The design and UX isn't done, Rob and Abbie, okkurrrr! 😌
galadu's review against another edition
funny
lighthearted
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
likecymbeline's review against another edition
2.0
Thackeray's first, written at a time when he was greatly embittered (more than usual), and it shows. He's far too blunt and shows very little cleverness in his attempts at social humour. He's like a less refined Austen. Though he looks at subjects she would never go near so directly, the social observations are just the same only not as well written, making it more than a little disappointing. There's never a "did you catch that? I missed it the first time around" in any character's hypocrisy. No, we're hit over the head with it. Every joke is shoved in your face, every flaw fully exposed, and it spoils everything. That said, I'm a little fond of stupid, awful, vile Redmond Barry. Lord knows why.
mickpaolino's review against another edition
4.0
Redmond Barry (poi Barry Lyndon) è il rampollo di un prestigioso casato irlandese che nel settecento si trova a vivere il suo crepuscolo sociale.
Attraverso il racconto in prima persona conosceremo le vicissitudini che hanno portato Redmond dalle pene d’amore nella natìa Irlanda ai campi di battaglia della guerra franco-prussiana e poi nelle migliori corti europee fino al ritorno in patria.
Redmond è un personaggio particolare, incarna perfettamente nel bene e soprattutto nel male, l’aristocratico settecentesco convinto di essere superiore a tanti altri uomini per diritto divino, sempre pronto a giudicare gli altri con saccenza tanto quanto è indulgente con le proprie mancanze.
Misogino fino al parossismo e indolente verso tutto ció che comporta fatica ci troveremo ora a volerlo prendere a schiaffi e ora a volerlo prendere a calci nel sedere.
Peró, se ci limitassimo a giudicare Barry Lyndon con le categorie morali dei nostri tempi gli faremmo un torto poichè Thackeray ci ha offerto una finestra sulla storia di un secolo - il 700 - alla fine del quale c’è stato il crollo dell’Ancien Régime che ha travolto tutti i Barry Lyndon d’Europa.
Attraverso il racconto in prima persona conosceremo le vicissitudini che hanno portato Redmond dalle pene d’amore nella natìa Irlanda ai campi di battaglia della guerra franco-prussiana e poi nelle migliori corti europee fino al ritorno in patria.
Redmond è un personaggio particolare, incarna perfettamente nel bene e soprattutto nel male, l’aristocratico settecentesco convinto di essere superiore a tanti altri uomini per diritto divino, sempre pronto a giudicare gli altri con saccenza tanto quanto è indulgente con le proprie mancanze.
Misogino fino al parossismo e indolente verso tutto ció che comporta fatica ci troveremo ora a volerlo prendere a schiaffi e ora a volerlo prendere a calci nel sedere.
Peró, se ci limitassimo a giudicare Barry Lyndon con le categorie morali dei nostri tempi gli faremmo un torto poichè Thackeray ci ha offerto una finestra sulla storia di un secolo - il 700 - alla fine del quale c’è stato il crollo dell’Ancien Régime che ha travolto tutti i Barry Lyndon d’Europa.
pila's review against another edition
3.0
Conosciuto più per il romanzo che gli diede la fama, La fiera della vanità, nel 1844 Thackeray scrisse questo libro, a cui è ispirato il film cult del 1975 di Stanley Kubrik, il cui titolo integrale è "Le memorie del gentiluomo Barry Lyndon, del regno d'Irlanda. Comprendenti un resoconto delle sue straordinarie avventure e sventure; le sue sofferenze al servizio di Sua Maestà il defunto Re di Prussia; le sue visite a numerose corti d'Europa; il suo matrimonio e le sue splendide dimore in Inghilterra e Irlanda; e le molte e crudeli persecuzioni, cospirazioni, e calunnie di cui egli è stato vittima.".
Originariamente pubblicato a puntate, si tratta di un romanzo picaresco, scritto in prima persona, in cui il protagonista ci racconta la sua vita alla continua ricerca di una posizione sociale, Barry si dilunga a raccontare avventure, disgrazie e fortune che incontra nel suo percorso di maturità; è chiaramente un romanzo ironico che punta alla critica di una società egoista e corrotta. Temi assoluti sono il gioco e la truffa che ripercorrono interamente il romanzo, la critica alla scalata sociale attraverso personaggi spregiudicati e la condanna alla ricerca facile di denaro.
Fastidioso il fatto che la narrazione anticipi molte volte gli eventi che susseguiranno e assolutamente detestabile il protagonista: Barry è il personaggio più arrogante ed egoista che abbia incontrato, si da troppe arie e si atteggia da "so-tutto-io", estremamente vanitoso si considera un uomo di bell'aspetto, colto e intelligente quando, ovviamente, la maggior parte delle doti e dei pregi che vanta non gli appartengono.
Non stento a credere però che Barry Lyndon sia considerato un capolavoro dell'ironia perchè effettivamente è così: per tutto il corso del romanzo non c'è parola che esca dalla bocca dei personaggi a cui l'autore non dia un senso ironico, tutto è impregnato da questa vena umoristica che all'inizio colpisce e diverte il lettore ma piano piano inizia a stancare.
Il romanzo purtroppo è solamente un elenco stancante di avventure roccambolesche che capitano al protagonista, Barry sembra essere sempre un passo avanti al destino a giocargli brutti scherzi, è sempre lui che sceglie la sua strada, è lui che si crea il suo destino.
Purtroppo, come dice il mio voto, il romanzo se all'inizio può colpire per "l'originalità" alla fine stanca, diventando lento e prolisso, il fatto di anticipare gli eventi non è una cosa che apprezzo e il protagonista è veramente insopportabile.
Thackeray ci rincontreremo più in là.
Originariamente pubblicato a puntate, si tratta di un romanzo picaresco, scritto in prima persona, in cui il protagonista ci racconta la sua vita alla continua ricerca di una posizione sociale, Barry si dilunga a raccontare avventure, disgrazie e fortune che incontra nel suo percorso di maturità; è chiaramente un romanzo ironico che punta alla critica di una società egoista e corrotta. Temi assoluti sono il gioco e la truffa che ripercorrono interamente il romanzo, la critica alla scalata sociale attraverso personaggi spregiudicati e la condanna alla ricerca facile di denaro.
Fastidioso il fatto che la narrazione anticipi molte volte gli eventi che susseguiranno e assolutamente detestabile il protagonista: Barry è il personaggio più arrogante ed egoista che abbia incontrato, si da troppe arie e si atteggia da "so-tutto-io", estremamente vanitoso si considera un uomo di bell'aspetto, colto e intelligente quando, ovviamente, la maggior parte delle doti e dei pregi che vanta non gli appartengono.
Non stento a credere però che Barry Lyndon sia considerato un capolavoro dell'ironia perchè effettivamente è così: per tutto il corso del romanzo non c'è parola che esca dalla bocca dei personaggi a cui l'autore non dia un senso ironico, tutto è impregnato da questa vena umoristica che all'inizio colpisce e diverte il lettore ma piano piano inizia a stancare.
Il romanzo purtroppo è solamente un elenco stancante di avventure roccambolesche che capitano al protagonista, Barry sembra essere sempre un passo avanti al destino a giocargli brutti scherzi, è sempre lui che sceglie la sua strada, è lui che si crea il suo destino.
Purtroppo, come dice il mio voto, il romanzo se all'inizio può colpire per "l'originalità" alla fine stanca, diventando lento e prolisso, il fatto di anticipare gli eventi non è una cosa che apprezzo e il protagonista è veramente insopportabile.
Thackeray ci rincontreremo più in là.
jowmy4's review against another edition
adventurous
dark
funny
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
torjus's review against another edition
adventurous
challenging
dark
funny
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
blue_has_no_value's review against another edition
4.0
For about 250 pages, this is an energetic and funny novel centering an irredeemable protagonist. Though Barry is truly awful, we forgive him because most of his victims are also reprobates. The end takes a dark turn when Barry's wife becomes the target of his misbehavior.
booksnsocks's review against another edition
3.0
Somehow this book felt like it was going so slowly, but at the same time a lot was happening. It was hard to keep track of everything because of everything that was going on, but also because the writing style was quite boring. It just kept going on and on and on. Vanity Fair is also on my list and I hope that one will be better than Barry Lyndon, because otherwise, Thackeray is just not my kind of author.
risky_oak's review against another edition
Αυτό ήταν το τέταρτο βιβλίο που έγινε ταινία από τον Στάνλει Κιούμπρικ που διαβάζω φέτος
Τα άλλα ήταν Η Λάμψη, 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, και Ονειρική Ιστορία.
Μου μένουν δηλαδή άλλα 4 βιβλία για να διαβάσω ο,τι διασκεύασε ο Κιούμπρικ για τον κινηματογράφο.
Μπορείτε να δείτε την συγκεκριμένη λίστα βιβλίων εδώ:
Αυτός ήταν και ο πρώτος μου Θάκερυ. Μέχρι πριν ένα μήνα μαζί με τον Άντονι Τρόλοπ και την Ανν Μπροντέ, ήταν ένας από τους τελευταίους διάσημους Βικτωριανούς συγγραφείς που δεν είχα διαβάσει.
Τα μυθιστορήματα του Θάκερυ ως συνήθως διαδραματίζονταν σε προηγούμενες εποχές από την Βικτωριανή, την εποχή του συγγραφέα.
Το Πανηγύρι της Ματαιοδοξίας (Ναπολεόντειοι Πόλεμοι 1803-1815)
Μπάρι Λίντον (Επταετής Πόλεμος [Πρωσία] 1755-1764)
Χένρυ Έσμοντ (Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής 1701-1714)
Στα ελληνικά το βιβλίο που διάβασα θα μπορούσε να λέγεται και:
Μπάρι Λίντον, το ημερολόγιο ενός λαφαζάνη
Μπάρι Λίντον, τα απομνημονεύματα ενός Ιρλανδού Μυνχάουζεν
Μπάρι Λίντον, ένας κουμαρτζής που πίστευε ότι ήταν γαλαζοαίματος.
Μπάρι Λίντον, τα χρονικά ενός Ιρλανδού μπαρμπουτιέρη στη Πρωσία.
Με άλλα λόγια αυτό το βιβλίο είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ο πρωταγωνιστής που μας αφηγείται την ιστορία της ζωής του λέει περισσότερα ψέματα απ' ότι ο βοσκός ο ψεύτης και στο τέλος δεν ξέρεις τι να μην πρωτοπιστέψεις.
Ξεκινά την ιστορία του λέγοντας ότι κατάγεται από Ιρλανδούς βασιλείς (που είναι ανύπαρκτοι φυσικά) μετά μας λέει ότι πήγε να πολεμήσει στον Επταετή Πόλεμο, αλλά τελικά ήταν λιποτάκτης.
Μας λέει τάχα ότι γνώρισε τον Βασιλιά της Πρωσίας Φερδινάνδο, τον Βασιλιά Γεώργιο Γ' της Αγγλίας κλπ. κλπ.
Παντρεύεται την Λαίδη Λίντον και παίρνει το επίθετό της ούτως ώστε να την κληρονομήσει.
Ο γιος της απο τον προηγούμενο άντρα της τον μισά, και έτσι ο Μπάρι Λίντον τον στέλνει στον πόλεμο στην Αμερική με σκοπό να πεθάνει και να κληρονομήσει αυτός την γυναίκα του.
Το χιούμορ και ο λόγος του Θάκερυ είναι αρκετά καλοί και μέσα από αυτόν τον αναξιόπιστο αφηγητή που φυσικά περιμένεις πώς και πώς να ψοφήσει σαν σκυλί ο συγγραφέας σατιρίζει με οξύ τρόπο τον τζέντλεμαν του 18ου αιώνα, την αλλαγή της Ευρώπης από την εποχή της αριστοκρατίας στην εποχή της μπουρζουαζίας
Το βιβλίο είναι αυτό που λέμε μυθιστόρημα πικαρέσκο, λογοτεχνικό είδος μυθιστορήματος, συχνά με σατυρικό ύφος που περιέγραφε με ρεαλιστικό τρόπο και χιουμοριστικές λεπτομέρειες τις περιπέτειες του ήρωα που προέρχεται από μια κατώτερη τάξη, και τα παθήματά του μέσα σε μια πολυτάραχη και διεφθαρμένη κοινωνία.
Όπως λέει κι ορισμός του Πικαρέσκο υπάρχει σατυρικό ύφος που περιγράφει τις περιπέτειες ενός ήρωα κατώτερης τάξης (ασχέτως αν ο Μπάρι Λίντον νομίζει ότι κατάγεται από βασιλείς), ο οποίος ζει μια πολυτάραχη και διεφθαρμένη ζωή.
Ο όρος Πικαρέσκο προέρχεται από το ισπανικό pícaro που σημαίνει αλήτης. Αυτό ακριβώς που είναι και ο ήρωάς μας.
Δεν ήταν κακό βιβλίο απλά ήταν τόσο αργό που με κούρασε, λες και κολυμπούσα σε σιρόπι γλυκού του κουταλιού.
Πολλοί λένε ότι η ταινία είναι καλύτερη του βιβλίο και αυτό σκοπεύω να μάθω κι εγώ σύντομα.
Βαθμολογία: 6/10
Τα άλλα ήταν Η Λάμψη, 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, και Ονειρική Ιστορία.
Μου μένουν δηλαδή άλλα 4 βιβλία για να διαβάσω ο,τι διασκεύασε ο Κιούμπρικ για τον κινηματογράφο.
Μπορείτε να δείτε την συγκεκριμένη λίστα βιβλίων εδώ:
Αυτός ήταν και ο πρώτος μου Θάκερυ. Μέχρι πριν ένα μήνα μαζί με τον Άντονι Τρόλοπ και την Ανν Μπροντέ, ήταν ένας από τους τελευταίους διάσημους Βικτωριανούς συγγραφείς που δεν είχα διαβάσει.
Τα μυθιστορήματα του Θάκερυ ως συνήθως διαδραματίζονταν σε προηγούμενες εποχές από την Βικτωριανή, την εποχή του συγγραφέα.
Το Πανηγύρι της Ματαιοδοξίας (Ναπολεόντειοι Πόλεμοι 1803-1815)
Μπάρι Λίντον (Επταετής Πόλεμος [Πρωσία] 1755-1764)
Χένρυ Έσμοντ (Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής 1701-1714)
Στα ελληνικά το βιβλίο που διάβασα θα μπορούσε να λέγεται και:
Μπάρι Λίντον, το ημερολόγιο ενός λαφαζάνη
Μπάρι Λίντον, τα απομνημονεύματα ενός Ιρλανδού Μυνχάουζεν
Μπάρι Λίντον, ένας κουμαρτζής που πίστευε ότι ήταν γαλαζοαίματος.
Μπάρι Λίντον, τα χρονικά ενός Ιρλανδού μπαρμπουτιέρη στη Πρωσία.
Με άλλα λόγια αυτό το βιβλίο είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ο πρωταγωνιστής που μας αφηγείται την ιστορία της ζωής του λέει περισσότερα ψέματα απ' ότι ο βοσκός ο ψεύτης και στο τέλος δεν ξέρεις τι να μην πρωτοπιστέψεις.
Ξεκινά την ιστορία του λέγοντας ότι κατάγεται από Ιρλανδούς βασιλείς (που είναι ανύπαρκτοι φυσικά) μετά μας λέει ότι πήγε να πολεμήσει στον Επταετή Πόλεμο, αλλά τελικά ήταν λιποτάκτης.
Μας λέει τάχα ότι γνώρισε τον Βασιλιά της Πρωσίας Φερδινάνδο, τον Βασιλιά Γεώργιο Γ' της Αγγλίας κλπ. κλπ.
Παντρεύεται την Λαίδη Λίντον και παίρνει το επίθετό της ούτως ώστε να την κληρονομήσει.
Ο γιος της απο τον προηγούμενο άντρα της τον μισά, και έτσι ο Μπάρι Λίντον τον στέλνει στον πόλεμο στην Αμερική με σκοπό να πεθάνει και να κληρονομήσει αυτός την γυναίκα του.
Το χιούμορ και ο λόγος του Θάκερυ είναι αρκετά καλοί και μέσα από αυτόν τον αναξιόπιστο αφηγητή που φυσικά περιμένεις πώς και πώς να ψοφήσει σαν σκυλί ο συγγραφέας σατιρίζει με οξύ τρόπο τον τζέντλεμαν του 18ου αιώνα, την αλλαγή της Ευρώπης από την εποχή της αριστοκρατίας στην εποχή της μπουρζουαζίας
Το βιβλίο είναι αυτό που λέμε μυθιστόρημα πικαρέσκο, λογοτεχνικό είδος μυθιστορήματος, συχνά με σατυρικό ύφος που περιέγραφε με ρεαλιστικό τρόπο και χιουμοριστικές λεπτομέρειες τις περιπέτειες του ήρωα που προέρχεται από μια κατώτερη τάξη, και τα παθήματά του μέσα σε μια πολυτάραχη και διεφθαρμένη κοινωνία.
Όπως λέει κι ορισμός του Πικαρέσκο υπάρχει σατυρικό ύφος που περιγράφει τις περιπέτειες ενός ήρωα κατώτερης τάξης (ασχέτως αν ο Μπάρι Λίντον νομίζει ότι κατάγεται από βασιλείς), ο οποίος ζει μια πολυτάραχη και διεφθαρμένη ζωή.
Ο όρος Πικαρέσκο προέρχεται από το ισπανικό pícaro που σημαίνει αλήτης. Αυτό ακριβώς που είναι και ο ήρωάς μας.
Δεν ήταν κακό βιβλίο απλά ήταν τόσο αργό που με κούρασε, λες και κολυμπούσα σε σιρόπι γλυκού του κουταλιού.
Πολλοί λένε ότι η ταινία είναι καλύτερη του βιβλίο και αυτό σκοπεύω να μάθω κι εγώ σύντομα.
Βαθμολογία: 6/10