Reviews

Pensaba que tendría un tono tan elevado que resultaría ilegible, pero en realidad es simplemente extenso: dice cosas sencillas con muchas vueltas y metáforas (típico meme de intentar llegar al mínimo de palabras, versión facilitar la improvisación), pero no se hace pesado. Al contrario, me divertía leyendo palabrejas cultas pero entendiéndolo todo. Y, además, se nota que esto fue el Endgame de la época: nombres ilustres por todos lados (me sonaban entre cero y ninguno, pero imagino que en la época serían como superhéroes de distintas franquicias reunidos en la misma historia), hazañas, honor, sangre, sacrificios, pactos...

Pero en lo que realmente me quiero detener: poco se habla de Diomedes, valiente en la batalla (epiteto ganado a pulso). Mientras el famoso Aquiles se pasa tres cuartos de la guerra metido en su barco, montando una pataleta porque le quitaron la esclava y, por tanto, abandonando a sus amigos, mi personaje favorito hace todo esto:

1. Se carga medio ejército troyano.
2. Malhiere a Eneas.
3. Daña a Afrodita.
4. Se enfrenta al mismísimo Ares.
5. Se ofrece para pegarse con Héctor aunque está herido (y lo ataca más tarde y lo tiene que detener ZEUS. Y, aun así, más adelante lo deja K.O. de un lanzazo).
6. Salva la vida de Néstor.
7. Defiende las naves prácticamente solo.
9. Lidera el ejército en ausencia de los reyes y de Aquiles.
10. Se infiltra en el campamento enemigo para tomar un rehén.
11. Detiene a un espía (no voy a mentir, aquí se pasó un poco).
12. Y mil cosas más que seguro me olvido antes de que tenga que retirarse porque tiene el cuerpo atravesado por tres puntos distintos.

¿Holaaa? ¡Justicia para Diomedes!

Confirmo que es una historia perfecta para el contexto, para que te la cante un aedo mientras estás sentado con un círculo de gente que va exclamando y comentando lo que sucede. Ahora bien, te tiene que gustar y apetecer algo bélico porque aquí se describe hasta cómo saltan los dientes. Y en ocasiones es muy repetitivo y denso, sobre todo los capítulos finales, en los que pasas del punto más álgido de la guerra a negociaciones posteriores, llantos y funerales.

psyco12_2000's review against another edition

Go to review page

adventurous challenging dark emotional informative reflective sad tense slow-paced

Plot- or character-driven? A mix
Strong character development? No
Loveable characters? No
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? Yes

4.0

alice_mae's review against another edition

Go to review page

adventurous emotional slow-paced

Plot- or character-driven? A mix
Strong character development? Yes
Loveable characters? It's complicated
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? Yes

4.0

turquoisetyto's review against another edition

Go to review page

adventurous challenging sad tense slow-paced

Plot- or character-driven? Plot

3.75

spejamchr's review against another edition

Go to review page

slow-paced

Plot- or character-driven? N/A
Strong character development? No
Loveable characters? No
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? Yes

3.0

I don't like the story of the Iliad much. Part of that is due to Homer's exacting detail concerning names and lineages, but only part. Part of that is due to the extreme violence, but again only part. I think the main reason I don't like it is because of how realisticly the losses of war and anger are depicted. No one here is an admirable person. No one is fighting for an "honorable" cause. Every death in this story is pointless. At least, that's how it feels.

I don't enjoy the overall story, but there are pieces I like. I especially liked the introduction in this version, by Sheila Murnaghan.

PG xli
> When Achilles takes Priam's ransom, he finally gives up the stubborn insistence on equal compensation that has caused both him and Agamemnon so much grief; he accepts and values that ransom as the only compensation there is.

And here are some quotes I made note of as I read:

> A man may lose someone dearer than Achilles has,
> A brother from the same womb, or a son,
> But when he has wept and mourned, he lets go.
> The Fates have given men an enduring heart.
> (24.50-53)

(The introduction highlighted this. It feels like a benefit of mortality.)

11.62-63
> Hector, behind the perfect circle of his shield,
> Shone like a death star in a bank of clouds,

(Homer was a Star Wars fan.)

16.535-540
> The end came as he spoke, and death settled
> On his nostrils and eyes. Patroclus put his heel
> On Sarpedon's chest and pulled out his spear.
> The lungs came out with it, and Sarpedon's life.
> The Myrmidons steadied his snorting horses.
> They did not want to leave their master's chariot.

(This book has a ton of body violence.)

21.512-515
> "Tell you what, Leto, I won't fight with you.
> Zeus' wives are pretty tough customers.
> You have my permission to boast openly
> That you have beaten the daylights out of me."

(Hermes, to Leto, after Hera wacked Artemis around the ears with her own bow.)

mdesch's review against another edition

Go to review page

adventurous challenging informative slow-paced

Plot- or character-driven? Plot
Strong character development? No
Loveable characters? It's complicated
Diverse cast of characters? No
Flaws of characters a main focus? Yes

3.0

[...]
zo vielen ook door Atreuszoon Agamemnon Trojanen
man na man om, en veel paarden, de halzen gestrekt, sleepten lege
karren ratelend tussen de linies door over het slagveld
zonder hun fiere menners: die daar verspreid op de vlakte,
lagen, begeerlijker voor de gieren dan voor hun vrouwen.

11.158-162

De Ilias. Het is dé klassieker met hoofdletter K. Het was heel interessant dit verhaal te kunnen lezen, dat meer dan drieduizend jaar aan geschiedenis heeft afgelegd om uiteindelijk hier te komen. Jammer genoeg kan ik me voorstellen dat een Oudgrieks gedicht uit een orale traditie niet op z'n best is als Nederlandse uitgeschreven tekst. Vandaar de beoordeling. Maar dat wil niet zeggen dat ik mijn tijd aan de Ilias verloren ben. Allereerst: willen of niet, de Homerische epen zijn als belangrijke bronnen basisliteratuur voor iedereen die een interesse heeft in de Westerse (beeld-) cultuur.

Nvdr: dit is effectief een criterium op basis waarvan ik mijn boeken kies. Ik hou mijn hart vast voor de dag waarop ik de bijbel besluit te lezen.

Vond het reuze-interessant om te zien what the fuss was all about. Daarnaast is het als historisch document ook fantastisch. Niet enkel omwille van de omschrijvingen, maar ook door fragmenten als deze:

Waarom huil je zo, Patroklos, als een onnozel klein meisje
dat met haar moeder mee holt, zeurt om gedragen te worden,
hangt aan haar moeders rokken, haar het lopen verhindert
en met ogen vol tranen omhoogkijkt tot mama haar optilt?

16.7-10

Hoe menselijk toch, die mensen uit het verleden! Je kan je de glimlach op mijn gezicht niet voorstellen toen ik dat las. Daarnaast waren er nog onverwachte kantjes. De tekst is nogal stijf en droog, maar maakt er heerlijk een punt van op details uit te wijden zoals het in de helm spatten van hersens wanneer een schedel met een speer doorboord wordt, of het wegschieten van ogen bij een zwaardslag. Een beetje onverwacht op de manier zoals dat hier in mijn beoordeling tot uiting komt.

Ik kan de Ilias niet aan iedereen aanraden. Dit is geen ontspannende plezierlectuur, zeker in deze vertaling niet. Maar ik ben blij dat ik het gelezen heb.

Hoorde toch oorlog bij goden en mensen maar tot het verleden,
en het soort woede dat zelfs bij een wijs man tot wrok uit kan groeien,
woede die zoveel zoeter smaakt dan vloeibare honing,
woede die zich als een mist verspreidt in de harten van mensen,
zoals mijn woede om Agamemnon de koning der krijgers.
Zand erover! [...]

18.107-112

More...