Take a photo of a barcode or cover
3.46 AVERAGE
3.46 AVERAGE
dark
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
dark
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Creepy, eerie, serene
Mostly because nothing really happens, except for some weird stuff from Aloysius
Mostly because nothing really happens, except for some weird stuff from Aloysius
adventurous
dark
emotional
inspiring
mysterious
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Hoewel ik het heerlijk vond om in Elias' wereld meegezogen te worden, geef ik deze roman 'maar' 3 sterren. Ik was niet helemaal overtuigd door de manier waarop Gilliams zijn hoofdpersonage neerzet; Elias leek me geen geloofwaardig, écht, jongetje/man, onder andere omdat hij als kind veel te volwassen is in zijn denken.
In mijn ouders' tijd was dit tegelijk romantisch en modernistisch meesterwerkje een echte schoolklassieker, maar nu is Gilliams niet meer gekend bij het grote publiek. Jammer, want zijn taal is schitterend, zo ergens tussen een hoog poëtisch maniërisme en de Vlaamse spreektaal in:
'Ginds, tusschendoor de boomen van het landgoed flikkeren de lichtjes van de illuminatie; de gekleurde lampions huiveren tusschen het gebladerte en het vuurwerk wordt afgestoken. Er stijgt een blauwe fusee aan de hemel. In het dorp draait de ronkende, boertige kermismuziek. Doch hier is alles als uitgestorven. Ik heb reeds een eeuwigheid gewacht. Gaat het niet aan een ontvoering gelijken?' (p. 24)
Op deze manier schildert Gilliams prachtige taferelen in de stille natuur van de Kempen, en later in de volkswijken van Antwerpen.
Ook de thematiek is interessant; Elias is een heel gevoelig jongetje, met soms perverse en morbide trekjes (hij laat bijvoorbeeld graag een ijskoude dobbelsteen langs zijn lichaam glijden, of prikt bewust met naalden in zijn vingers), die in een al even zonderlinge familie opgroeit. In het tweede deel van het boek zien we hoe hij na zijn strenge kostschoolopleiding architect wordt, en een sociaal woonproject in Antwerpen uittekent. Dit tweede luik (tweede 'cahier') wordt niet in alle edities opgenomen, omdat Gilliams er niet tevreden over was, maar wat mij betreft moet je het gelezen hebben om Elias helemaal te kunnen leren kennen.
In mijn ouders' tijd was dit tegelijk romantisch en modernistisch meesterwerkje een echte schoolklassieker, maar nu is Gilliams niet meer gekend bij het grote publiek. Jammer, want zijn taal is schitterend, zo ergens tussen een hoog poëtisch maniërisme en de Vlaamse spreektaal in:
'Ginds, tusschendoor de boomen van het landgoed flikkeren de lichtjes van de illuminatie; de gekleurde lampions huiveren tusschen het gebladerte en het vuurwerk wordt afgestoken. Er stijgt een blauwe fusee aan de hemel. In het dorp draait de ronkende, boertige kermismuziek. Doch hier is alles als uitgestorven. Ik heb reeds een eeuwigheid gewacht. Gaat het niet aan een ontvoering gelijken?' (p. 24)
Op deze manier schildert Gilliams prachtige taferelen in de stille natuur van de Kempen, en later in de volkswijken van Antwerpen.
Ook de thematiek is interessant; Elias is een heel gevoelig jongetje, met soms perverse en morbide trekjes (hij laat bijvoorbeeld graag een ijskoude dobbelsteen langs zijn lichaam glijden, of prikt bewust met naalden in zijn vingers), die in een al even zonderlinge familie opgroeit. In het tweede deel van het boek zien we hoe hij na zijn strenge kostschoolopleiding architect wordt, en een sociaal woonproject in Antwerpen uittekent. Dit tweede luik (tweede 'cahier') wordt niet in alle edities opgenomen, omdat Gilliams er niet tevreden over was, maar wat mij betreft moet je het gelezen hebben om Elias helemaal te kunnen leren kennen.
Prachtig.
"Alles wat mij van Elias genaakte ontglipte me, gelijk hijzelf ons verlaten had zonder een spoor van zich achter te laten. Er bleef me van hem niets anders meer over dan een herinnering aan plaatsen, gebeurtenissen, stemmingen en gemoedstoestanden. En hoe onwaarschijnlijk het moge zijn: zijn beeld in mij vervaagde, zonder dat ik het tegenhouden kon, gelijk een gulp warme adem op een ijskoude ruit." (127)
"Alles wat mij van Elias genaakte ontglipte me, gelijk hijzelf ons verlaten had zonder een spoor van zich achter te laten. Er bleef me van hem niets anders meer over dan een herinnering aan plaatsen, gebeurtenissen, stemmingen en gemoedstoestanden. En hoe onwaarschijnlijk het moge zijn: zijn beeld in mij vervaagde, zonder dat ik het tegenhouden kon, gelijk een gulp warme adem op een ijskoude ruit." (127)
mysterious
slow-paced