marjoleiein's review
4.0
Prachtig boek over de worsteling met het gedwongen anders zijn, maar ook over hoe heerlijk en moeilijk verliefdheid en intimiteit kunnen zijn. Pijnlijke herinnering aan het feit dat hoe warm je nestje ook is, de maatschappij je niet altijd de ruimte geeft die je verdient. Niet alle stijlkeuzes vond ik even geslaagd en hoewel het voor dynamiek zorgt had ik sommige fasen juist uitgebreider beschreven gezien. Een must-read voor iedereen die te maken heeft met mensen.
leonibg's review
4.0
Prachtig debuut. In een ochtend uitgelezen, kon hem niet wegleggen. Mooi, kwetsbaar coming of age verhaal.
nijntjemeisje's review
4.0
This is an awesome book about self-discovery and admitting to yourself that you are who you are and that that's ok! I loved every bit of it.
rustagh's review
5.0
"De zoektocht van een ander kan een lantaarn zijn die de jouwe bijlicht."
Het is een tijd geleden dat ik zo regelmatig van een boek heb moeten huilen - zeker van zo'n grappig, fantasierijk, creatief boek. Splinter heeft een unieke, warrige, fantasierijke schrijfstijl die zich overtuigend ontwikkeld van een vreugdevol, onschuldig en machteloos kind naar gepijnigde tiener en zoekende jongvolwassene. De vrolijke momenten zijn een roes, de moeilijke momenten komen pijnlijk hard binnen. Een feest der herkenning - zowel op positieve als negatieve manier. Zoals zo veel van ons weet Splinter enorm goed hoe hij om een onderwerp heen danst, hoe hij net genoeg licht schijnt op de situatie om je tussen de regels door te laten lezen en een glimps op te vangen van diepere worstelingen. Depressie en angst, controle houden op welke manier dan ook, verstoord eetgedrag, overmatig drinken, suicidaliteit. Zonder dat daar expliciet of zwaarmoedig de aandacht op moet worden gelegd.
Dit boek omschrijft niet te enige manier om op te groeien als 'ander'. Het is geen overkoepelende ervaring. Maar dit boek getuigt prachtig van een fractie licht op het enorme spectrum van anderszijn, en hoe meer boeken en verhalen een ander stukje van dat spectrum tonen, hoe groter de kans dat ze gevonden worden die iemand die zich erin herkent, die het nodig had, die niet wist dat er nog iemand dezelfde situatie heeft meegemaakt. Ik wou dat ik dit boek zelf had gehad op de middelbare school, toen ik voor het eerst op zoek ging naar mensen zoals ik, mensen zoals wij.
Ik ben geliefd. Mijn ouders houden intens veel van mij en ook zij waren vriendelijk bij elke zinspeling, enthousiast bij iedere suggestie dat er geen schoonzoon maar schoondochter zou kunnen aanhaken. En toch ben ik ook gevaarlijk dicht gekomen bij die brief waarvan je nooit wilt dat je ouders hem vinden. Ook zonder haat, afgunst en afkeer kan anders zijn een moeilijk pad zijn om zelf vrede mee te vinden, ookal is je omgeving warm en liefdevol. Het is een positie van privilege, en daar ben ik dankbaar voor. Ik kan me niet voorstellen hoe onvoorstelbaar veel zwaarder het zou zijn geweest als ik niet had kunnen rekenen op de liefde en steun van mijn ouders. Maar net als Splinter en Marc-Marie wil ik, moet ik zeggen: het wordt beter. Het wordt beter. Het. Wordt. Beter.
Ik geef het boek door aan mijn moeder, nadat zij het als kado aan mij gaf. Wat voor mij herkenning was, zijn waarschijnlijk nieuwe inzichten voor haar, en ik ben nu al benieuwd wat zij eruit zal halen.
Het is een tijd geleden dat ik zo regelmatig van een boek heb moeten huilen - zeker van zo'n grappig, fantasierijk, creatief boek. Splinter heeft een unieke, warrige, fantasierijke schrijfstijl die zich overtuigend ontwikkeld van een vreugdevol, onschuldig en machteloos kind naar gepijnigde tiener en zoekende jongvolwassene. De vrolijke momenten zijn een roes, de moeilijke momenten komen pijnlijk hard binnen. Een feest der herkenning - zowel op positieve als negatieve manier. Zoals zo veel van ons weet Splinter enorm goed hoe hij om een onderwerp heen danst, hoe hij net genoeg licht schijnt op de situatie om je tussen de regels door te laten lezen en een glimps op te vangen van diepere worstelingen. Depressie en angst, controle houden op welke manier dan ook, verstoord eetgedrag, overmatig drinken, suicidaliteit. Zonder dat daar expliciet of zwaarmoedig de aandacht op moet worden gelegd.
Dit boek omschrijft niet te enige manier om op te groeien als 'ander'. Het is geen overkoepelende ervaring. Maar dit boek getuigt prachtig van een fractie licht op het enorme spectrum van anderszijn, en hoe meer boeken en verhalen een ander stukje van dat spectrum tonen, hoe groter de kans dat ze gevonden worden die iemand die zich erin herkent, die het nodig had, die niet wist dat er nog iemand dezelfde situatie heeft meegemaakt. Ik wou dat ik dit boek zelf had gehad op de middelbare school, toen ik voor het eerst op zoek ging naar mensen zoals ik, mensen zoals wij.
Ik ben geliefd. Mijn ouders houden intens veel van mij en ook zij waren vriendelijk bij elke zinspeling, enthousiast bij iedere suggestie dat er geen schoonzoon maar schoondochter zou kunnen aanhaken. En toch ben ik ook gevaarlijk dicht gekomen bij die brief waarvan je nooit wilt dat je ouders hem vinden. Ook zonder haat, afgunst en afkeer kan anders zijn een moeilijk pad zijn om zelf vrede mee te vinden, ookal is je omgeving warm en liefdevol. Het is een positie van privilege, en daar ben ik dankbaar voor. Ik kan me niet voorstellen hoe onvoorstelbaar veel zwaarder het zou zijn geweest als ik niet had kunnen rekenen op de liefde en steun van mijn ouders. Maar net als Splinter en Marc-Marie wil ik, moet ik zeggen: het wordt beter. Het wordt beter. Het. Wordt. Beter.
Ik geef het boek door aan mijn moeder, nadat zij het als kado aan mij gaf. Wat voor mij herkenning was, zijn waarschijnlijk nieuwe inzichten voor haar, en ik ben nu al benieuwd wat zij eruit zal halen.