mschlat's review
3.0
The first Tardi I've read. It's a collection of short pieces that offer different perspectives on the horror of trench warfare in WWI. Tardi's artwork is amazing (even when depicting terrible things), but I found the efforts overwhelming at times. Tardi is clearly trying to point out the waste of war and how patriotism dies in face of despair, and the result is a tough read. Kudos to Kim Thompson for a translation which sounds right.
bfmermer's review against another edition
4.0
Siperlerdeydik tek oturuşta okunabilecek bir 1. Dünya Savaşı çizgi romanı. Ancak savaş derken -özellikle eğitim sistemimizin, kültürümüzün bize öğrettiğinin aksine- bu hikayede kahramanlar, cesaret gösterileri ya da strateji dahileri yok. Burada ölmekten delicesine korkanlar, savaştan kaçmak için bacağını kaybetmeyi göze alanlar, sırf düşmanı yok edebilmek uğruna öldürülen kadın ve çocuklar, kurşuna dizilen suçsuz askerler, dökülen bağırsaklar, kan, bok ve savaşın barındırdığı diğer iğrençlikler var. Tardi bize savaşın gerçek yüzünü, hepimizin bildiği ama nedense konu açılınca bahsetmekten çekindiğimiz tarafını gösteriyor.
Tardi'nin çizimlerinde bir olağanüstülük olduğunu söyleyemem ama kendisi mükemmel bir hikaye anlatıcı. Çizgi roman boyunca farklı karakterlerin ağzından kısa kısa savaş hikayeleri dinliyoruz. Hikayelerin anlatıcıları Fransızlar, karşı cephede de genellikle Almanlar olsa da Tardi iğneyi de çuvaldızı da çekinmeden kendi ülkesine batırmış. Zaten çizgi romanda da savaşın bir tarafı olmayacağını, nihayetinde yalnızca acı ve kayıp olduğunu açıkça gösteriyor.
Okullarımız savaşları cephelerden, tarihlerden, ezberlenmesi gereken istatistiklerden ibaret teknik olaylarmış gibi öğretiyor bize. Savaşın ne kadar sürdüğünü, kaç kişinin öldüğünü, nasıl bittiğini öğreniyoruz ama bu öyle bir duygusuzlukla aktarılıyor ki sanki bunlar hiç olmamış, hepsi teorik bir meseleymiş gibi kalıyor aklımızda. Keşke bunların yanı sıra bir yandan da Siperlerdeydik, Taşıdıkları Şeyler, Mezbaha 5 gibi savaşın iç yüzünü bize gösteren eserlerle de tanıştırabilsek gençleri.
Velhasılı Siperlerdeydik 1914-1918 kesinlikle okunması, okutulması gereken bir eser.
Tardi'nin çizimlerinde bir olağanüstülük olduğunu söyleyemem ama kendisi mükemmel bir hikaye anlatıcı. Çizgi roman boyunca farklı karakterlerin ağzından kısa kısa savaş hikayeleri dinliyoruz. Hikayelerin anlatıcıları Fransızlar, karşı cephede de genellikle Almanlar olsa da Tardi iğneyi de çuvaldızı da çekinmeden kendi ülkesine batırmış. Zaten çizgi romanda da savaşın bir tarafı olmayacağını, nihayetinde yalnızca acı ve kayıp olduğunu açıkça gösteriyor.
Okullarımız savaşları cephelerden, tarihlerden, ezberlenmesi gereken istatistiklerden ibaret teknik olaylarmış gibi öğretiyor bize. Savaşın ne kadar sürdüğünü, kaç kişinin öldüğünü, nasıl bittiğini öğreniyoruz ama bu öyle bir duygusuzlukla aktarılıyor ki sanki bunlar hiç olmamış, hepsi teorik bir meseleymiş gibi kalıyor aklımızda. Keşke bunların yanı sıra bir yandan da Siperlerdeydik, Taşıdıkları Şeyler, Mezbaha 5 gibi savaşın iç yüzünü bize gösteren eserlerle de tanıştırabilsek gençleri.
Velhasılı Siperlerdeydik 1914-1918 kesinlikle okunması, okutulması gereken bir eser.
rallisaurus's review
4.0
Damn, this is bleak, even for WWI. I was a little ambivalent about the text, but the illustrations bumped it up a star for me. I just thought it was a bit disjointed.
mbondlamberty's review
3.0
With the topic it is hard to say one really liked it.
It was a clear and graphic depiction of conditions in the trenches and the utter horror of it all.
It doesn't have a narrative flow, but it still manages to tell a story.
It was a clear and graphic depiction of conditions in the trenches and the utter horror of it all.
It doesn't have a narrative flow, but it still manages to tell a story.
ccarneiro0707's review against another edition
5.0
2017 Read Harder Challenge: Read a book about war.
Partindo das memórias de seu avô sobre sua participação na 1ª Guerra Mundial, Jacques Tardi constrói uma HQ visceral em que a guerra é mostrada em toda sua violência, crueldade e estupidez. Aqui não há heroísmo, apenas desespero, morte e desumanização.
2017 Read Harder Challenge: 13/24
Partindo das memórias de seu avô sobre sua participação na 1ª Guerra Mundial, Jacques Tardi constrói uma HQ visceral em que a guerra é mostrada em toda sua violência, crueldade e estupidez. Aqui não há heroísmo, apenas desespero, morte e desumanização.
2017 Read Harder Challenge: 13/24
al_capwned's review
5.0
A masterpiece, an anti-war statement in the form of a graphic novel. Tardi's art at its best, depicting the horrors of warfare, based on books he read or stories he heard from his grandfather about WWI.
ethancf's review
5.0
You know those Twilight Zone endings where the happy ending is within sight and gets yanked away at the last second? Time to read at last, and then your glasses break?
This book is 120 pages of vignettes with those endings. Just callous stupidity, futility, and cruelty from start to finish. Most anti-war narratives take a different tack - they'll focus on how it's the politicians/generals/elite's fault, how war makes a select few rich, or go for a general "war is hell" theme. Tardi dips into all of those, but the recurring theme through everything is just how stupid the entire enterprise is.
See, in those other anti-war themes, you still have a plucky hero to root for, one who emerges from the hell that is war, you still have cool explosions and exciting action sequences. You can make an anti-war message as profound as you want, but at the end of the day, how many people forget everything that happens after the first half of Full Metal Jacket? To borrow a meme, how many people consume an anti-war story and go, "Wow, Cool Robot!" How many anti-war stories still end in triumph for our protagonists?
It Was the War of the Trenches avoids having a plucky protagonist. Its vignettes bounce from character to character, and not one of them gets a happy ending. Most of them die horribly. The lucky ones have to listen to or watch their friends die painfully. A lot of these vignettes end rather unceremoniously; at a point where you think you might be getting to a point in the book where "oh, *this* is the protagonist, the rest was just intro,"....that character dies. There's no fun explosions, no cool action panels - everything is filthy, and dangerous, and there's no rest. There's no point to any of the conflict, not a single victory is won, and everyone is stupid, incompetent, or clueless - making it one of the most effective anti-war pieces of media I've ever seen.
This book is 120 pages of vignettes with those endings. Just callous stupidity, futility, and cruelty from start to finish. Most anti-war narratives take a different tack - they'll focus on how it's the politicians/generals/elite's fault, how war makes a select few rich, or go for a general "war is hell" theme. Tardi dips into all of those, but the recurring theme through everything is just how stupid the entire enterprise is.
See, in those other anti-war themes, you still have a plucky hero to root for, one who emerges from the hell that is war, you still have cool explosions and exciting action sequences. You can make an anti-war message as profound as you want, but at the end of the day, how many people forget everything that happens after the first half of Full Metal Jacket? To borrow a meme, how many people consume an anti-war story and go, "Wow, Cool Robot!" How many anti-war stories still end in triumph for our protagonists?
It Was the War of the Trenches avoids having a plucky protagonist. Its vignettes bounce from character to character, and not one of them gets a happy ending. Most of them die horribly. The lucky ones have to listen to or watch their friends die painfully. A lot of these vignettes end rather unceremoniously; at a point where you think you might be getting to a point in the book where "oh, *this* is the protagonist, the rest was just intro,"....that character dies. There's no fun explosions, no cool action panels - everything is filthy, and dangerous, and there's no rest. There's no point to any of the conflict, not a single victory is won, and everyone is stupid, incompetent, or clueless - making it one of the most effective anti-war pieces of media I've ever seen.