mimipoppins's review
3.0
This book is only getting 3 stars because 2/3 of it was so good... kept me up, I wanted answers and then it started to get repetitive, I started to think maybe this was actually going to be a series, but nope... left me hanging BIG TIME!! It was like the author forgot how she wanted to end it... so disappointing :(
wendytheowl's review against another edition
3.0
J'ai assez bien aimé le livre, l'histoire, certains personnages (sauf Toby et Clara.. ). MAIS !!! L'histoire en elle-même, le "tableau", j'aurai tellement aimé en savoir + bon sang !! Et je dois dire être très déçue de la fin.
Par contre, j'ai tellement adoré le personnage de Louis !
Par contre, j'ai tellement adoré le personnage de Louis !
ellensboekenleven's review
3.0
⭐️⭐️.5
•
•
Een aantal jaar geleden heb ik 13 minuten van Sara Pinborough gelezen en dit vond ik een heel goed boek. Sinds dat dit boek is uitgekomen staat hij op mijn lijstje van de bieb, maar telkens was hij er niet. Nu, ruim 2 jaar na uitgave, heb ik eindelijk dit boek gelezen. Eerlijk gezegd viel het mij heel erg tegen. In het boek zat genoeg spanning opbouw, er was genoeg wat ik wilde weten en er was romantiek. Het boek begon naar mijn mening sterk, omdat de spanning er meteen in zat. Ook vond ik het mooi om te zien dat de flashbacks in de hij-vorm in plaats van de ik-vorm waren geschreven. Dit benadrukt mooi de gedachtengang van Toby dat het leven voor het dodenhuis dood is en niet meer bestaat.
Laten wij beginnen bij de romantiek. Het begint interessant, Toby ontmoet Clara en eerst wil hij niks met haar te maken hebben. Hij vind haar maar irritant en heeft totaal geen interesse in haar. Op een gegeven moment komt deze interesse er wel en krijgen zij samen iets. Snel gaat de liefde over naar obsessief en dat vond ik heel naar om te lezen. Ja, je weet dat je binnenkort dood gaat en dat dit je laatste liefde is, begrijpelijk. Tot op dit punt vond ik de obsessie nog wel mooi en zeer begrijpelijk. Verder op wordt het alleen irritant. Vooral het feit dat zij samen zelfmoord plegen irriteert mij. In dit boek heeft Sara Pinborough, naar mijn mening, zelfmoord geromantiseerd en dat is NIET oké!
De spanning zat hem in dit boek vooral in het feit wat er met de kinderen/tieners gebeurt als zij het defecte gen hebben en uiteindelijk ziek worden. Ook was ik heel benieuwd wat er in het sanatorium gebeurde. Op geen van deze vragen is een antwoord gekomen. Hoe de ziekte ontwikkelt las voor mij weg alsof de tieners zelf eigenlijk ook niet wisten wat er met hen zou gebeuren. Dit is vooral opvallend en vreemd, omdat er op een gegeven moment gezegd wordt dat 2 generaties ervoor deze ziekte een heel groot probleem was, maar dat er eigenlijk op het zelfde moment gesuggereerd wordt dat niemand weet wat er met de kinderen gebeurt als ze ziek worden.
Tot slot miste ik ook een beetje de karakterontwikkeling. Toby dacht alleen maar aan zijn eigen geluk en hachie. Misschien is dit jongenseigen, maar ik vond het vreemd. Helemaal omdat hij eigenlijk nog een hele toekomst voor zich had. Alleen op het einde ontwikkelde hij zich een beetje door Will (?).
Ik moet wel toegeven dat de verschillende personages allemaal heel verschillend waren en dat deze goed te herkennen waren aan hun karakterkenmerken. Wel was Toby zeer negatief naar karakterkenmerken toe die niet overeenkwamen met de zijne.
Kortom had dit een heel sterk boek kunnen zijn. Het boek begon ook heel sterk en ik was meteen geïntegreerd (mijn broertje ook), maar naarmate het boek vorderde kwamen er steeds meer irritatie punten. Vooral de flashbacks waren extreem goed doordacht!
•
•
Een aantal jaar geleden heb ik 13 minuten van Sara Pinborough gelezen en dit vond ik een heel goed boek. Sinds dat dit boek is uitgekomen staat hij op mijn lijstje van de bieb, maar telkens was hij er niet. Nu, ruim 2 jaar na uitgave, heb ik eindelijk dit boek gelezen. Eerlijk gezegd viel het mij heel erg tegen. In het boek zat genoeg spanning opbouw, er was genoeg wat ik wilde weten en er was romantiek. Het boek begon naar mijn mening sterk, omdat de spanning er meteen in zat. Ook vond ik het mooi om te zien dat de flashbacks in de hij-vorm in plaats van de ik-vorm waren geschreven. Dit benadrukt mooi de gedachtengang van Toby dat het leven voor het dodenhuis dood is en niet meer bestaat.
Laten wij beginnen bij de romantiek. Het begint interessant, Toby ontmoet Clara en eerst wil hij niks met haar te maken hebben. Hij vind haar maar irritant en heeft totaal geen interesse in haar. Op een gegeven moment komt deze interesse er wel en krijgen zij samen iets. Snel gaat de liefde over naar obsessief en dat vond ik heel naar om te lezen. Ja, je weet dat je binnenkort dood gaat en dat dit je laatste liefde is, begrijpelijk. Tot op dit punt vond ik de obsessie nog wel mooi en zeer begrijpelijk. Verder op wordt het alleen irritant. Vooral het feit dat zij samen zelfmoord plegen irriteert mij. In dit boek heeft Sara Pinborough, naar mijn mening, zelfmoord geromantiseerd en dat is NIET oké!
De spanning zat hem in dit boek vooral in het feit wat er met de kinderen/tieners gebeurt als zij het defecte gen hebben en uiteindelijk ziek worden. Ook was ik heel benieuwd wat er in het sanatorium gebeurde. Op geen van deze vragen is een antwoord gekomen. Hoe de ziekte ontwikkelt las voor mij weg alsof de tieners zelf eigenlijk ook niet wisten wat er met hen zou gebeuren. Dit is vooral opvallend en vreemd, omdat er op een gegeven moment gezegd wordt dat 2 generaties ervoor deze ziekte een heel groot probleem was, maar dat er eigenlijk op het zelfde moment gesuggereerd wordt dat niemand weet wat er met de kinderen gebeurt als ze ziek worden.
Tot slot miste ik ook een beetje de karakterontwikkeling. Toby dacht alleen maar aan zijn eigen geluk en hachie. Misschien is dit jongenseigen, maar ik vond het vreemd. Helemaal omdat hij eigenlijk nog een hele toekomst voor zich had. Alleen op het einde ontwikkelde hij zich een beetje door Will (?).
Ik moet wel toegeven dat de verschillende personages allemaal heel verschillend waren en dat deze goed te herkennen waren aan hun karakterkenmerken. Wel was Toby zeer negatief naar karakterkenmerken toe die niet overeenkwamen met de zijne.
Kortom had dit een heel sterk boek kunnen zijn. Het boek begon ook heel sterk en ik was meteen geïntegreerd (mijn broertje ook), maar naarmate het boek vorderde kwamen er steeds meer irritatie punten. Vooral de flashbacks waren extreem goed doordacht!
georgi_lvs_books's review
5.0
I won this book on a Goodreads giveaway and I'm so happy I did.
'They say it makes your eyes bleed.'
Defectives are sent to The Death House, once you become fully sick you are sent to The Sanatorium.
This book had me gripped from the first page!!
There was so many amazing characters in this book that I fell in love with. Especially Toby and Clara. Toby had accepted his fate, but once Clara came along she changed everything for him.
It was so beautiful to see them turn such a horrible situation into something beautiful.
That ending!!!! ;( wow
5*****
'They say it makes your eyes bleed.'
Defectives are sent to The Death House, once you become fully sick you are sent to The Sanatorium.
This book had me gripped from the first page!!
There was so many amazing characters in this book that I fell in love with. Especially Toby and Clara. Toby had accepted his fate, but once Clara came along she changed everything for him.
It was so beautiful to see them turn such a horrible situation into something beautiful.
That ending!!!! ;( wow
5*****
cafedetinta's review against another edition
4.0
Iba a comprar "Detrás de sus ojos" pero me decidí empezar por este y lo he devorado en dos tandas, vaya vicio de libro. Me ha dejado un poco flasheada el final, quizás no es lo que esperaba pero ahora reflexionando creo que es muy correcto y acorde al tono del libro.
rkuschmider's review
3.0
I read a lot of YA dystopia but the books I choose typically have female protagonists. They also have romance plot lines that end up too saccharine for my taste. That’s why this book was refreshing; it had everything I like about dystopia but the male protagonists romantic inclinations were much less treacly. He basically wanted to touch a boob before he succumbed to the mysterious ailment he has. Very straightforward.
Did I want to know more about the mysterious ailment? Yes. That was all kept deliberately vague. Sometimes that works well. In this case it felt like lazy world building. However, that didn’t take much away from the story.
Did I want to know more about the mysterious ailment? Yes. That was all kept deliberately vague. Sometimes that works well. In this case it felt like lazy world building. However, that didn’t take much away from the story.
angie50's review
4.0
What a beautiful story. I did think it was going to be more of a horror but turned out to be a love story. It was beautifully written and kept me captivated till the end
katkinslee's review
emotional
mysterious
sad
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
Really easy to get into, I would have liked to have known more about what the defectives actually were but it was a solid story about love and death.
Content Warnings
Moderate: Child death