Reviews

Quando Nietzsche Chorou by Aysun Babacan, Irvin D. Yalom

Only show reviews with written explanations

foxsphere22_'s review against another edition

Go to review page

emotional inspiring mysterious reflective medium-paced

Plot- or character-driven? Character
Strong character development? Yes
Flaws of characters a main focus? Yes

3.75

juliafonseca's review against another edition

Go to review page

4.0

O que poderia ser uma narrativa monótona e arrastada, surpreende pelos diálogos profundos sobre a mente humana. Com debates muito interessantes em torno da psicologia e filosofia, o livro nos leva a fazer longos questionamentos em relação ao nosso conceito do que é verdade e existência. A alma se enche de dores com a vida e o diálogo escancara aquilo que causa desconforto. Se aprofundar em nossos medos suaviza a inquietude de nossa alma. “Limpe a chaminé”.

cavi267's review against another edition

Go to review page

challenging informative reflective slow-paced

Plot- or character-driven? Character
Flaws of characters a main focus? Yes

4.0

q6f73o3a's review against another edition

Go to review page

adventurous inspiring medium-paced

Plot- or character-driven? Character
Strong character development? Yes
Loveable characters? Yes
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? It's complicated

5.0

⚡️پارت دوم و پایانی

ترجمه کتاب عالیه
در عین سادگی فوق العاده است.
اگر نیمی از زمان خودتون رو در ذهنتون سپری میکنید، ممکنه این کتاب برای شما جذاب باشه.
اگر خودتون و کارهاتون رو تجزیه و تحلیل می کنید، از فرآیند کشف خودتون لذت میبرید، یا اگر به روان شناسی علاقه دارید، پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید.
نکته جالب اینه که نویسنده کتاب استاد روانشناسی در دانشگاه استنفورده و چندین کتاب درسی در زمینه روانشناسی نوشته،
با این حال، یالوم(نویسنده کتاب) با چنان صراحت و زیبایی موضوعات مختلف رو بیان میکنه که به نظر می‌رسه هر یک از شخصیت‌های کتاب از یک زوایه دید کاملا متفاوت توسط یک نویسنده متفاوت نوشته شدن.

جدا از همه مکالمات و سوالات روان شناسی و فلسفی، این کتاب تاریخی هم هست.
برای کسانی که نمیدونند داستان‌های تاریخی چیه؟
به کتابهای گفته میشه که در اون شخصیت‌های اصلی یا رویدادهایی خاصی که از نظر تاریخی اتفاق افتاده باشند رو در قالب داستان قرار بدند بلکه معمولا بخشی از آن براساس تخیلات نویسنده است.
این کتاب نگاهی احتمالا صحیح به ذهن پزشک/روانشناس مشهور یوزف بروئر و فیلسوف فردریش نیچه در سال ۱۸۸۰ هست.
تا قبل از خواندن یادداشت نویسنده در پایان کتاب، متوجه نشدم که چقدر از آن از نظر تاریخی دقیق هستش.
چیزی که این کتاب را بسیار جالب می کنه اینه که با سوالاتی که همه ما در مورد زندگی داریم یا بحث هایی که ممکنه ما داشته باشیم، مثل عشق، زندگی و هستی رو مطرح میکنه

اگر دوست داشتید کاملش رو در وبلاگم بخونید لینک وبلاگ در پروفایلم هست

martineokuyon's review against another edition

Go to review page

2.0

2024'e giriyoruz artık, hayat eskisine nazaran daha kolay. Günlük hayat telaşından kurtulmayı başarıp çevresine bakabilen herhangi bir bireyin düşünmesi gereken şeyler var, ölüm - yaşam dinamiği, özgürlük - benlik problemi ve dahası gibi. Bunlara ne kadar kafayı takacağı, hangi yolu seçeceği bireyin kendi problemi ama en azından bir düşünmek lazım ya, aksi takdirde nasıl bilinç sahibi diye nitelendirir insan kendini?

Ya martınediyon, bunu bize neden anlatıyon dediğinizi duyar gibiyim, çünkü sinirlendim. Geçmişte yazılıp tarihine damga vuran bir takım vasat kitapların hâlâ bir bok varmış gibi ortalıkta dolanıp, potansiyeli olan kitapların yerini yemesinden sıkıldım. Olm hala 1984, hayvan çiftliği ve küçük prensin ciddi ciddi konuşulduğu bir zamandayız, yeter.

Nietzsche ağladığında'ya gelirsem eğer, kusura bakmayın bir tık uzun sürdü. Kitaba bakıp "Nietzsche'nin asıl kitaplarını okumak yerine neden seni okuyorum, bana ne vadediyorsun" diye sorduğumda, cevap olarak hiçbir şey bulamıyorum.

Nietzsche'nin bilinç akışını okumak, psikolojik tahlilini gözlemlemek temelde çok heyecan verici bir fikir ama ancak bu kadar kötü yazılabilirdi. Özellikle ilk iki yüz sayfada kitap kendini o kadar çok tekrar etti ki, kendimi türk dizisi izliyormuş gibi hissettim. Ana karakterimiz olan doktor Breuer öyle akıllı bir adam ki; Nietzsche ile konuştuklarını dört farklı zamanda tekrar tekrar düşünüp aynı sonuca varıyor ve okuyucu olarak hepsine maruz bırakılıp kafayı yiyorsunuz. Son iki yüz sayfa da ise, daha çok ilgimi çekmesine rağmen belirli bir raddeden sonra aynılaşıyor. Özellikle heyecanlı olmasını beklediğim kısımlarda zayıf ve monoton bir anlatım kullanılmışken, kitabın daha sıradan sayılabilecek yerlerinde daha çok uğraşılmış.

Hadi buna olur diyorum, kitap eski ve o zamanlar psikanalitik düşünce çok gelişmedi, millet anlamıyor o yüzden bu kadar tekrar diyorum. Bu sefer beni zayıf karakter betimlemeleri, beni tatmin etmeyen zeka savaşları, ortalamanın altında bir takım gevelemeler karşılıyor.

Hadi diyorum bu da olur, en azından bana iki karakter çözümlemesi sunuyor; bunlardan biri de Nietzsche. Sayfalar ilerledikçe bu iki adam birbirlerine ne kadar benzediklerini farkedip, birebir aynı uygulamalara, takriben aynı tepkileri veriyorlar.

Olm zaten psikoloğumuz Breuer sıkıntılı bir herif, Nietzsche desen sanki kitapları yarım yamalak okunmuş ve öyle yazılmış gibi. Yani gider edebimle okurum Nietzschemi, Freudumu.. böyle şeylere ne gerek var?