thenorpa's review against another edition
4.0
Susan Sontag zawsze była w moich oczach ideałem. "Taki powinien być człowiek - żądny inspiracji, krytyczny, analityczny, zapracowany" - to były moje częste myśli. Sontag odkryłem w pierwszej klasie liceum, zaczęło się od "Choroby jako Metafory" (tak mi się wydaje). Zachwycił mnie jej warsztat, trafne porównania, bogata wiedza na temat kultury. Nigdy nie spotkałem nikogo podobnego, kosztowało mnie to zauroczenie na lata, skutkujące napisaniem rozszerzonej matury z języka polskiego cytując wyłącznie Sontag i Barthes'a. Wtedy wydawało mi się to takie "intelektualne". Elitarne. Klasistowskie. Klub wiedzy. Teraz sądzę, że to było bardzo niedojrzałe. Ta książka to dla mnie reality check tego, jak przez wiele lat idealizowałem Sontag i błędnie stała się moim wzorem jako osoba. Nunez w trafny sposób opisuje jak wyglądała codzienność bycia koło Sontag, obdzierając mit który eseistka tworzyła wokół siebie. Przedstawiła ją jako zwykłego człowieka, pełnego wad i przywar. Jej życie było pełne smutku; smutku, którym obciążyła wszystkich wokół siebie. Polecam przeczytać każdemu, kto potrzebuje się wyleczyć z Sontagholizmu. Nie będę już płakać przy jej dziennikach. Nie będę jej stawiać na piedestał. Już nie.
czytomasz's review against another edition
4.0
Twórczość Sontag znam stosunkowo krótko i raczej słabo, ale wydaje mi się, że taka książka była mi potrzebna. Teraz podchodząc do innych jej dzieł będę miał trochę szerszy punkt widzenia, bo Nunez w „Sempre Susan” przedstawia ją jako zwykłego człowieka, który posiada swoje wady i popełnia błędy, co trochę demitologizuje obraz, który powstał przez lata w kulturze. Autorka ma wiele trafnych spostrzeżeń i po raz kolejny (po przeczytanym przeze mnie niedawno „Przyjacielu”) udowadnia, że ma świetny warsztat, a w formie non-fiction trafia do mnie praktycznie bez zastrzeżeń.
arock8's review against another edition
3.0
too marred with interpersonal tension to be considered seriously as a retrospective on Sontag's life and work, too convoluted to be accepted as memoir
annabarbarabittner's review against another edition
4.0
Nie czytałam prozy Sontag, nic o niej nie wiem i, co więcej, niespecjalnie jestem nią zainteresowana - bez wyraźnych przyczyn. Ta książka Wydawnictwa Pauza też nie znajdowała się w obszarze moich zainteresowań, a poznałam ją tylko dlatego, że Legimi podsunęło mi audiobooka. Słuchało się go świetnie, więc książkę pochłonęłam błyskawicznie. Nie oznacza to jednak, że powieść Nunez mnie zachwyciła albo że nabrałam chęci do zapoznania się z utworami Sontag.
Sempre Susan nie jest biografią, zresztą podtytuł na to wcale nie wskazuje, słowo "wspomnienie" wydaje się idealnie oddawać istotę tej książki. Nunez, jako młoda kobieta, została asystentką słynnej Sontag - miała pomagać jej w uporządkowaniu i prowadzeniu korespondencji, ale ta rola zupełnie się zmieniła, gdy poznała jej syna i, za aprobatą eseistki, stworzyła z nim związek. Nunez wprowadziła się do mieszkania Sontag, w którym zamieszkali we trójkę, co przyczyniło się do licznych spekulacji na temat istoty tego związku.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot.com/2022/05/sempre-susan-sigrid-nunez.html
Sempre Susan nie jest biografią, zresztą podtytuł na to wcale nie wskazuje, słowo "wspomnienie" wydaje się idealnie oddawać istotę tej książki. Nunez, jako młoda kobieta, została asystentką słynnej Sontag - miała pomagać jej w uporządkowaniu i prowadzeniu korespondencji, ale ta rola zupełnie się zmieniła, gdy poznała jej syna i, za aprobatą eseistki, stworzyła z nim związek. Nunez wprowadziła się do mieszkania Sontag, w którym zamieszkali we trójkę, co przyczyniło się do licznych spekulacji na temat istoty tego związku.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot.com/2022/05/sempre-susan-sigrid-nunez.html
heartsneedle's review against another edition
4.0
4/5
“Even someone who met her only once was likely to go away with a reading list. She was naturally didactic and moralistic; she wanted to be an influence, a model, exemplary.”
An absorbing memoir about Susan Sontag, Nunez works a curious harmony between her reflections and anecdotes from Sontag. While depicted, complex with cases showing narcissistic and neurotic behavior, she remains a mesmerizing and undeniably brilliant person.
“Even someone who met her only once was likely to go away with a reading list. She was naturally didactic and moralistic; she wanted to be an influence, a model, exemplary.”
An absorbing memoir about Susan Sontag, Nunez works a curious harmony between her reflections and anecdotes from Sontag. While depicted, complex with cases showing narcissistic and neurotic behavior, she remains a mesmerizing and undeniably brilliant person.
coffeecass's review against another edition
4.0
An honest and touching reminiscent of a close friend of their time together. From the sounds of the book after reading it, it is apparent that Nunez and Sontag had a complicated friendship but, that she still has respect and admiration for Sontag. She paints her in a light that is unbiased when it should be anything but. This is her ex's mother after all. It was interesting and essential to see Sontag in this light as someone who admires her work immensely. I consider her an idol. Nunez paints her as a colleague, mentor, would-be-mother-in-law, roommate, friend and best of all a real person. An essential read for Sontag fans.