jpmedina's review
dark
emotional
mysterious
reflective
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
afox98's review
4.0
4 1/2 stars. Harry has returned to Oslo from Hong Kong after Oleg, the son of Harry’s former girlfriend, is accused of murder. He is quickly caught up in a dangerous and dark world of drug dealers when he realizes Oleg is addicted to violin, the latest drug to hit the streets of Oslo. All of the Hole books are gritty, but this one was more crude and dark than the others - it was no holds barred describing this drug-addled world and addiction. Really rough to read in some parts, graphically illustrating the effects drugs have on the ones who take them, and the people they love. Surprising ending - looking forward to the next one.
lynnenad's review against another edition
adventurous
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
3.0
Competently written thriller.
Content Warnings
Graphic: Murder
Moderate: Drug use and Drug abuse
marcela_lx's review
dark
mysterious
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
Content Warnings
Graphic: Drug abuse
marionetkaliteracka's review against another edition
4.0
Zastanawia mnie fakt jak to jest możliwe, że główny bohater, a raczej autor nadający całości postaci pewien wyraz i osobowość, może tak bardzo „wkopać” osobę, którą stworzył. Mam wrażenie, że czasem brutalnie wplątuje go w różne sytuacje, by na końcu okazać trochę litości i współczucia. Tak właśnie dzieje się w powieści autora Jo Nesbø „Upiory”.
Po raz drugi mamy tutaj do czynienia z Harrym Hole, znanym nam bliżej jako alkoholik, który nijak potrafi poradzić sobie z życiem. Co się jednak zmienia? Główny bohater ogranicza trunki, ale czy na długo? Harry wplątuje się w szereg spraw związanych ściśle z narkotykowym podziemiem, gdzie na szczycie całej mafii rządzi violina – wymyślona na potrzeby powieści substancja, jak i inne prochy silnie uzależniające. „Sztuczka z upiorami polega na tym, by mieć odwagę długo i dobrze im się przyglądać, żeby zrozumieć, że są właśnie upiorami. Martwymi, bezsilnymi upiorami.” Tytuł. Upiory – oznaczać może naprawdę wiele. Są to ludzie, którzy stracili cały dobytek życia na potrzeby substancji halucynogennych. Są to ludzie, którzy utracili bliskich, których dopalacze wpędziły do grobu. Mogą to być same prochy, które tworzą swoją własną armię zombie gotową zabić za chociażby odrobinę proszku. Są to wszystkie działania oraz rzeczy silnie niebezpieczne, które niejednego człowieka potrafią wpędzić w paranoję. „Życie to restauracja, na którą cię nie stać. Śmierć to rachunek za jedzenie, którego nie zdążyłeś nawet skosztować. Zamawiasz więc najdroższą rzecz w karcie, bo przecież i tak odchodzisz, prawda? Może zdążysz złapać chociaż kęs.” To co przykuło moją uwagę w książce, to wątki pisane z punktu widzenia narkomana. Jest to inne spojrzenie na cały bieg wydarzeń oraz na otaczającą rzeczywistość. Nie jest to jednak kolorowa układanka, a bardzo skomplikowany plan, układy z mafią i przekręty, byleby dostać jedną działkę. Akcja w utworze wydaje się być rozbujana jak zakręcona karuzela. Są momenty w których naprawdę wiele się dzieje, jednak często również możemy zaobserwować słabsze akcenty powieści, które czasami po prostu mnie nudziły. Ilość czasu spędzonego nad tą książką pokazuje, że nie czyta się jej łatwo. W każdym razie nie w jednakowym sensie: jeśli chcemy przeczytać ten egzemplarz jak zwykły kryminał – bardzo szybko nam pójdzie i całość przeczytamy w dwa dni, jeśli jednak mamy chwilę by się zastanowić nad głębszym sensem twórczości autora – niewątpliwie zejdzie nam trochę dłużej. Piszę o tutaj o niej, jakby była bestsellerem z głębokim przesłaniem. Oczywiście tak jest, jednak ma w sobie sporo mankamentów, które wpływają na moją ocenę tak, a nie inaczej. Po przeczytaniu „Pentagramu” Jo Nesbø zdołałam się przekonać, że autor lubi zagłębiać się w dłuższe, szczegółowe opisy, które bardzo mnie męczą i zniechęcają do powieści pisanych podobnym stylem, jednak jeśli chodzi o dialogi – przyjemnie mi się je czytało, gdyż są z kolei krótkie i zwięzłe. Cięte riposty głównego bohatera nadają pewnym sytuacjom zabawne zabarwienie i dla tych momentów również warto sięgnąć po tą pozycję. „Kamizelka kuloodporna na w i e s z a k u? Boisz się, że ci się pogniecie?” Myślę, że powinniście sięgnąć po tą pozycję. Polecam ją jak najbardziej, jednocześnie uważam, że powinniśmy wszystkiego spróbować na własnej skórze. „Przypominam sobie zresztą, co powiedział stary. Że śmierć to uwolnienie dla duszy. Fuckings uwolnienie. Cholera, skąd mam wiedzieć? Zobaczymy.”
Po raz drugi mamy tutaj do czynienia z Harrym Hole, znanym nam bliżej jako alkoholik, który nijak potrafi poradzić sobie z życiem. Co się jednak zmienia? Główny bohater ogranicza trunki, ale czy na długo? Harry wplątuje się w szereg spraw związanych ściśle z narkotykowym podziemiem, gdzie na szczycie całej mafii rządzi violina – wymyślona na potrzeby powieści substancja, jak i inne prochy silnie uzależniające. „Sztuczka z upiorami polega na tym, by mieć odwagę długo i dobrze im się przyglądać, żeby zrozumieć, że są właśnie upiorami. Martwymi, bezsilnymi upiorami.” Tytuł. Upiory – oznaczać może naprawdę wiele. Są to ludzie, którzy stracili cały dobytek życia na potrzeby substancji halucynogennych. Są to ludzie, którzy utracili bliskich, których dopalacze wpędziły do grobu. Mogą to być same prochy, które tworzą swoją własną armię zombie gotową zabić za chociażby odrobinę proszku. Są to wszystkie działania oraz rzeczy silnie niebezpieczne, które niejednego człowieka potrafią wpędzić w paranoję. „Życie to restauracja, na którą cię nie stać. Śmierć to rachunek za jedzenie, którego nie zdążyłeś nawet skosztować. Zamawiasz więc najdroższą rzecz w karcie, bo przecież i tak odchodzisz, prawda? Może zdążysz złapać chociaż kęs.” To co przykuło moją uwagę w książce, to wątki pisane z punktu widzenia narkomana. Jest to inne spojrzenie na cały bieg wydarzeń oraz na otaczającą rzeczywistość. Nie jest to jednak kolorowa układanka, a bardzo skomplikowany plan, układy z mafią i przekręty, byleby dostać jedną działkę. Akcja w utworze wydaje się być rozbujana jak zakręcona karuzela. Są momenty w których naprawdę wiele się dzieje, jednak często również możemy zaobserwować słabsze akcenty powieści, które czasami po prostu mnie nudziły. Ilość czasu spędzonego nad tą książką pokazuje, że nie czyta się jej łatwo. W każdym razie nie w jednakowym sensie: jeśli chcemy przeczytać ten egzemplarz jak zwykły kryminał – bardzo szybko nam pójdzie i całość przeczytamy w dwa dni, jeśli jednak mamy chwilę by się zastanowić nad głębszym sensem twórczości autora – niewątpliwie zejdzie nam trochę dłużej. Piszę o tutaj o niej, jakby była bestsellerem z głębokim przesłaniem. Oczywiście tak jest, jednak ma w sobie sporo mankamentów, które wpływają na moją ocenę tak, a nie inaczej. Po przeczytaniu „Pentagramu” Jo Nesbø zdołałam się przekonać, że autor lubi zagłębiać się w dłuższe, szczegółowe opisy, które bardzo mnie męczą i zniechęcają do powieści pisanych podobnym stylem, jednak jeśli chodzi o dialogi – przyjemnie mi się je czytało, gdyż są z kolei krótkie i zwięzłe. Cięte riposty głównego bohatera nadają pewnym sytuacjom zabawne zabarwienie i dla tych momentów również warto sięgnąć po tą pozycję. „Kamizelka kuloodporna na w i e s z a k u? Boisz się, że ci się pogniecie?” Myślę, że powinniście sięgnąć po tą pozycję. Polecam ją jak najbardziej, jednocześnie uważam, że powinniśmy wszystkiego spróbować na własnej skórze. „Przypominam sobie zresztą, co powiedział stary. Że śmierć to uwolnienie dla duszy. Fuckings uwolnienie. Cholera, skąd mam wiedzieć? Zobaczymy.”
taylormorgantm's review
adventurous
dark
mysterious
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
1.0
kruemelgizmo's review against another edition
2.0
Harry Hole lebt nun in Hongkong, als aber Oleg, der Sohn seiner großen Liebe Rakel, wegen Mordes angeklagt wird, hält ihn nichts mehr in Hongkong und kehrt nach Oslo zurück. Alle Indizien deuten darauf hin, das Oleg tatsächlich der Mörder ist, aber Hole kann und will nicht so einfach daran glauben, und beginnt mit eigenen Ermittlungen, die ihn in den Sumpf des Drogenmilieus hineinführen.
Die Larve ist der neunte Teil der Harry-Hole-Reihe von Jo Nesbø.
Leider konnte mich dieser Teil der Reihe so gar nicht für sich einnehmen. Mit Harry Hole als Protagonisten hatte ich immer wieder mal Probleme, aber bisher war die Story immer spannend. Aber diesmal kam eigentlich bis auf den Schluss kein Spannungsgefühl auf. Harry Holes Ermittlungen plätscherten für mein Empfinden so vor sich hin und zogen sich einfach über zu viele Seiten, als das dies Spannung erzeugen konnte. Auch das ständig immer wieder die Beziehung zu Rakel thematisiert wurde, und dabei eigentlich nichts Neues bei rauskam, was nicht auch schon in anderen Teilen erzählt wurde, machte die ganze Geschichte für mich ein wenig zäh. Auch fand ich es schade, das Oleg eigentlich so wenig beleuchtet wurde, hier fehlten mir tatsächlich ein paar Seiten um seinen Werdegang wirklich nachzuvollziehen zu können.
Der Schluss gestaltet sich dann doch nochmal spannend und das Tempo zieht hier deutlich an, um dann in einem Cliffhanger zu enden, der es in sich hat.
Mein Fazit:
Für mich der bisher schwächste Teil der Reihe.
Die Larve ist der neunte Teil der Harry-Hole-Reihe von Jo Nesbø.
Leider konnte mich dieser Teil der Reihe so gar nicht für sich einnehmen. Mit Harry Hole als Protagonisten hatte ich immer wieder mal Probleme, aber bisher war die Story immer spannend. Aber diesmal kam eigentlich bis auf den Schluss kein Spannungsgefühl auf. Harry Holes Ermittlungen plätscherten für mein Empfinden so vor sich hin und zogen sich einfach über zu viele Seiten, als das dies Spannung erzeugen konnte. Auch das ständig immer wieder die Beziehung zu Rakel thematisiert wurde, und dabei eigentlich nichts Neues bei rauskam, was nicht auch schon in anderen Teilen erzählt wurde, machte die ganze Geschichte für mich ein wenig zäh. Auch fand ich es schade, das Oleg eigentlich so wenig beleuchtet wurde, hier fehlten mir tatsächlich ein paar Seiten um seinen Werdegang wirklich nachzuvollziehen zu können.
Der Schluss gestaltet sich dann doch nochmal spannend und das Tempo zieht hier deutlich an, um dann in einem Cliffhanger zu enden, der es in sich hat.
Mein Fazit:
Für mich der bisher schwächste Teil der Reihe.
taradactyl24's review against another edition
5.0
I think that I am going into shock. This book is excellent and the ending has left me reeling. Wow.
market_not_pennymarket's review
adventurous
dark
mysterious
reflective
sad
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
3.75