frankiecully's review against another edition
3.0
Enjoyed this much more than was expecting.
Relatable
Relatable
nicolestep's review against another edition
2.0
I gotta say it was pretty embarrassing to trudge into therapy one weekend and admit that this book gave me a major depressive episode.
Why? Because I related almost painfully hard to the narrator.
So I gave this two stars because, well, it made me depressed. But also, it was pretty damn hard to sympathize with the main character. He's a sorry grown-ass man who is pretty incompetent at his job, does massive amounts of drugs, and pines desperately after a shallow ex. So basically me at 19.
This book brought back all the despair of my teenage years - all the hopelessness and self-comforting, the feeling of spiraling, the claustrophobia of being stuck in a vicious cycle.
But even though I related to the main character so much, I still couldn't sympathize with him. He made so many poor choices
Why? Because I related almost painfully hard to the narrator.
So I gave this two stars because, well, it made me depressed. But also, it was pretty damn hard to sympathize with the main character. He's a sorry grown-ass man who is pretty incompetent at his job, does massive amounts of drugs, and pines desperately after a shallow ex. So basically me at 19.
This book brought back all the despair of my teenage years - all the hopelessness and self-comforting, the feeling of spiraling, the claustrophobia of being stuck in a vicious cycle.
But even though I related to the main character so much, I still couldn't sympathize with him. He made so many poor choices
unabirraecentopaginealgiorno's review against another edition
4.0
Fatti un tuffo nel compiacente edonismo degli anni 80. Di notte vai per locali, ti droghi, bevi e balli fino all'alba. Di giorno cerchi di tenerti un lavoro. Ti aiuta McInerney, con questo breve romanzo scritto in seconda persona. Frenetico e ironico. SI.
ingejanse's review against another edition
5.0
Wat een boek. Wat een boek! Bright Lights, Big City werd me aangeraden vanwege mijn algehele depressie-euforie over Less Than Zero van Bret Easton Ellis. En terecht. Bright Lights, Big City kent een zelfde soort naargeestig nihilisme over het leven in Amerika. In dit geval vindt dit plaats in het uitgaansleven van New York, gecombineerd met de professionele rat race van het arbeidsbestaan aldaar. Er moet constant meer gesnoven (Bolivian marching powder!) en gedronken en vrouwtechnisch gescoord worden, wil het leven enige zin hebben, om de dag daarna op de werkvloer daar de zeer wrange en bittere vruchten van te plukken.
Maar waar Less Than Zero een Requiem For A Dream-achtige neerwaartse spiraal kent die steeds dieper en dieper de misere ingaat, daar kent Bright Lights, Big City meer een Trainspotting-eske 'drugs zijn lachen, dan gaat het helemaal verkeerd, maar het komt goed' vibe. Gelukkig maar. Niettemin moet ik als lezer door zeer, zeer diepe dalen, om pas helemaal aan het eind richting verklaring voor gedrag, catharsis en nieuw licht te komen.
Jay McInerney schrijft ge-wel-dig. Totaal uitgebeend proza, zinnen die direct uit marmer zijn gebeiteld, ik bleef maar citaten markeren die op prachtige wijze onbewust ervaren fenomenen beschreven (over de illusie van iets van sport weten om met vrienden te kunnen praten, over de eeuwige drang om nachten langer te maken in de hoop dat er nog iets gebeurt, over de zeer vreemde bewustwording dat iedereen zichzelf lijkt te zijn, behalve ik), plus dat er prachtige humor in zit.
Ik trek de verhaallijn - hoe bitterzoet deze ook eindigt - zeer goed, juist ook omdat McInerney zijn hoofdpersoon voldoende laat lijden om hem de verlossing te gunnen. Soms mag het ook weleens goed komen met de wereld.
Wil je hardcore lijden, dan is Less Than Zero meer iets voor jou. Wil je de hoop houden dat het ooit goed komt met deze wereld vol pijn, teleurstelling en onbegrip, dan is Bright Lights, Big City een betere keuze. Beide boeken zijn fantastisch, dus idealiter kies je voor beide.
Maar waar Less Than Zero een Requiem For A Dream-achtige neerwaartse spiraal kent die steeds dieper en dieper de misere ingaat, daar kent Bright Lights, Big City meer een Trainspotting-eske 'drugs zijn lachen, dan gaat het helemaal verkeerd, maar het komt goed' vibe. Gelukkig maar. Niettemin moet ik als lezer door zeer, zeer diepe dalen, om pas helemaal aan het eind richting verklaring voor gedrag, catharsis en nieuw licht te komen.
Jay McInerney schrijft ge-wel-dig. Totaal uitgebeend proza, zinnen die direct uit marmer zijn gebeiteld, ik bleef maar citaten markeren die op prachtige wijze onbewust ervaren fenomenen beschreven (over de illusie van iets van sport weten om met vrienden te kunnen praten, over de eeuwige drang om nachten langer te maken in de hoop dat er nog iets gebeurt, over de zeer vreemde bewustwording dat iedereen zichzelf lijkt te zijn, behalve ik), plus dat er prachtige humor in zit.
Ik trek de verhaallijn - hoe bitterzoet deze ook eindigt - zeer goed, juist ook omdat McInerney zijn hoofdpersoon voldoende laat lijden om hem de verlossing te gunnen. Soms mag het ook weleens goed komen met de wereld.
Wil je hardcore lijden, dan is Less Than Zero meer iets voor jou. Wil je de hoop houden dat het ooit goed komt met deze wereld vol pijn, teleurstelling en onbegrip, dan is Bright Lights, Big City een betere keuze. Beide boeken zijn fantastisch, dus idealiter kies je voor beide.
georgegracegibson's review against another edition
4.0
In my never-ending quest to find as many books as possibly that will make me completely miserable, this book has been very useful. It's like Bret Easton Ellis had an older (younger?) brother who felt exactly the same but just shook his head and sighed whenever Bret cut people up creatively with chainsaws in order to get a little bit more attention. I feel bad for not preferring that. It feels more grown up. Maybe the day I prefer this over Ellis will be the day I'm officially A Grown Up.
ethanhkelly's review
adventurous
emotional
funny
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
neens's review against another edition
3.0
read for class. really loved the use of the second person — he nailed it.
bryanfarmer's review against another edition
4.0
Finally, after all these years, I read this book, and I was not disappointed. It was a good read (holy cow, so much cocaine!) and enjoyed the ride.