The design and UX isn't done, Rob and Abbie, okkurrrr! 😌
mandiluna's review against another edition
1.0
made me question my decision to become an english major. worst 2 hours of my life.
outtiegw's review against another edition
adventurous
challenging
inspiring
reflective
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
bfmermer's review against another edition
4.0
Orhan Pamuk okumalarımda üçüncü adım. Kısa olmasına rağmen yoğun, sindirilmesi gereken bir roman Beyaz Kale. Bazı hikayeleri bitirir bitirmez tekrar başlamak, artık tamamını bildiğiniz için bir de o farkındalıkla okumak/izlemek istersiniz ya, Beyaz Kale'yi bitirdiğimde de tam olarak böyle hissettim.
Merkezinde kimlik meselesi -ben neden benim?- olan hikayenin nereye gittiğini daha başlarda anlamak mümkün aslında, yavaş yavaş kaçınılmaz sona doğru ilerlediğinizi fark ediyorsunuz ama son öyle güzel yazılmış ki yine de etkiliyor sizi. Birçok eleştirinin yanı sıra kitabın sonsözünde yazarın da bahsettiğini "bu metni kim yazdı" karışıklığı bende çok olmadı açıkçası, bunun çok önemli bir soru olduğunu da düşünmüyorum. Ama kitap boyunca bu konuda ipuçları verildi de fark etmedim mi diye merak da ediyorum. Bir eleştirim kitabın ortalarında temponun biraz düşmesine olacak. Aynı şeyleri tekrar tekrar okuyormuşum hissi oldu biraz, uzun sürmedi gerçi fakat zaten kısa bir kitap Beyaz Kale, hiç olmaması daha iyiydi.
Pamuk yazarken çok fazla eserden, yazardan faydalanmış ve birçoğuna metinde atıfta bulunmuş. Bu metinlerarası öğeleri de çok sevdim ben. Edebiyatın gerçek dünyadan ayrı bir dünya olduğunu düşünüyorum, öyle olmasını istiyorum ve bu ayrı ama kendi içinde bütünlüklü bir dünya olma hissini güçlendiren her şeyi mutlulukla karşılıyorum. Yazarın gerekli yerlerde tarihi bükmesi de sevdiğim bir başka şey bu yüzden. Tarihi gerçeklere uyacağım diye kurgudan, hikayenin büyüsünden ödün veren yazarlar sıkıyor beni. Körburun mesela bu yüzden vasat bir romandı bana göre. Tarih hikayeden önce gelmez, en azından kurgu bir eserde gelmemeli. Orhan Pamuk bunu benden çok daha iyi biliyor tabi ki.
Ancak Beyaz Kale'de beni en çok etkileyen şey Orhan Pamuk'un hikayenin nasıl ortaya çıktığını, evrildiğini, yazarken hangi eserlerden yararlandığını, hikayede yaptığı bazı tercihleri ve düşüncelerini açıkladığı muazzam sonsözü oldu. Bu sonsöz de anlatının bir parçası, hatta en değerli parçası bence. Faruk Darvınoğlu'nun giriş yazısı, hikayenin kendisi ve Orhan Pamuk'un sonsözü hep beraber çok katmanlı, yazarın ve karakterlerin ve hatta tarihin birbirine girdiği bir roman oluşturuyor Beyaz Kale'de. Bazı yazarlar romanın ortasında okurla konuşarak yapıyor bunu, Pamuk ise daha farklı ama aynı derecede etkileyici bir yol izlemiş.
Sessiz Ev kadar büyülemese de yine şahane bir roman okuttu Orhan Pamuk bana. Sırada ise en çok merak ettiğim, en fazla konuşulan ve övülen eseri Kara Kitap var.
Merkezinde kimlik meselesi -ben neden benim?- olan hikayenin nereye gittiğini daha başlarda anlamak mümkün aslında, yavaş yavaş kaçınılmaz sona doğru ilerlediğinizi fark ediyorsunuz ama son öyle güzel yazılmış ki yine de etkiliyor sizi. Birçok eleştirinin yanı sıra kitabın sonsözünde yazarın da bahsettiğini "bu metni kim yazdı" karışıklığı bende çok olmadı açıkçası, bunun çok önemli bir soru olduğunu da düşünmüyorum. Ama kitap boyunca bu konuda ipuçları verildi de fark etmedim mi diye merak da ediyorum. Bir eleştirim kitabın ortalarında temponun biraz düşmesine olacak. Aynı şeyleri tekrar tekrar okuyormuşum hissi oldu biraz, uzun sürmedi gerçi fakat zaten kısa bir kitap Beyaz Kale, hiç olmaması daha iyiydi.
Pamuk yazarken çok fazla eserden, yazardan faydalanmış ve birçoğuna metinde atıfta bulunmuş. Bu metinlerarası öğeleri de çok sevdim ben. Edebiyatın gerçek dünyadan ayrı bir dünya olduğunu düşünüyorum, öyle olmasını istiyorum ve bu ayrı ama kendi içinde bütünlüklü bir dünya olma hissini güçlendiren her şeyi mutlulukla karşılıyorum. Yazarın gerekli yerlerde tarihi bükmesi de sevdiğim bir başka şey bu yüzden. Tarihi gerçeklere uyacağım diye kurgudan, hikayenin büyüsünden ödün veren yazarlar sıkıyor beni. Körburun mesela bu yüzden vasat bir romandı bana göre. Tarih hikayeden önce gelmez, en azından kurgu bir eserde gelmemeli. Orhan Pamuk bunu benden çok daha iyi biliyor tabi ki.
Ancak Beyaz Kale'de beni en çok etkileyen şey Orhan Pamuk'un hikayenin nasıl ortaya çıktığını, evrildiğini, yazarken hangi eserlerden yararlandığını, hikayede yaptığı bazı tercihleri ve düşüncelerini açıkladığı muazzam sonsözü oldu. Bu sonsöz de anlatının bir parçası, hatta en değerli parçası bence. Faruk Darvınoğlu'nun giriş yazısı, hikayenin kendisi ve Orhan Pamuk'un sonsözü hep beraber çok katmanlı, yazarın ve karakterlerin ve hatta tarihin birbirine girdiği bir roman oluşturuyor Beyaz Kale'de. Bazı yazarlar romanın ortasında okurla konuşarak yapıyor bunu, Pamuk ise daha farklı ama aynı derecede etkileyici bir yol izlemiş.
Sessiz Ev kadar büyülemese de yine şahane bir roman okuttu Orhan Pamuk bana. Sırada ise en çok merak ettiğim, en fazla konuşulan ve övülen eseri Kara Kitap var.
_dunno_'s review against another edition
3.0
Pamuk’s talent for storytelling is definitely unquestionable. Well, OK, you can disagree, I don’t care.
I loved the setting; it was basically the main criteria for choosing the book (I’d probably need to mention the reader-friendly length, as well). I loved the plot (the double / the identical twin, the capacity of exchanging not only identities, but also memories, ideas and beliefs), the framing device, the (unreliable) 1st person narrative, the mind games and the twisted relationship / brutal conflict / love between Hoja and the slave and the cultural confrontation (West VS East).
I definitely loved Luminita Munteanu’s translation. She’s the exclusive translator of Pamuk’s books in Romanian and she’s done an incredibly good job, not only translating, but also offering a huge deal of Ottoman background – for [b:My Name Is Red|2517|My Name Is Red|Orhan Pamuk|http://photo.goodreads.com/books/1161054059s/2517.jpg|2150886], at least – and explanatory footnotes. It rarely happens that I really appreciate translations, but when I read a book that sounds so naturally Romanian to me, it’s a good translation, don’t you think? Well, all those words of Turkish origin that we have in Romanian helped a lot, as well. Actually, thank goodness for all the influences Romanian has got over the years – I would never, NEVER read a Russian (or other Slavic language), Hungarian or Turkish book in English if the Romanian version was available. OK, I’m getting weird, let’s move on.
So, apparently, I liked the book; a comparison to [b:My Name Is Red|2517|My Name Is Red|Orhan Pamuk|http://photo.goodreads.com/books/1161054059s/2517.jpg|2150886] seems inevitable, hence the 3*. I’m not sure if it was the slow pace or something else, but somewhere after the middle I felt Pamuk lost me, the book was getting nowhere and I was tempted to abandon it. The reader is actually advised to do so, but I think it’s just a trick Pamuk uses in order to keep his reader curious, only to leave him with a dilemma at the end. Hmm.
So in order to feed my recent interest in Turkish culture, I think my next Pamuk will be something quite different. Something that focuses on modern Turkey / the conflict between traditional and modern, old VS new etc. And I need some films, as well; I feel Fatih Akin’s are not enough.
I loved the setting; it was basically the main criteria for choosing the book (I’d probably need to mention the reader-friendly length, as well). I loved the plot (the double / the identical twin, the capacity of exchanging not only identities, but also memories, ideas and beliefs), the framing device, the (unreliable) 1st person narrative, the mind games and the twisted relationship / brutal conflict / love between Hoja and the slave and the cultural confrontation (West VS East).
I definitely loved Luminita Munteanu’s translation. She’s the exclusive translator of Pamuk’s books in Romanian and she’s done an incredibly good job, not only translating, but also offering a huge deal of Ottoman background – for [b:My Name Is Red|2517|My Name Is Red|Orhan Pamuk|http://photo.goodreads.com/books/1161054059s/2517.jpg|2150886], at least – and explanatory footnotes. It rarely happens that I really appreciate translations, but when I read a book that sounds so naturally Romanian to me, it’s a good translation, don’t you think? Well, all those words of Turkish origin that we have in Romanian helped a lot, as well. Actually, thank goodness for all the influences Romanian has got over the years – I would never, NEVER read a Russian (or other Slavic language), Hungarian or Turkish book in English if the Romanian version was available. OK, I’m getting weird, let’s move on.
So, apparently, I liked the book; a comparison to [b:My Name Is Red|2517|My Name Is Red|Orhan Pamuk|http://photo.goodreads.com/books/1161054059s/2517.jpg|2150886] seems inevitable, hence the 3*. I’m not sure if it was the slow pace or something else, but somewhere after the middle I felt Pamuk lost me, the book was getting nowhere and I was tempted to abandon it. The reader is actually advised to do so, but I think it’s just a trick Pamuk uses in order to keep his reader curious, only to leave him with a dilemma at the end. Hmm.
So in order to feed my recent interest in Turkish culture, I think my next Pamuk will be something quite different. Something that focuses on modern Turkey / the conflict between traditional and modern, old VS new etc. And I need some films, as well; I feel Fatih Akin’s are not enough.
haaris's review against another edition
4.0
Funny story behind choosing this book: I had started reading Marc David Baer's The Ottomans and was leafing through the introduction when I saw him referencing Pamuk's book. Now, I am generally incredibly lazy but the thought of finding a spoiler in Baer's introduction prompted me to abandon his book, and take up The White Castle first. The paranoia proved prudent -- there were big spoilers in that intro.
The White Castle is a novella that sends East-West, master-slave, and them-us binaries into disorienting tailspin. The narrator is ostensibly an Italian man, captured by pirates, enslaved by the Ottomans, and handed over to the custody of a restless man of science and ambition, Hoja. On first sight, the unnamed Italian is unnerved by the uncanny physical resemblance of Hoja with himself.
Is every individual utterly replaceable by any other? The ambiguities seep into the narration itself and we are left to wonder if the narrator is who he claims to be.
The White Castle doesn't have Pamuk in his prime: the story gleams with its profundity and cliche-defying structure; the prose becomes more polished in his future work. Yet, it is, in trademark style, delightfully self-referential,
The White Castle is a novella that sends East-West, master-slave, and them-us binaries into disorienting tailspin. The narrator is ostensibly an Italian man, captured by pirates, enslaved by the Ottomans, and handed over to the custody of a restless man of science and ambition, Hoja. On first sight, the unnamed Italian is unnerved by the uncanny physical resemblance of Hoja with himself.
"It was me there . . . for that first instant this was what I thought."As time goes by, our narrator realises the resemblance is deeper -- it's psychological, emotional, and even circumstantial. The two eventually try to conquer the "beautiful and unattainable" titular White Castle, a metaphor for objective truth possibly, but for years they've been unsettled by the ambiguities of a unique self.
Is every individual utterly replaceable by any other? The ambiguities seep into the narration itself and we are left to wonder if the narrator is who he claims to be.
The White Castle doesn't have Pamuk in his prime: the story gleams with its profundity and cliche-defying structure; the prose becomes more polished in his future work. Yet, it is, in trademark style, delightfully self-referential,
"...the ideal story should begin innocently like a fairy-tale, be frightening like a nightmare in the middle, and conclude sadly like a love story ending in separation."
abdelrahmanm93's review against another edition
2.0
overall, a great handle on the plot, but a very pedestrian treatment of the East-West encounter question
mel_kral's review against another edition
2.75
Diğer insanları etkilediği gibi etkilemedi beni, sadece bitirmek istediğim bir kitap oldu. Belki başından olayı kaçırdığım için olabilir