Scan barcode
mybooksandimaginations's review against another edition
4.0
Pretend You’re Mine: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Spice Level:
Spice Level:
lostinthepages20's review against another edition
emotional
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
duchessrin's review
medium-paced
3.0
It's so weird because I've read three of Lucy Score's books and three of them basically had the same formula.
Girl and guy with explosive chemistry get together -> guy gets something up his ahh and proceeds to push away girl -> girl has a threat to her life -> guy pulls his head out of his ahh in a snap and chases girl-> a little groveling -> happy ever after.
If this was my first book from Lucy Score I may have rated this higher as it's my type of fluff but it's my third so, meh.
Girl and guy with explosive chemistry get together -> guy gets something up his ahh and proceeds to push away girl -> girl has a threat to her life -> guy pulls his head out of his ahh in a snap and chases girl-> a little groveling -> happy ever after.
If this was my first book from Lucy Score I may have rated this higher as it's my type of fluff but it's my third so, meh.
agrippinaes's review against another edition
4.0
Rating: 4 stars
What I Liked: I really enjoyed reading this. I found it hard to put down once I really got into it and there was a lot to get my teeth into. I’ve read the final book in this trilogy last year, and whilst I enjoyed that more overall, I liked this one a lot.
I really liked Harper, the main character. She was good fun, very determined and entertaining and kind. Luke was a good hero - very frustrating at times, but I did think he was sweet overall, and I liked his protective streak.
I thought their relationship was good; their chemistry was strong, there were some really sexy moments and I thought there was a lot of emotional stuff in it that really worked for me. It was a lot angstier than I expected it to be, but I enjoyed it. On the other hand,
On the theme of Luke’s backstory,I really liked that Joni, Karen’s mother, became a big part in Harper’s life and looked after her when things seemed their bleakest. It was lovely.
I also liked thatthe side plot involving Harper’s stalker resolved the way it did - as we already had a violent confrontation between her and another man earlier in the book, I was glad that it was resolved non-violently but still satisfactorily.
What I Didn’t: My main gripe was the middle chunk of the novel.
Overall: I thought this was a nice, enjoyable story and there was a lot I liked about it. I’d probably reread it at some point and there were some ideas in it that I loved.
Would I Recommend It?: Yes, if you want a small town romance with a bit of a fake relationship, a heavy dose of angst, and a lot of steam.
Would I Read Something By The Author Again?: Yes.
Content Warnings:
What I Liked: I really enjoyed reading this. I found it hard to put down once I really got into it and there was a lot to get my teeth into. I’ve read the final book in this trilogy last year, and whilst I enjoyed that more overall, I liked this one a lot.
I really liked Harper, the main character. She was good fun, very determined and entertaining and kind. Luke was a good hero - very frustrating at times, but I did think he was sweet overall, and I liked his protective streak.
I thought their relationship was good; their chemistry was strong, there were some really sexy moments and I thought there was a lot of emotional stuff in it that really worked for me. It was a lot angstier than I expected it to be, but I enjoyed it.
Spoiler
I loved how Luke’s first marriage was treated: it was lovely, and I was so glad that there was no ‘flaw’ in Karen. A lot of books with a previous (usually deceased) partner seem to feel the need to portray the new love as if it is the only true one, but I really liked that Luke still loved Karen and learned to accept that he had space in his heart to love both of them equally.Spoiler
the book did a good job at making me incredibly angry with Luke when he ended things with Harper but also making me still want them to get together. I understood Luke’s perspective fully, and I liked that there were signs of his concern and love for Harper even when things were over.On the theme of Luke’s backstory,
I also liked that
What I Didn’t: My main gripe was the middle chunk of the novel.
Spoiler
I was really surprised when the novel actually featured Luke’s deployment. Given the description it had, I assumed that the novel would conclude before he was deployed, or would feature him choosing not to be (somehow). The middle chunk of the novel has the main couple physically apart as he’s deployed, and whilst I saw a lot of character development for Harper and side characters, it did flag a little bit and ruined the pacing of the story. It might have worked better if they hadn’t broken up very soon after he came home, but as it was, I missed seeing Harper and Luke as a couple. The parts of phone sex etc. were sexy, and their emails were quite cute, but it felt like that section could have been shorter.Overall: I thought this was a nice, enjoyable story and there was a lot I liked about it. I’d probably reread it at some point and there were some ideas in it that I loved.
Would I Recommend It?: Yes, if you want a small town romance with a bit of a fake relationship, a heavy dose of angst, and a lot of steam.
Would I Read Something By The Author Again?: Yes.
Content Warnings:
Spoiler
Violence, domestic violence (literally in the opening scene), child abuse, sudden death of loved ones, death of a pregnant person (in past), vehicle collision, stalking, descriptions of an IED explosion that happens off-page and injures a side character, very brief references to sexual violence.tonibonk's review against another edition
5.0
Ugly cried for the happy ending, need I say more. Perfection with all the feels.
melgordon_'s review against another edition
5.0
I don’t know what was in this book but it had me HOOKED! Thought about it when I wasn’t reading it, and when I was reading it I couldn’t get enough. Though I sometimes found the MMC frustrating and harsh at times there was just something about these characters that made me want more and more and more!
ladymczyta's review against another edition
5.0
Lucy Score zabiera nas do Benevolence, miasteczka, gdzie wszyscy się znajdą i wiedzą o sobie niemal wszystko. Właśnie tam trafia Harper, której życie ponownie dało w kość. W ułamku sekundy zostaje lokalną bohaterką, kiedy to staje w obronie zaatakowanej kobiety. Wtedy też, na jej drodze pojawia się Luke, który wybawia ją z opresji. Dziewczyna jest w obcym miejscu, bez pieniędzy, dokumentów, czy benzyny w baku, Luke nie pozwoliłby na to, by ta drobna blondynka błąkała się sama po świecie. Przez niewinny spisek siostry bohatera, Harper wprowadza się do mężczyzny, który oprócz dachu nad głową, daje jej pracę. W zamian za to, dziewczyna ma udawać jego partnerkę na rodzinnym obiedzie. Luke za miesiąc wyjeżdza na misję do Afganistanu, a Harper musi zacząć życie od nowa. Nasi bohaterowie mają przed sobą miesiąc, który odmieni ich życie, jednak pytaniem jest, czy będzie to dobra, czy może zła zmiana.
Całym sercem pokochałam tę historię i już tęsknię za bohaterami. Na czas lektury stajemy się jednym z mieszkańców małego miasteczka i możemy obserwować, jak nasz kapitan wojsk lądowych Gwardii Narodowej, w niektórych kręgach znany jako Luke Garrison, przepada dla przepięknej blondynki, która wprowadza do jego życia odrobinę szczęścia.
Nasi bohaterowie są po przejściach. Harper będąc małą dziewczynką, straciła rodziców i błąkała się po rodzinach zastępczych, z kolei Luke’a też coś zraniło, jednak mężczyzna unika o tym rozmów. Ta dwójka bardzo się różni. Harper mimo trudności, ciągle prze do przodu, by w końcu zaznać szczęścia. Jest pozytywnie nastawiona, chętna do pomocy i nie ma osoby, której by w sobie nie rozkochała. Chociaż nosi w sobie wiele smutku, stara się, by on jej nie definiował. Mimo trudnego dzieciństwa, wyrosła na przepełnioną ciepłem kobietę, która otacza troską wszystkich dookoła. Moje serce skradła scena z dziećmi, które podobnie jak ona kiedyś, znalazły się w systemie. I chociaż uwielbiam Harper całym sercem, tak muszę powiedzieć, że jest niestety też naiwna i momentami ją to gubiło. Czasami zachowywała się nierozsądnie i pod wpływem impulsu.
Luke z kolei jest wycofany i zamknięty w sobie. Wszyscy wiedzą, że mogą na niego liczyć. Kapitan Garrison poniósł stratę, która zamknęła mu drogę do szczęścia. W jednej chwili stracił cały świat i czuł się zobowiązany do tego, by już do swoich ostatnich dni, nie żyć, a jedynie egzystować. Harper jest dla niego jak światełko w tunelu. I chociaż tego nie przyzna, to właśnie tego potrzebował. Ale Luke jest też mężczyzną upartym, który wie lepiej. Dlatego też, przez większość czasu walczy z samym sobą, by nie dopuścić do siebie seksownej blondynki. Między naszą dwójką jest wyczuwalna chemia, która mieszać się będzie z narastającym pożądaniem.
Zarówno Harper, jak i Luke to postacie boleśnie prawdziwe, których podejmowane decyzje się rozumie. Chociaż czasem łamią one serce, dokładnie wiemy, czemu bohaterowie się na nie decydują. I oczywiście, nie musimy się z nimi zgadzać, jednak dla nich mają one sens.
„Dziewczyna na niby” to nie tylko Harper i Luke, to również postacie drugoplanowe, które odgrywają znaczą rolę w tej historii. Są świetnie wykreowane i sprawiają, że czujemy się członkiem społeczności tego miasteczka. Wasze serca z pewnością skradnie Sophie czy Aldo, który nawiasem mówiąc, będzie bohaterem drugiej części serii, której już nie mogę się doczekać. No i oczywiście pokochacie Lolę i Maxa - tutaj nie mam, żadnych wątpliwości.
Pióro autorki jest lekkie i przyjemne, dzięki czemu, przez książkę się płynie. Lucy Score świetnie dawkuje emocje; podczas czytania przeżywamy cały wachlarz uczuć, poprzez nieśmiałe zauroczenie, szczęście, radość, smutek, ból, mamy też złamane serce, bo właśnie jest takie ludzkie życie. Przeżywamy wszystko i to jest jest prawdziwe.
„Dziewczyna na niby” daje nam nadzieję i pokazuje, że zawsze możemy zacząć wszystko od nowa. Że nie powinniśmy się poddawać, bo nigdy nie wiemy, czy osoba, którą spotkamy na naszej drodze, nie będzie tą, która nauczy nas miłości. Nauczy nas żyć i da nam to, czego nawet nie oczekiwaliśmy.
W książce poruszane są też delikatne i wrażliwe tematy, jak przemoc wobec kobiet i dzieci oraz radzenie sobie z traumą. Autorka potraktowała to z należytym szacunkiem i pokazała, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Druga szansa.
„Dziewczyna na niby” jest książką, której potrzebowałam, a nawet sama o tym nie wiedziałam. Chociaż sama nie nadawałabym się do mieszkania w takim miasteczku, to podczas lektury zazdrościłam mieszkańcom Benevolence tego co mają. Autorka idealnie oddała klimat takiego miejsca, przez co podczas czytania czujemy ciepło bijące ze stron.
„Dziewczyna na niby” jest pierwszą częścią serii Miasteczko Benevolence i już nie mogę się doczekać kolejnych, zwłaszcza, że druga część będzie koncentrować się na Aldo i Glorii, których pokochać możecie już tutaj.
Jeśli nie mieliście w planach tej historii, to szczerze Was zachęcam do sięgnięcia po nią, bo gwarantuję Wam, że zakochacie się w niej tak samo jak ja i reszta czytelników.
Całym sercem pokochałam tę historię i już tęsknię za bohaterami. Na czas lektury stajemy się jednym z mieszkańców małego miasteczka i możemy obserwować, jak nasz kapitan wojsk lądowych Gwardii Narodowej, w niektórych kręgach znany jako Luke Garrison, przepada dla przepięknej blondynki, która wprowadza do jego życia odrobinę szczęścia.
Nasi bohaterowie są po przejściach. Harper będąc małą dziewczynką, straciła rodziców i błąkała się po rodzinach zastępczych, z kolei Luke’a też coś zraniło, jednak mężczyzna unika o tym rozmów. Ta dwójka bardzo się różni. Harper mimo trudności, ciągle prze do przodu, by w końcu zaznać szczęścia. Jest pozytywnie nastawiona, chętna do pomocy i nie ma osoby, której by w sobie nie rozkochała. Chociaż nosi w sobie wiele smutku, stara się, by on jej nie definiował. Mimo trudnego dzieciństwa, wyrosła na przepełnioną ciepłem kobietę, która otacza troską wszystkich dookoła. Moje serce skradła scena z dziećmi, które podobnie jak ona kiedyś, znalazły się w systemie. I chociaż uwielbiam Harper całym sercem, tak muszę powiedzieć, że jest niestety też naiwna i momentami ją to gubiło. Czasami zachowywała się nierozsądnie i pod wpływem impulsu.
Luke z kolei jest wycofany i zamknięty w sobie. Wszyscy wiedzą, że mogą na niego liczyć. Kapitan Garrison poniósł stratę, która zamknęła mu drogę do szczęścia. W jednej chwili stracił cały świat i czuł się zobowiązany do tego, by już do swoich ostatnich dni, nie żyć, a jedynie egzystować. Harper jest dla niego jak światełko w tunelu. I chociaż tego nie przyzna, to właśnie tego potrzebował. Ale Luke jest też mężczyzną upartym, który wie lepiej. Dlatego też, przez większość czasu walczy z samym sobą, by nie dopuścić do siebie seksownej blondynki. Między naszą dwójką jest wyczuwalna chemia, która mieszać się będzie z narastającym pożądaniem.
Zarówno Harper, jak i Luke to postacie boleśnie prawdziwe, których podejmowane decyzje się rozumie. Chociaż czasem łamią one serce, dokładnie wiemy, czemu bohaterowie się na nie decydują. I oczywiście, nie musimy się z nimi zgadzać, jednak dla nich mają one sens.
„Dziewczyna na niby” to nie tylko Harper i Luke, to również postacie drugoplanowe, które odgrywają znaczą rolę w tej historii. Są świetnie wykreowane i sprawiają, że czujemy się członkiem społeczności tego miasteczka. Wasze serca z pewnością skradnie Sophie czy Aldo, który nawiasem mówiąc, będzie bohaterem drugiej części serii, której już nie mogę się doczekać. No i oczywiście pokochacie Lolę i Maxa - tutaj nie mam, żadnych wątpliwości.
Pióro autorki jest lekkie i przyjemne, dzięki czemu, przez książkę się płynie. Lucy Score świetnie dawkuje emocje; podczas czytania przeżywamy cały wachlarz uczuć, poprzez nieśmiałe zauroczenie, szczęście, radość, smutek, ból, mamy też złamane serce, bo właśnie jest takie ludzkie życie. Przeżywamy wszystko i to jest jest prawdziwe.
„Dziewczyna na niby” daje nam nadzieję i pokazuje, że zawsze możemy zacząć wszystko od nowa. Że nie powinniśmy się poddawać, bo nigdy nie wiemy, czy osoba, którą spotkamy na naszej drodze, nie będzie tą, która nauczy nas miłości. Nauczy nas żyć i da nam to, czego nawet nie oczekiwaliśmy.
W książce poruszane są też delikatne i wrażliwe tematy, jak przemoc wobec kobiet i dzieci oraz radzenie sobie z traumą. Autorka potraktowała to z należytym szacunkiem i pokazała, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Druga szansa.
„Dziewczyna na niby” jest książką, której potrzebowałam, a nawet sama o tym nie wiedziałam. Chociaż sama nie nadawałabym się do mieszkania w takim miasteczku, to podczas lektury zazdrościłam mieszkańcom Benevolence tego co mają. Autorka idealnie oddała klimat takiego miejsca, przez co podczas czytania czujemy ciepło bijące ze stron.
„Dziewczyna na niby” jest pierwszą częścią serii Miasteczko Benevolence i już nie mogę się doczekać kolejnych, zwłaszcza, że druga część będzie koncentrować się na Aldo i Glorii, których pokochać możecie już tutaj.
Jeśli nie mieliście w planach tej historii, to szczerze Was zachęcam do sięgnięcia po nią, bo gwarantuję Wam, że zakochacie się w niej tak samo jak ja i reszta czytelników.
hollyamber's review against another edition
emotional
funny
hopeful
lighthearted
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
It's so rare I give a full 5🌟 but I loved this so much - it made me cry a few times 🥺 I loved Harper's character and really felt for her throughout. I also love the periphery characters in this series 🥰
ashleyyreadss's review against another edition
4.0
4.5 ⭐️’s
I loved this little small town romance. Harper is that girl that knows what she wants. Luke frustrated me at times hence why it’s not a 5 star read. I feel like he had a whole lot more groveling to do after the things he said to her. Nonetheless the spice was immaculate and I wasn’t expecting anything less from Lucy Score
I loved this little small town romance. Harper is that girl that knows what she wants. Luke frustrated me at times hence why it’s not a 5 star read. I feel like he had a whole lot more groveling to do after the things he said to her. Nonetheless the spice was immaculate and I wasn’t expecting anything less from Lucy Score