nickjagged's review against another edition
2.0
It’s a Ready Player One for philosophy nerds, somewhat obnoxious but balanced out by a sort of charm for how ambitious and self-effacing it is.
storymi's review against another edition
2.0
Eerder las ik [b:HHhH|7992363|HHhH|Laurent Binet|https://images.gr-assets.com/books/1490084601s/7992363.jpg|12476227]van deze auteur, wat ik echt een heel goed boek vond. En dus werd ik benieuwd naar zijn andere boek ‘De Zevende Functie van Taal’
Het is een detective verhaal. Een Franse filosoof en semioticus (filosofie over taal) wordt aangereden door een busje en komt in het ziekenhuis terecht. Rechercheur Bayard en semioticus Simon vormen een fijn en vooral grappig detective-duo, omdat ze complete tegenpolen zijn van elkaar. Dat vond ik weer leuk in dit boek van Binet: de ironische ondertoon, het absurdisme en de humor. De detective-lijn in het verhaal maakte dat ik bleef door lezen. Ik wilde toch wel weten weten hoe het ging aflopen.
In het boek probeert Laurent Binet aan te tonen hoe machtig taal is en dat vond ik ook heel tof gedaan (vooral in het slot!). Ook vond ik het leuk dat hij weer speelde met het concept ‘boek’ en ‘schrijven’. Deze keer is de hoofdpersoon af en toe in gesprek met de schrijver.
Dat waren de positieve dingen, dan nu waarom het voor mij niet werkte. Ik las deze quote van Laurent Binet in een interview in het NRC over het boek:
“Ik verander de geschiedenis, ik laat bijvoorbeeld de tennisfinale tussen Björn Borg en Ivan Lendl in 1981 anders aflopen. Dat is mijn manier om de lezer te prikkelen.”
Een groot gedeelte van het boek is gebaseerd op bestaande personages en gebeurtenissen, gemengd met fictie. Alleen… kende ik de personages en de gebeurtenissen niet, dus ik wist niet of het echt was of niet (ook geen idee wie Ivan Lendell is en kende ook deze specifieke wedstrijd niet). Ik werd dus, zoals hij het zelf zegt, niet echt geprikkeld. Daarbij was het hele boek nogal ingewikkeld (met veel wetenschappelijke en intellectuele grapjes/quotes en mini-colleges over semantiek).
Het voelde een beetje alsof je een vak begint aan de universiteit, waar je eigenlijk niks van af weet, maar toch zegt de professor: ‘We slaan eerste zeven colleges over en beginnen bij les acht.
Dit boek zou iets voor je kunnen zijn als je:
- Houdt van filosofie en semantiek en dat ook heel interessant vindt.
- Het helpt als je iets weet van Franse filosofen in de jaren 80.
- En de politiek in de jaren 80
- Leven tijdens de jaren 80 helpt al denk ik.
- Als je op de studentenvereniging hebt gezeten en helemaal op kon gaan in intellectuele discussies en grappen. Die sfeer heeft het boek een beetje.
- En daarbij (en dat vond ik dus wel tof in dit boek): houdt van boeken met humor en absurdisme.
Nog een tip als je nu wilt beginnen: houd vanaf het begin een lijstje met personages bij. Het zijn er veel.
Lijkt je dit toch niet echt wat? Lees gewoon [b:HHhH|7992363|HHhH|Laurent Binet|https://images.gr-assets.com/books/1490084601s/7992363.jpg|12476227]. Dat is een topboek en een stuk beter behapbaar!
Melanie.
Het is een detective verhaal. Een Franse filosoof en semioticus (filosofie over taal) wordt aangereden door een busje en komt in het ziekenhuis terecht. Rechercheur Bayard en semioticus Simon vormen een fijn en vooral grappig detective-duo, omdat ze complete tegenpolen zijn van elkaar. Dat vond ik weer leuk in dit boek van Binet: de ironische ondertoon, het absurdisme en de humor. De detective-lijn in het verhaal maakte dat ik bleef door lezen. Ik wilde toch wel weten weten hoe het ging aflopen.
In het boek probeert Laurent Binet aan te tonen hoe machtig taal is en dat vond ik ook heel tof gedaan (vooral in het slot!). Ook vond ik het leuk dat hij weer speelde met het concept ‘boek’ en ‘schrijven’. Deze keer is de hoofdpersoon af en toe in gesprek met de schrijver.
Dat waren de positieve dingen, dan nu waarom het voor mij niet werkte. Ik las deze quote van Laurent Binet in een interview in het NRC over het boek:
“Ik verander de geschiedenis, ik laat bijvoorbeeld de tennisfinale tussen Björn Borg en Ivan Lendl in 1981 anders aflopen. Dat is mijn manier om de lezer te prikkelen.”
Een groot gedeelte van het boek is gebaseerd op bestaande personages en gebeurtenissen, gemengd met fictie. Alleen… kende ik de personages en de gebeurtenissen niet, dus ik wist niet of het echt was of niet (ook geen idee wie Ivan Lendell is en kende ook deze specifieke wedstrijd niet). Ik werd dus, zoals hij het zelf zegt, niet echt geprikkeld. Daarbij was het hele boek nogal ingewikkeld (met veel wetenschappelijke en intellectuele grapjes/quotes en mini-colleges over semantiek).
Het voelde een beetje alsof je een vak begint aan de universiteit, waar je eigenlijk niks van af weet, maar toch zegt de professor: ‘We slaan eerste zeven colleges over en beginnen bij les acht.
Dit boek zou iets voor je kunnen zijn als je:
- Houdt van filosofie en semantiek en dat ook heel interessant vindt.
- Het helpt als je iets weet van Franse filosofen in de jaren 80.
- En de politiek in de jaren 80
- Leven tijdens de jaren 80 helpt al denk ik.
- Als je op de studentenvereniging hebt gezeten en helemaal op kon gaan in intellectuele discussies en grappen. Die sfeer heeft het boek een beetje.
- En daarbij (en dat vond ik dus wel tof in dit boek): houdt van boeken met humor en absurdisme.
Nog een tip als je nu wilt beginnen: houd vanaf het begin een lijstje met personages bij. Het zijn er veel.
Lijkt je dit toch niet echt wat? Lees gewoon [b:HHhH|7992363|HHhH|Laurent Binet|https://images.gr-assets.com/books/1490084601s/7992363.jpg|12476227]. Dat is een topboek en een stuk beter behapbaar!
Melanie.
modeste's review against another edition
3.0
Een groot deel van de verwijzingen naar filosofisch en linguïstisch werk ging aan mij voorbij door klaarblijkelijk te weinig belezen te zijn. De Soitties en de Ollies van deze wereld zullen dan weer hun vingers afgelikt hebben bij deze hoogmis van het woordensteekspel. Doet er mij aan denken dat ik ze dringend nog es moet porren voor etentje in B La Morte...
matthijsgardeniers's review against another edition
challenging
informative
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.0
davidschwarz's review against another edition
adventurous
funny
informative
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? No
4.25
Content Warnings
Graphic: Violence and Sexual content
ruarilpa's review against another edition
adventurous
challenging
dark
emotional
funny
informative
inspiring
mysterious
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.25
Absolute guys-movie romp in the sense that it’s full of drama and sex and also light misogyny but also extremely pretentious and full of wanky intellectual bullshit. All the same it’s very fun and extremely entertaining and I actually learned a lot!
rltinha's review against another edition
4.0
Cumpre tudo quanto a sinopse promete. Uma delícia do princípio ao fim.
ronanmcd's review
4.0
At one point, despondently,a main character laments, "Right from the beginning, we were chasing a mirage". That's the crux of a novel built on media theory, literature and philosophy and semiotics. Binet cleverly tried everything at the book, dissembling fiction as his characters (largely based on real world people) decide the world into signs. Foucault's Pendulum exploded.
paulataua's review against another edition
3.0
After loving ‘HHhH’ so much, I guess I expected too much from “The Seventh Function of Language”, and it never really lived up to those expectations. It started well enough. The premise of Barthes’s accidental death possibly not being an accident was great, and the novel had its moments when dealing with the likes of Deleuze and Foucault. As it progressed, however, it became more and more hilariously funny, whacky, zany and all those kinds of humor I really don’t get on with. I can accept why so many people have raved about it, but it really wasn’t my kind of thing.