Scan barcode
Reviews tagging 'Cultural appropriation'
Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? by Francine Oomen
2 reviews
daanangie's review
fast-paced
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
1.0
Zo. Wat een dráák van een boek.
Ik heb dit boek nu een paar weken uit en heb even gewacht met het schrijven van mijn gedachten erover omdat ik het even moest laten bezinken. Dit zal dan ook alsnog een warrige review worden met een rollercoaster aan emoties, maar dat is wel passend voor het boek.
Er waren meerdere dingen die me stoorden. De overkill aan gebeurtenissen, termen die Francine verkeerd gebruikt, informatie die niet klopt/ half wordt benoemd en de manier waarop de zwangerschap vanEsther wordt neergezet. Op dat laatste zal ik later terugkomen, nu eerst even over de hoeveelheid onderwerpen die in het boek worden behandeld:
Er gebeurt zó veel in het boek waardoor er tegelijkertijd helemaal niks gebeurt. Zoals anderen hier ook al schreven lijkt het alsof Francine een lijst met problemen van ‘onze generatie’ heeft gegoogeld en die hele lijst wilde implementeren in het boek. Deze thema’s werden dan vervolgens in het verhaal gegooid maar niet verder uitgediept. Het was volgens mij de bedoeling dat we onszelf zouden kunnen herkennen in dit boek, maar door de overkill aan problemen werd de representatie van onze generatie karikaturaal.
De enige keren dat ik me met de personages kon identificeren was wanneer Rosa weer eens wat aan ChatGPT wilde vragen en de rest van de groep heel hard ‘NEE’ schreeuwde. Verder vond ik ieder personage ronduit irritant en voelde ik totaal geen binding met ze. Daarnaast vind ik de chatGPT stukken ook gewoon een luie manier van een boek schrijven, maar dat terzijde.
Niet alleen de overkill aan problemen zorgde ervoor dat ik me totaal niet kon herkennen in de personages, ook het tenenkrommende taalgebruik droeg hieraan bij. Hun taalgebruik is totaal niet met hun leeftijd meegegroeid. Ik had af en toe echt medelijden met Barbara Sloesen, die de audioversie van dit boek insprak. Vooral wanneer er met de zoveelste ‘PPPPPPPS’ een mail werd afgesloten.
Ook zegt Francine een aantal dingen in dit boek die inhoudelijk niet kloppen, maar die ze wel als feit presenteert:
Bijvoorbeeld dat Adderall je hersenstructuur permanent zou veranderen bij misbruik ervan. Dit is niet bewezen. Tot nu toe lijkt het dat je hersenstructuur inderdaad kán veranderen, maar dat dit omkeerbaar is zodra je er weer mee stopt. Niet permanent dus.
Francine gooit ook een aantal termen in het verhaal om duidelijk te willen maken dat ze ‘trendy’ is en op de hoogte is van wat onze generatie bezighoudt, om vervolgens het tegenovergestelde te bereiken door een verkeerde definitie van de term te geven.
Bijvoorbeeld het onderwerp ‘free bleeding’. Het lijkt alsof ze dit in een tijdschrift heeft gelezen en het zonder zich erin te verdiepen in haar boek heeft gebruikt. Het personage Joya zegt in het verhaal dat ze aan free bleeding doet. Dit houdt volgens haar in dat ze geen menstruatieproducten gebruikt en ze haar vaginaspieren zo heeft getraind, dat ze haar menstruatiebloed op kan houden.
[Op dit punt heb ik het luisterboek op pauze gezet en wist ik niet of ik moest huilen of lachen]
Dit kan helemaal niet. Free bleeding houdt in dat je geen menstruatieproducten gebruikt, en je het bloed dus gewoon laat vloeien. Dit heeft echt helemaal niks te maken met je menstruatiebloed ophouden. DIT KAN NAMELIJK NIET!
En dan nu het punt wat me het meest frustreerde in dit boek; de manier waarop de zwangerschap vanEsther wordt neergezet en de daarbij onvolledige informatie die gegeven wordt over de morning-after pil.
In dit boek wordt gedaan alsof het een Godswonder is datEsther zwanger is geraakt. Ik quote:
“Zou je de mogelijkheid kunnen overwegen dat dit niet voor niets is gebeurd, zoals Joya zei. Hoe groot is de kans met 1 keer vrijen én de morning-after pil”.
Hier gaat echt heel veel mis.
Hoe groot is de kans met één keer vrijen en de morning-after pil? Nou, groot.Esther had namelijk onveilige seks en één keer is al genoeg om zwanger te raken. Dit leer je al op de middelbare school. Het is niet zo dat je pas na tien keer zwanger kunt raken. Doen alsof de kans nihil was om zwanger te raken slaat dus nergens op.
Dan het stukje over de morning-after pil. Er wordt hier gesuggereerd dat de morning-after pil een soort anticonceptie is die er sowieso na onveilige seks voor zorgt dat je niet zwanger raakt. Dit is natuurlijk niet zo. Het is niet voor niets alleen voor noodgevallen. Er wordt sporadisch benoemd dat het wel belangrijk is om die pil zsm na de onveilige seks in te nemen omdat anders de werking afneemt, maar er wordt cruciale informatie weggelaten in dit verhaal:
—> De morning-after pil werkt namelijk niet meer na je eisprong.
De functie van de morning-after pil is om een eisprong te voorkomen. Als die eisprong al is geweest, heeft de morning-after pil geen functie meer.
Hetgeen dat voorkomen diende te worden heeft immers al plaatsgevonden.
Het is dus helemaal niet zo’n wonder dat Esther zwanger raakte ‘na één keer vrijen én de morning-after pil’, omdat haar eisprong gewoon al is geweest. Dit is een hele logische oorzaak-gevolg relatie, en heeft niks te maken met ‘dat het misschien zo had moeten zijn’. Ook heeft Rosa het op een gegeven moment over “een dapper doperwtje dat zich niet heeft laten wegjagen door de morning-after pil”. Dit gaf mij een nare smaak in mijn mond. Die pil heeft niet eens geprobéérd om die ‘doperwt’ weg te jagen, want hij werkte al niet meer omdat die eisprong dus waarschijnlijk al is geweest.
Dat deze informatie constant wordt weggelaten vind ik ontzettend kwalijk. Niet iedereen weet dat de morning-after pil maar ongeveer 2 weken van je cyclus werkt, en na je eisprong dus niet meer. Dat deze info ook in dit boek wordt weggelaten en wordt gedaan alsof alleen de ‘innametijd’ van invloed is op de werking van de pil, houdt deze onwetendheid over de werking ervan in stand.
Na de quote van Rosa waarin ze zich dus afvraagt of ‘het niet allemaal zo had moeten zijn’, zegt ze als klap op de vuurpijl dit er nog achteraan:
“Sommige vrouwen doen heel veel moeite en worden nooit zwanger.”
Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe woedend dit me maakte. Wat wordt hiermee bedoeld? De gedachtegang dat je geen abortus moet doen omdat er vrouwen zijn die wel graag kinderen willen en niet zwanger kunnen raken is schadelijk. Die dingen staan los van elkaar. Dus ik moet maar een kind baren dat ongewenst is omdat een ander die niet kan krijgen? Wat hebben de vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen daaraan? Wordt hun pijn daarmee weggenomen? Wordt de leegte daarmee gevuld? Helaas niet. Dus wat heeft de ongewenste zwangerschap van de één, te maken met de onvervulde kinderwens van een ander?
Leg het me maar uit.
Goed. Aan het einde van het boek wil Esther de baby toch opeens houden na een paddotrip (die ze dus deed tijdens een zwangerschap en ze dronk er ook nog naast). Dit kan natuurlijk. Maar het was in het hele verhaal duidelijk dat Esther het echt niet wilde houden. Dat een paddotrip opeens die hele beslissing omgooit gaat naar mijn mening nergens over. Er was zelfs een survivaltip in het boek waarin werd gezegd dat als iets niet goed voelde, je het niet moet doen. Waarom probeert iedereen Esther dan toch over te halen het kind te houden terwijl ze zelf volgens mij heel goed en duidelijk weet dat ze het niet wil? Ik vond het juist sterk dat Esther inzag dat ze er nog niet klaar voor was, en zou graag zo’n boodschap een keer willen lezen in plaats van de bekende ‘je gaat spijt krijgen van een abortus’ boodschap. Esther zag in dat ze nu niet in staat was een kind op te voeden en ik weet niet of het nou beter is dat ze nu een kind geboren laat worden in een vriendengroep bestaande uit mensen met een totaal gebrek aan zelfreflectie. Maar goed.
Na die paddotrip waren alle problemen van iedereen opeens als sneeuw voor de zon verdwenen en gingen ze gratis wonen op een boerderij in Portugal.
Einde.
Totaal onrealistisch.
En fictie hoeft natuurlijk niet realistisch te zijn, maar als je een boek schrijft speciaal voor de twintigers van nu en de problemen waar ze tegenaan lopen, vind ik wel dat je moet zorgen dat we ons daar dan ook een béétje in kunnen herkennen. En die herkenning miste ik totaal.
Ik zou echt nog veel meer dingen uit dit boek aan willen stippen en behandelen, maar in tegenstelling tot Francine weet ik wél wanneer iets genoeg is.
Dus ik sluit af met de woorden van mijn moeder die ze uitsprak toen ik haar over dit boek vertelde:
“Heeft Francine misschien zelf paddo’s gebruikt tijdens het schrijven van dit boek.”
Amen.
Ik heb dit boek nu een paar weken uit en heb even gewacht met het schrijven van mijn gedachten erover omdat ik het even moest laten bezinken. Dit zal dan ook alsnog een warrige review worden met een rollercoaster aan emoties, maar dat is wel passend voor het boek.
Er waren meerdere dingen die me stoorden. De overkill aan gebeurtenissen, termen die Francine verkeerd gebruikt, informatie die niet klopt/ half wordt benoemd en de manier waarop de zwangerschap van
Er gebeurt zó veel in het boek waardoor er tegelijkertijd helemaal niks gebeurt. Zoals anderen hier ook al schreven lijkt het alsof Francine een lijst met problemen van ‘onze generatie’ heeft gegoogeld en die hele lijst wilde implementeren in het boek. Deze thema’s werden dan vervolgens in het verhaal gegooid maar niet verder uitgediept. Het was volgens mij de bedoeling dat we onszelf zouden kunnen herkennen in dit boek, maar door de overkill aan problemen werd de representatie van onze generatie karikaturaal.
De enige keren dat ik me met de personages kon identificeren was wanneer Rosa weer eens wat aan ChatGPT wilde vragen en de rest van de groep heel hard ‘NEE’ schreeuwde. Verder vond ik ieder personage ronduit irritant en voelde ik totaal geen binding met ze. Daarnaast vind ik de chatGPT stukken ook gewoon een luie manier van een boek schrijven, maar dat terzijde.
Niet alleen de overkill aan problemen zorgde ervoor dat ik me totaal niet kon herkennen in de personages, ook het tenenkrommende taalgebruik droeg hieraan bij. Hun taalgebruik is totaal niet met hun leeftijd meegegroeid. Ik had af en toe echt medelijden met Barbara Sloesen, die de audioversie van dit boek insprak. Vooral wanneer er met de zoveelste ‘PPPPPPPS’ een mail werd afgesloten.
Ook zegt Francine een aantal dingen in dit boek die inhoudelijk niet kloppen, maar die ze wel als feit presenteert:
Bijvoorbeeld dat Adderall je hersenstructuur permanent zou veranderen bij misbruik ervan. Dit is niet bewezen. Tot nu toe lijkt het dat je hersenstructuur inderdaad kán veranderen, maar dat dit omkeerbaar is zodra je er weer mee stopt. Niet permanent dus.
Francine gooit ook een aantal termen in het verhaal om duidelijk te willen maken dat ze ‘trendy’ is en op de hoogte is van wat onze generatie bezighoudt, om vervolgens het tegenovergestelde te bereiken door een verkeerde definitie van de term te geven.
Bijvoorbeeld het onderwerp ‘free bleeding’. Het lijkt alsof ze dit in een tijdschrift heeft gelezen en het zonder zich erin te verdiepen in haar boek heeft gebruikt. Het personage Joya zegt in het verhaal dat ze aan free bleeding doet. Dit houdt volgens haar in dat ze geen menstruatieproducten gebruikt en ze haar vaginaspieren zo heeft getraind, dat ze haar menstruatiebloed op kan houden.
[Op dit punt heb ik het luisterboek op pauze gezet en wist ik niet of ik moest huilen of lachen]
Dit kan helemaal niet. Free bleeding houdt in dat je geen menstruatieproducten gebruikt, en je het bloed dus gewoon laat vloeien. Dit heeft echt helemaal niks te maken met je menstruatiebloed ophouden. DIT KAN NAMELIJK NIET!
En dan nu het punt wat me het meest frustreerde in dit boek; de manier waarop de zwangerschap van
In dit boek wordt gedaan alsof het een Godswonder is dat
Hier gaat echt heel veel mis.
Hoe groot is de kans met één keer vrijen en de morning-after pil? Nou, groot.
Dan het stukje over de morning-after pil. Er wordt hier gesuggereerd dat de morning-after pil een soort anticonceptie is die er sowieso na onveilige seks voor zorgt dat je niet zwanger raakt. Dit is natuurlijk niet zo. Het is niet voor niets alleen voor noodgevallen. Er wordt sporadisch benoemd dat het wel belangrijk is om die pil zsm na de onveilige seks in te nemen omdat anders de werking afneemt, maar er wordt cruciale informatie weggelaten in dit verhaal:
—> De morning-after pil werkt namelijk niet meer na je eisprong.
De functie van de morning-after pil is om een eisprong te voorkomen. Als die eisprong al is geweest, heeft de morning-after pil geen functie meer.
Hetgeen dat voorkomen diende te worden heeft immers al plaatsgevonden.
Dat deze informatie constant wordt weggelaten vind ik ontzettend kwalijk. Niet iedereen weet dat de morning-after pil maar ongeveer 2 weken van je cyclus werkt, en na je eisprong dus niet meer. Dat deze info ook in dit boek wordt weggelaten en wordt gedaan alsof alleen de ‘innametijd’ van invloed is op de werking van de pil, houdt deze onwetendheid over de werking ervan in stand.
“Sommige vrouwen doen heel veel moeite en worden nooit zwanger.”
Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe woedend dit me maakte. Wat wordt hiermee bedoeld? De gedachtegang dat je geen abortus moet doen omdat er vrouwen zijn die wel graag kinderen willen en niet zwanger kunnen raken is schadelijk. Die dingen staan los van elkaar. Dus ik moet maar een kind baren dat ongewenst is omdat een ander die niet kan krijgen? Wat hebben de vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen daaraan? Wordt hun pijn daarmee weggenomen? Wordt de leegte daarmee gevuld? Helaas niet. Dus wat heeft de ongewenste zwangerschap van de één, te maken met de onvervulde kinderwens van een ander?
Leg het me maar uit.
Goed. Aan het einde van het boek wil Esther de baby toch opeens houden na een paddotrip (die ze dus deed tijdens een zwangerschap en ze dronk er ook nog naast). Dit kan natuurlijk. Maar het was in het hele verhaal duidelijk dat Esther het echt niet wilde houden. Dat een paddotrip opeens die hele beslissing omgooit gaat naar mijn mening nergens over. Er was zelfs een survivaltip in het boek waarin werd gezegd dat als iets niet goed voelde, je het niet moet doen. Waarom probeert iedereen Esther dan toch over te halen het kind te houden terwijl ze zelf volgens mij heel goed en duidelijk weet dat ze het niet wil? Ik vond het juist sterk dat Esther inzag dat ze er nog niet klaar voor was, en zou graag zo’n boodschap een keer willen lezen in plaats van de bekende ‘je gaat spijt krijgen van een abortus’ boodschap. Esther zag in dat ze nu niet in staat was een kind op te voeden en ik weet niet of het nou beter is dat ze nu een kind geboren laat worden in een vriendengroep bestaande uit mensen met een totaal gebrek aan zelfreflectie. Maar goed.
Na die paddotrip waren alle problemen van iedereen opeens als sneeuw voor de zon verdwenen en gingen ze gratis wonen op een boerderij in Portugal.
Einde.
Totaal onrealistisch.
En fictie hoeft natuurlijk niet realistisch te zijn, maar als je een boek schrijft speciaal voor de twintigers van nu en de problemen waar ze tegenaan lopen, vind ik wel dat je moet zorgen dat we ons daar dan ook een béétje in kunnen herkennen. En die herkenning miste ik totaal.
Ik zou echt nog veel meer dingen uit dit boek aan willen stippen en behandelen, maar in tegenstelling tot Francine weet ik wél wanneer iets genoeg is.
Dus ik sluit af met de woorden van mijn moeder die ze uitsprak toen ik haar over dit boek vertelde:
“Heeft Francine misschien zelf paddo’s gebruikt tijdens het schrijven van dit boek.”
Amen.
Content Warnings
Graphic: Alcoholism, Drug abuse, Eating disorder, Death of parent, and Pregnancy
Moderate: Cultural appropriation
arlettep's review against another edition
adventurous
emotional
hopeful
inspiring
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
Content Warnings
Graphic: Ableism, Addiction, Alcoholism, Drug use, Eating disorder, Panic attacks/disorders, and Death of parent
Minor: Cancer, Terminal illness, Dementia, Car accident, Abortion, and Cultural appropriation