller coaster.
I liked this book because it seemed like something any person would go through. Being a virgin can make people feel very uncomfortable and make people want to get it over with, even if it's not with the right person. Sam and Hannah feel like they just have to get it over with. And while they are struggling with this, they are also worrying about getting into uni. It's stuff any young adult would go through.
I also like the concept of finding you lobster. The reason it's called 'finding your lobster' is because lobsters mate for life (that apparently isn't true) but it just gives us romantics something to look for.
I really liked this book because it was a great start to my summer reading. Everything in life is complicated and I like how Hannah and Sam kept coming back to each other, even when it was completely out of nowhere. It gives hope to the whole story that when two people are meant to be together, they will come meet again.
carlaburnett's review
3.0
Some genuinely funny moments that caught me off guard more than once and had me laughing to myself, but that doesn't make up for the low level misogynistic parts; I can't wait for the day I pick up a YA romance and don't have to deal with 'not like other girls' being suggested at any point.
The portrayal of the relationship between Hannah and Stella could have been handled better I feel, yes friendships are complex and sometimes people are bitchy for no good reason, but Stella's character didn't feel fully fleshed out which is a shame considering how much of the story involves her.
In conclusion, yes it's hilarious at times, yes boys probably do talk about girls the way this book claims, but that doesn't mean I enjoy having to read it.
The portrayal of the relationship between Hannah and Stella could have been handled better I feel, yes friendships are complex and sometimes people are bitchy for no good reason, but Stella's character didn't feel fully fleshed out which is a shame considering how much of the story involves her.
In conclusion, yes it's hilarious at times, yes boys probably do talk about girls the way this book claims, but that doesn't mean I enjoy having to read it.
siobhancollierauthor's review
3.0
**this review contains spoilers**
I first came across this book after Tom and Lucy were on a panel at YALC last year. I thought they were wonderful people, and I couldn't wait to read this book.
Which is why it sucks that I'm not enamoured by it.
Don't get me wrong, the dialogue is great. The self-depreciating humour, especially between Robin and Sam, is my favourite thing in this book. And realistic dialogue is hard, but they nailed it. I could also picture Stella's house, the trip to Kavos, even the festival they went to. In terms of technical abilities, Tom and Lucy are right up there.
But. Ugh, I hate this but. But the other reviews have it. It's *too* sex-obsessed. To the point that the teenagers become caricatures, which is a little insulting to their target audience. Repetitions of words like minge kind of grated. And as amusing as they were, as suited to each other as Sam and Hannah seemed at first, eventually one too many blocks appeared and they just became horrible, horrible people. I didn't care, in the end, and that sucks because I cared to begin with.
I think, if I had my hands on this story, on these characters, I would have made some things different. Like, when they spend the night together at the festival, that's it, they're together. And sex takes a backseat as they negotiate how a relationship plays out, especially one so close to their A level results, and university. Perhaps Hannah could have confronted Stella in a less contrived setting, and that resolution could have come about without the overdramatic "Stella's been drugged!" plotline thrown in the last ten pages. And then when they finally slept together at the end, you could understand why they would both be so patient with each other as they figured it out, it would come from a place of love rather than two semi-awful people settling, as it came across to me. Not to rose-tint it, but to make it more plausible a storyline, for two more likeable protagonists.
Having said all this, I'm not put off of reading either author again. Writing in collaboration is hard and I admire them for trying. I just feel like this is the kind of novel that shows just how hard it can be for two different people to try to write the same story.
I first came across this book after Tom and Lucy were on a panel at YALC last year. I thought they were wonderful people, and I couldn't wait to read this book.
Which is why it sucks that I'm not enamoured by it.
Don't get me wrong, the dialogue is great. The self-depreciating humour, especially between Robin and Sam, is my favourite thing in this book. And realistic dialogue is hard, but they nailed it. I could also picture Stella's house, the trip to Kavos, even the festival they went to. In terms of technical abilities, Tom and Lucy are right up there.
But. Ugh, I hate this but. But the other reviews have it. It's *too* sex-obsessed. To the point that the teenagers become caricatures, which is a little insulting to their target audience. Repetitions of words like minge kind of grated. And as amusing as they were, as suited to each other as Sam and Hannah seemed at first, eventually one too many blocks appeared and they just became horrible, horrible people. I didn't care, in the end, and that sucks because I cared to begin with.
I think, if I had my hands on this story, on these characters, I would have made some things different. Like, when they spend the night together at the festival, that's it, they're together. And sex takes a backseat as they negotiate how a relationship plays out, especially one so close to their A level results, and university. Perhaps Hannah could have confronted Stella in a less contrived setting, and that resolution could have come about without the overdramatic "Stella's been drugged!" plotline thrown in the last ten pages. And then when they finally slept together at the end, you could understand why they would both be so patient with each other as they figured it out, it would come from a place of love rather than two semi-awful people settling, as it came across to me. Not to rose-tint it, but to make it more plausible a storyline, for two more likeable protagonists.
Having said all this, I'm not put off of reading either author again. Writing in collaboration is hard and I admire them for trying. I just feel like this is the kind of novel that shows just how hard it can be for two different people to try to write the same story.
jessicad90's review against another edition
4.0
recensie volgt volgende week op www.reviewsandroses.nl
mehsi's review against another edition
4.0
Langzaam begin, maar daarna was dit een heel leuk boek (alleen heel vreemd).
Na een saai en vreemd begin kwam dit boek lekker op gang, en ik merkte dat ik gewoon niet meer kon stoppen met lezen. Ik wilde gewoon weten of Hannah en Sam nou eens samen kwamen, want jeetje, die twee vonden elkaar duidelijk leuk, maar deden er maar niks mee (ja, ze kwijlden van een afstand over elkaar heen). Nou hielp het natuurlijk niet dat Hannah het steeds over haar vriend had, ja, dat schrikt natuurlijk jongens af. En zelfs toen uiteindelijk de kat uit de mouw kwam waren er wat hobbelige obstakels op de weg, maar, dan het einde. Awww, zo lief.
Maar echt, wat is Sam toch een hopeloos geval hoor. Denkt almaar aan Hannah, maar doet ondertussen al dat? Af en toe had ik wel het gevoel dat hij Hannah niet verdiende. Als dit zijn manier is als iets niet lekker loopt? Hoe moet dat dan later? Want het hele punt is dat Sam Hannah’s Lobster is, en nou, sorry, als mijn Lobster steeds dit soort poep doet, dan had ik hem toch niet graag gehad.
Ook vond ik hem zeer hypocriet. Oh nee, Hannah mag niemand hebben gehad of iemand hebben die interesse in haar heeft, maar ik mag me laten aflebberen en aftrekken door iedereen? Zo, um, werkt het niet jochie, echt niet.
En wacht, wat, Casper mag gewoon hokken bij Hannah op haar kamer? Um…. Goed vertrouwen hebben die ouders. Voor het eerst dat ik dit zo zie gebeuren in boeken. Normaal is het zo dat jongens + meisjes gescheiden van elkaar moeten slapen, vooral als ze 13 zijn geweest. Maakt niet uit of er totaal geen greintje lust/liefde tussen zit.
Oh, en ik moet ook even over Stella wat zeggen. Wat is dat toch een insert wat woorden hier die niet al te aardig zijn. Hoe zij zich gedraagt, hoe ze verwacht dat iedereen van haar vriendinnen doet wat mevrouwtje wil, hoe ze maar gewoon aan iedereen verteld over haar vriendinnen en hun sex (of nog geen sex) leven. Hoe ze meteen op jongens duikt, en dat normaal vindt, maar oh wee als haar vriendinnen hetzelfde doen, want dat mag als Queen Bee natuurlijk niet.
Ze had ook wel een paar leuke eigenschappen, maar vaak was ze gewoon zo gemeen, en koud. Ik mocht haar 80% van het boek gewoon niet. Vooral met het einde, en wat daar gebeurde, mijn Hemel die meid is koud. Ijskoud.
Robin was ook echt geweldig, zijn Harry Potter verslaving, het was gewoon briljant. Je hebt zo’n stoere gast, die alle vrouwtjes versierd, en ondertussen heeft hij een hobby als dat, je verwacht het gewoon niet. En het was zo leuk hoe hij bleef ontkennen.
Want ja, een groot iets wat ik had, en waarom ik dus het boek ook niet altijd leuk/makkelijk vond te lezen, waren de karakters. Hoofd- en bijkarakters. Sorry, maar ik heb in tijden niet een boek gehad waar ik verder van de karakters sta dan dit. Ik kon/kan me bijna niet inleven in ze. In hun leefomgeving. Hoe ze denken over drank (laten we ons totaal kapotzuipen en drank = helemaal normaal) naar seks (Je moet het maar voor je 18de gedaan anders ben je blijkbaar vreemd of zwaar christelijk, oh maar als je het te vaak doet ben je weer een slet) naar drugs (laten we jointen roken bij het leven, yep, goed idee, jongens. Echt goed idee), of het hele vriend/vriendin gebeuren, ach laten we allemaal vreemdgaan, of het hele, ach who cares, ik heb sex/zoenen/tongen/flirten met de ene, en dan volgende week met een ander persoon.
Dus, ja, maar het verhaal was goed, en ik zat te juichen voor Sam en Hannah (vooral de stukjes dat ze samen waren), maar verder heb ik totaal geen interesse in de karakters. Het enige wat ik steeds zat te denken was dit: “Mijn Hemel, hoe hebben ze de 18 (of bijna 18) gehaald?”
Er waren vele momenten waar ik gewoon mijn hoofd zat te schudden, ook wel genoeg momenten waar ik om moest lachen (gelukkig).
Ik ben trouwens echt superblij dat ik in Nederland zit hoor, als je ziet wat een stress die kinderen hebben voor een cijferlijst, en dat ze dan niet in een universiteit/college/whatever het is, komen vanwege 1 klein puntje. Wauw. Ook snap ik niet helemaal hoe het werkt, maar 3 vakken tellen? Of hebben ze meerdere vakken en die tellen niet? Ik ben een beetje verward daardoor. En wat is er nou zo erg aan een 7? Waarom zit iedereen daarover te klagen. Ja, het is niet hoog, en ja niet wat je wilde, maar kom op zeg, het is ver voldoende.
Ik snapte alleen niet waarom een hele thesaurus eruit moest getrokken worden voor alle sex woorden. Ik heb echt tig verschillende woorden gezien voor sex, vagina, penis. In plaats van dat ik het knap vond dat ze al die woorden gebruikten, zat ik mijn hoofd te schudden omdat het telkens een ander woord was. Het leek een beetje alsof ze een schoolproject moesten maken en van de leraar niet steeds hetzelfde woord mochten gebruiken.
Het einde was wel mooi, en ook best lief. Deed me een beetje denken aan een anime episode die ik had gezien (je zag niks (anime was ook gewoon voor alle leeftijden) (je zag het vanuit het perspectief van een vriend die net hoi wilde zeggen en awkwardly buiten staat) maar je hoorde wel alles, en het was gewoon hilarisch). Ik voelde me ietsje awkward (maar dat heb ik altijd met dat soort scenes. Het voelt toch een beetje alsof je in de kamer staat en mee staat te gluren hoe 2 mensen het doen).
Maar zelfs met al de dingen die ik genoemd heb (de niet zo leuke dingen), las dit boek als een sneltrein, en ik moest best wel een aantal keer heerlijk lachen, en de romantiek tussen Sam en Hannah was schattig. Ook de dubbele POV was erg fijn, zo hadden we kans om te zien hoe ze beiden dachten, wat ze voelden, en zo leerden we ze ook goed kennen.
Zou ik dit boek aanraden? Tja, moeilijk, moeilijk. Enerzijds wel, anderzijds nee. Ik weet niet of het een heel goed voorbeeld boek is voor jongeren. Tenzij je natuurlijk drank, drugs, overspel, en sex heel normaal vindt, dan moet je dit boek zeker lezen.
Review first posted at http://twirlingbookprincess.com/
Na een saai en vreemd begin kwam dit boek lekker op gang, en ik merkte dat ik gewoon niet meer kon stoppen met lezen. Ik wilde gewoon weten of Hannah en Sam nou eens samen kwamen, want jeetje, die twee vonden elkaar duidelijk leuk, maar deden er maar niks mee (ja, ze kwijlden van een afstand over elkaar heen). Nou hielp het natuurlijk niet dat Hannah het steeds over haar vriend had, ja, dat schrikt natuurlijk jongens af. En zelfs toen uiteindelijk de kat uit de mouw kwam waren er wat hobbelige obstakels op de weg, maar, dan het einde. Awww, zo lief.
Maar echt, wat is Sam toch een hopeloos geval hoor. Denkt almaar aan Hannah, maar doet ondertussen al dat? Af en toe had ik wel het gevoel dat hij Hannah niet verdiende. Als dit zijn manier is als iets niet lekker loopt? Hoe moet dat dan later? Want het hele punt is dat Sam Hannah’s Lobster is, en nou, sorry, als mijn Lobster steeds dit soort poep doet, dan had ik hem toch niet graag gehad.
Ook vond ik hem zeer hypocriet. Oh nee, Hannah mag niemand hebben gehad of iemand hebben die interesse in haar heeft, maar ik mag me laten aflebberen en aftrekken door iedereen? Zo, um, werkt het niet jochie, echt niet.
En wacht, wat, Casper mag gewoon hokken bij Hannah op haar kamer? Um…. Goed vertrouwen hebben die ouders. Voor het eerst dat ik dit zo zie gebeuren in boeken. Normaal is het zo dat jongens + meisjes gescheiden van elkaar moeten slapen, vooral als ze 13 zijn geweest. Maakt niet uit of er totaal geen greintje lust/liefde tussen zit.
Oh, en ik moet ook even over Stella wat zeggen. Wat is dat toch een insert wat woorden hier die niet al te aardig zijn. Hoe zij zich gedraagt, hoe ze verwacht dat iedereen van haar vriendinnen doet wat mevrouwtje wil, hoe ze maar gewoon aan iedereen verteld over haar vriendinnen en hun sex (of nog geen sex) leven. Hoe ze meteen op jongens duikt, en dat normaal vindt, maar oh wee als haar vriendinnen hetzelfde doen, want dat mag als Queen Bee natuurlijk niet.
Ze had ook wel een paar leuke eigenschappen, maar vaak was ze gewoon zo gemeen, en koud. Ik mocht haar 80% van het boek gewoon niet. Vooral met het einde, en wat daar gebeurde, mijn Hemel die meid is koud. Ijskoud.
Robin was ook echt geweldig, zijn Harry Potter verslaving, het was gewoon briljant. Je hebt zo’n stoere gast, die alle vrouwtjes versierd, en ondertussen heeft hij een hobby als dat, je verwacht het gewoon niet. En het was zo leuk hoe hij bleef ontkennen.
Want ja, een groot iets wat ik had, en waarom ik dus het boek ook niet altijd leuk/makkelijk vond te lezen, waren de karakters. Hoofd- en bijkarakters. Sorry, maar ik heb in tijden niet een boek gehad waar ik verder van de karakters sta dan dit. Ik kon/kan me bijna niet inleven in ze. In hun leefomgeving. Hoe ze denken over drank (laten we ons totaal kapotzuipen en drank = helemaal normaal) naar seks (Je moet het maar voor je 18de gedaan anders ben je blijkbaar vreemd of zwaar christelijk, oh maar als je het te vaak doet ben je weer een slet) naar drugs (laten we jointen roken bij het leven, yep, goed idee, jongens. Echt goed idee), of het hele vriend/vriendin gebeuren, ach laten we allemaal vreemdgaan, of het hele, ach who cares, ik heb sex/zoenen/tongen/flirten met de ene, en dan volgende week met een ander persoon.
Dus, ja, maar het verhaal was goed, en ik zat te juichen voor Sam en Hannah (vooral de stukjes dat ze samen waren), maar verder heb ik totaal geen interesse in de karakters. Het enige wat ik steeds zat te denken was dit: “Mijn Hemel, hoe hebben ze de 18 (of bijna 18) gehaald?”
Er waren vele momenten waar ik gewoon mijn hoofd zat te schudden, ook wel genoeg momenten waar ik om moest lachen (gelukkig).
Ik ben trouwens echt superblij dat ik in Nederland zit hoor, als je ziet wat een stress die kinderen hebben voor een cijferlijst, en dat ze dan niet in een universiteit/college/whatever het is, komen vanwege 1 klein puntje. Wauw. Ook snap ik niet helemaal hoe het werkt, maar 3 vakken tellen? Of hebben ze meerdere vakken en die tellen niet? Ik ben een beetje verward daardoor. En wat is er nou zo erg aan een 7? Waarom zit iedereen daarover te klagen. Ja, het is niet hoog, en ja niet wat je wilde, maar kom op zeg, het is ver voldoende.
Ik snapte alleen niet waarom een hele thesaurus eruit moest getrokken worden voor alle sex woorden. Ik heb echt tig verschillende woorden gezien voor sex, vagina, penis. In plaats van dat ik het knap vond dat ze al die woorden gebruikten, zat ik mijn hoofd te schudden omdat het telkens een ander woord was. Het leek een beetje alsof ze een schoolproject moesten maken en van de leraar niet steeds hetzelfde woord mochten gebruiken.
Het einde was wel mooi, en ook best lief. Deed me een beetje denken aan een anime episode die ik had gezien (je zag niks (anime was ook gewoon voor alle leeftijden) (je zag het vanuit het perspectief van een vriend die net hoi wilde zeggen en awkwardly buiten staat) maar je hoorde wel alles, en het was gewoon hilarisch). Ik voelde me ietsje awkward (maar dat heb ik altijd met dat soort scenes. Het voelt toch een beetje alsof je in de kamer staat en mee staat te gluren hoe 2 mensen het doen).
Maar zelfs met al de dingen die ik genoemd heb (de niet zo leuke dingen), las dit boek als een sneltrein, en ik moest best wel een aantal keer heerlijk lachen, en de romantiek tussen Sam en Hannah was schattig. Ook de dubbele POV was erg fijn, zo hadden we kans om te zien hoe ze beiden dachten, wat ze voelden, en zo leerden we ze ook goed kennen.
Zou ik dit boek aanraden? Tja, moeilijk, moeilijk. Enerzijds wel, anderzijds nee. Ik weet niet of het een heel goed voorbeeld boek is voor jongeren. Tenzij je natuurlijk drank, drugs, overspel, en sex heel normaal vindt, dan moet je dit boek zeker lezen.
Review first posted at http://twirlingbookprincess.com/
audrey_ad's review
5.0
Deze recensie kun je ook lezen op mijn blog: http://theconfessionabooknerd.wordpress.com/
Mijn mening: 9/10
Dit boek is MEGA GEWELDIG! (Ja, je ziet het goed: schreeuwerige hoofdletters!) Ik keek al heel lang uit om dit boek te lezen en toen het maandag uitkwam, moest ik Lobsters gewoon gaan halen. Blossom Books had me op Twitter al erg warm gemaakt voor dit boek met hilarische quotes te publiceren en het boek heeft me zeker niet teleurgesteld als het om akwardness en hilariteit gaat!
Lobsters is een luchtig boek over de eerste keer en het gewone studentenleven. In dit boek kon je je akward-zelf herkennen en zelf helemaal rood worden omdat er zo’n gênante scènes in Lobsters voorkwamen. (Gelukkig was mijn mama niet thuis om mij te horen lachen!) Ja, Lobsters is precies hét boek dat je nodig hebt na een zware toetstenweek of een slecht rapport want het weet je gewoon op te beuren.
Zoals ik al zei is Lobsters een boek -bijna handleiding- voor situaties die je niet wil meemaken! Kots, rode oortjes en… Ja, Sam en Hannah, de hoofdpersonages, konden er wat van! Toch hebben Lucy en Tom het boek realistisch weten te houden en kon je je echt inleven in de tienergeest van de maagden. Soms ietsje te realistisch, want de laatste pagina’s hebben mij toch behoorlijk afgeschrikt. (Daar gaat de Edward Cullen- droom. :() Dit realistische boek was een welkome afwisseling voor een doorsnee YA-fantasy die blijkbaar altijd té perfect is…
Het boek is ook zeker interessant voor jongens omdat het uit een jongen/meisje-standpunt geschreven is. Zo kon je goed weten hoe ook eens jongens denken over meisjes en omgekeerd.
Lobsters stond ook boordevol leuke en diverse personages die elk een geheel andere kijk hebben op het leven en de toekomst. Soms waren een scènes die eventjes mijn irritatie konden opwekken doordat Hannah een beetje een meeloper is. Toch naarmate het boek vorderde, leek ze een geheel eigen karakter te ontwikkelen en durfde ze voor zichzelf op te komen. Dat is toch waar het in een boek omgaat: de evolutie van je personages en hun verhaal? Lucy en Tom zijn daar erg goed in geslaagd!
Maar ook hun schrijfstijl was onfeilbaar. Ze speelden fantastisch met woorden en dat zorgde ervoor dat mijn broer me raar aankeek toen ik plat lag van het lachen. Ook de nieuw uitgevonden werkwoorden waren gewoonweg fenomenaal. ‘Gefredied’, wie komt daar op?
Lobsters is dus het boek die je moet gelezen hebben als tiener! De alledaagse situaties die waarschijnlijk iedereen heeft meegemaakt of zal meemaken, zijn herkenbaar en hilarisch voor iedereen. Maar het boek laat ook zien dat je moet groeien als je jong bent en je voor jezelf moet opkomen. Lobsters is een boek waaruit je als tiener kan leren (en dan bedoel ik ook dat het dé oplossingen bevat om akward situaties te vermijden!)
NOG EEN TIP: Zorg wel dat als je opa té nieuwsgierig wordt terwijl je dit boek aan het lezen bent, hij niet de achterkant leest, héél akward! Ik kan het weten…
Mijn mening: 9/10
Dit boek is MEGA GEWELDIG! (Ja, je ziet het goed: schreeuwerige hoofdletters!) Ik keek al heel lang uit om dit boek te lezen en toen het maandag uitkwam, moest ik Lobsters gewoon gaan halen. Blossom Books had me op Twitter al erg warm gemaakt voor dit boek met hilarische quotes te publiceren en het boek heeft me zeker niet teleurgesteld als het om akwardness en hilariteit gaat!
Lobsters is een luchtig boek over de eerste keer en het gewone studentenleven. In dit boek kon je je akward-zelf herkennen en zelf helemaal rood worden omdat er zo’n gênante scènes in Lobsters voorkwamen. (Gelukkig was mijn mama niet thuis om mij te horen lachen!) Ja, Lobsters is precies hét boek dat je nodig hebt na een zware toetstenweek of een slecht rapport want het weet je gewoon op te beuren.
Zoals ik al zei is Lobsters een boek -bijna handleiding- voor situaties die je niet wil meemaken! Kots, rode oortjes en… Ja, Sam en Hannah, de hoofdpersonages, konden er wat van! Toch hebben Lucy en Tom het boek realistisch weten te houden en kon je je echt inleven in de tienergeest van de maagden. Soms ietsje te realistisch, want de laatste pagina’s hebben mij toch behoorlijk afgeschrikt. (Daar gaat de Edward Cullen- droom. :() Dit realistische boek was een welkome afwisseling voor een doorsnee YA-fantasy die blijkbaar altijd té perfect is…
Het boek is ook zeker interessant voor jongens omdat het uit een jongen/meisje-standpunt geschreven is. Zo kon je goed weten hoe ook eens jongens denken over meisjes en omgekeerd.
Lobsters stond ook boordevol leuke en diverse personages die elk een geheel andere kijk hebben op het leven en de toekomst. Soms waren een scènes die eventjes mijn irritatie konden opwekken doordat Hannah een beetje een meeloper is. Toch naarmate het boek vorderde, leek ze een geheel eigen karakter te ontwikkelen en durfde ze voor zichzelf op te komen. Dat is toch waar het in een boek omgaat: de evolutie van je personages en hun verhaal? Lucy en Tom zijn daar erg goed in geslaagd!
Maar ook hun schrijfstijl was onfeilbaar. Ze speelden fantastisch met woorden en dat zorgde ervoor dat mijn broer me raar aankeek toen ik plat lag van het lachen. Ook de nieuw uitgevonden werkwoorden waren gewoonweg fenomenaal. ‘Gefredied’, wie komt daar op?
Lobsters is dus het boek die je moet gelezen hebben als tiener! De alledaagse situaties die waarschijnlijk iedereen heeft meegemaakt of zal meemaken, zijn herkenbaar en hilarisch voor iedereen. Maar het boek laat ook zien dat je moet groeien als je jong bent en je voor jezelf moet opkomen. Lobsters is een boek waaruit je als tiener kan leren (en dan bedoel ik ook dat het dé oplossingen bevat om akward situaties te vermijden!)
NOG EEN TIP: Zorg wel dat als je opa té nieuwsgierig wordt terwijl je dit boek aan het lezen bent, hij niet de achterkant leest, héél akward! Ik kan het weten…
bookishlysophie's review
I found the content of the book very dated which put me off reading further. I’d still recommend.
tiaramarie579's review against another edition
emotional
funny
lighthearted
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75