erictb's review against another edition
challenging
emotional
informative
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
Content Warnings
Moderate: Trafficking
tammyanne's review against another edition
emotional
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Loveable characters? No
3.0
fangirlishwandering's review against another edition
3.0
I will be honest: this book wasn’t the most addictive and it’s not like I had to force myself to put it down. However, I learned a lot from it and it made me re-think of many things in my life.
Life has its ups and downs and you only realize how good it feels to be up when you’re down. But this book taught me that when you’re down, you should always focus on Hope and in the way that life just works out itself. Everything will get better some day, everyone is just like they are and maybe one day they will change.
Happiness is overrated.
Life has its ups and downs and you only realize how good it feels to be up when you’re down. But this book taught me that when you’re down, you should always focus on Hope and in the way that life just works out itself. Everything will get better some day, everyone is just like they are and maybe one day they will change.
Happiness is overrated.
jnlundy's review against another edition
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
jlennidorner's review against another edition
4.0
This story will stay with you. And by that, I mean that you'll end up thinking about after you read it, possibly unintentionally. (This story is not for anyone suffering from an obsessive compulsion. Fair warning.) How happy are you? Reading this story, this mental letter the main character is aiming at a friend, sucks you in to wondering about your own happiness. (The United States was ranked 7.104 on the 2016 happiness index, by the way.) Early in the story, when the main character debates about his happiness, the line "Any life instead of the right life," hit me, followed by, "I didn't know how to live this new version of the future."That's where I knew I'd read this whole book. Here's another one that feels deeper than expected:
"Marta, my job is who I am, and I have no desire to change that."
"You're a delivery boy for a pharmacy {}."
"You know it's temporary."
That's a pivotal moment in the story, though it might not seem like it. It also reminds me of a lot of college Freshmen. And of myself. Am I an author, a Lenni-Lenape, something more, something less? The book gets in your head!
Near the end, there's a quote-worthy line.
"We shouldn't need bad days to appreciate the good one; there should always be a joy inside of us, and not just in moments of relief."
"Marta, my job is who I am, and I have no desire to change that."
"You're a delivery boy for a pharmacy {}."
"You know it's temporary."
That's a pivotal moment in the story, though it might not seem like it. It also reminds me of a lot of college Freshmen. And of myself. Am I an author, a Lenni-Lenape, something more, something less? The book gets in your head!
Near the end, there's a quote-worthy line.
"We shouldn't need bad days to appreciate the good one; there should always be a joy inside of us, and not just in moments of relief."
secre's review against another edition
2.0
This is a novel that meanders rather aimlessly through its story which has no real purpose... possibly because purpose seems superfluous in the chaos that is a directionless Portugal. No job, no real chance of a job, family split across countries and still looking forward with a chance of hope.
This is well written, it just doesn't seem to go anywhere fast or perhaps even anywhere at all and so it seems rather pointless at the end. The characters are, by and large, miserable, although they have a good reason for being so... and the entire set up for the novel is an imaginary letter to a man in prison who refuses to see anyone. Even that's rather pointless as he'll never read it and there will be no response.
It is a clever look at family life when all goes wrong, but I can't say it drew me in or enthralled me. Rather, I plodded through it waiting to see if it was actually going to go anywhere. It didn't.
So 3/5; it's intriguing and well written but it's also purposeless and rather pointless. The characters are dreary and I didn't feel the pull that I get with a great novel.
This is well written, it just doesn't seem to go anywhere fast or perhaps even anywhere at all and so it seems rather pointless at the end. The characters are, by and large, miserable, although they have a good reason for being so... and the entire set up for the novel is an imaginary letter to a man in prison who refuses to see anyone. Even that's rather pointless as he'll never read it and there will be no response.
It is a clever look at family life when all goes wrong, but I can't say it drew me in or enthralled me. Rather, I plodded through it waiting to see if it was actually going to go anywhere. It didn't.
So 3/5; it's intriguing and well written but it's also purposeless and rather pointless. The characters are dreary and I didn't feel the pull that I get with a great novel.
stephb413's review against another edition
4.0
You know a book is great when you have an extensive to-do list but you find time you squeeze it in. Seriously I adjusted my bedtime to be earlier so I could fit in the story of a man struggling to get by but sacrificing it all to help others. I did not really have any expectations on this book and mostly read because it was a giveaway. That said, I am very glad I crossed paths with this lovely, relevant, authentic text.
matwolinski's review
4.0
Współczesna Portugalia, Lizbona. Siedzisz w kawiarence, wokół piękna, nieco dusza pogoda. Popijasz espresso, kelner przynosi pasteis de nata, gdzieś z oddali dochodzą dźwięki fado. Tak wielu z nas wyobraża sobie Portugalię. Turystyczna pocztówka, piękna, ale tak samo nieprawdziwa. Nawet nie chodzi o burzenie turystycznych mitów, ale spojrzenie na kraj, który w wyobraźni wygląda na raj.
„Średni współczynnik szczęścia” to historia trójki przyjaciół, którzy znaleźli się na życiowych zakrętach. Kryzys ekonomiczny w Portugalii doprowadził Daniela i Almodovara na skraj. Xavier od dawana balansował na granicy życia i śmierci, kontemplując samobójstwo, zmagając się z agorafobią i lękiem. Daniel stracił prace i nie może znaleźć następnej. Chwyta się drobnych prac, aby móc przetrwać. Almodovar stracił sklep i w ostatecznym akcie desperacji postanowił napaść na stację benzynową.
Już na pierwszy rzut oka widać, że nie spotykamy miłych i szczęśliwy ludzi. Tylko daleko im do (auto)stereotypowego saudade. Daniel jest wściekły na siebie, na swoich przyjaciół, na cały kraj, że nie potrafi się zebrać w sobie. Jest w nim ogromna determinacja, aby zmienić stan rzeczy, aby walczyć. Nie chce się poddać, cały czas jest w nim nadzieja. Najpierw, w poszukiwaniu pracy wyjeżdża jego żona z dziećmi. Następnie traci mieszkanie, staje jest bezdomny. Dalej, ktoś podpala jego samochód. Sporo jak na jedną osobę. Przychodzą chwile zwątpienia. Ale jego wewnętrzna siła za każdym razem pomaga iść dalej.
Almodovara poznajemy tylko jako wyobrażenie Daniela. Ten po, nieudanym napadzie, trafił do więzienia. Z tej wyimaginowanej rozmowy między bohaterami, wiemy, że Almodovar w areszcie przestał kontaktować się ze światem. Nikomu nie wyjaśnił dlaczego chciał obrabować stację, a może dlaczego chciał trafić do więzienia? Zostawił żonę, która zmuszona jest pracować ponad siły i syna, który pozostawiony sam sobie znajduje niezbyt odpowiednie towarzystwo.
To trzeci z przyjaciół – Xavier, zadaje Danielowy pytanie: jak bardzo jest szczęśliwy. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności – żona i dzieci daleko, przyjaciel w więzieniu, drugi myśli o tym jak odejść z tego świata, brak pracy, mieszkania, spodziewamy się jednoznacznej odpowiedzi, że nie jest szczęśliwy. Jednak jest zupełnie odwrotnie. To pytanie zmusza Daniela do przestawienia matematycznych wartość to poszczególnych elementów, nadania im odpowiedniej wagi, aby można było wyliczyć ten współczynnik szczęścia. Zaskakujące jest to, że mimo wszystkich niepowodzeń, kłód rzucanych pod nogi, Daniela ma siłę i nadzieję. Tę ogromną determinację, która pcha go do przodu.
Paradoksalnie jest to idealna książka na wakacje. Nieco smutna, rozgniewana, o ludziach w kryzysie i kraju w rozsypce. Ale dająca nadzieję, czasami trochę naiwną, ale jednak, że szczęście istnieje, czasami w miejscach, w których byśmy się tego nie spodziewali.
„Średni współczynnik szczęścia” to historia trójki przyjaciół, którzy znaleźli się na życiowych zakrętach. Kryzys ekonomiczny w Portugalii doprowadził Daniela i Almodovara na skraj. Xavier od dawana balansował na granicy życia i śmierci, kontemplując samobójstwo, zmagając się z agorafobią i lękiem. Daniel stracił prace i nie może znaleźć następnej. Chwyta się drobnych prac, aby móc przetrwać. Almodovar stracił sklep i w ostatecznym akcie desperacji postanowił napaść na stację benzynową.
Już na pierwszy rzut oka widać, że nie spotykamy miłych i szczęśliwy ludzi. Tylko daleko im do (auto)stereotypowego saudade. Daniel jest wściekły na siebie, na swoich przyjaciół, na cały kraj, że nie potrafi się zebrać w sobie. Jest w nim ogromna determinacja, aby zmienić stan rzeczy, aby walczyć. Nie chce się poddać, cały czas jest w nim nadzieja. Najpierw, w poszukiwaniu pracy wyjeżdża jego żona z dziećmi. Następnie traci mieszkanie, staje jest bezdomny. Dalej, ktoś podpala jego samochód. Sporo jak na jedną osobę. Przychodzą chwile zwątpienia. Ale jego wewnętrzna siła za każdym razem pomaga iść dalej.
Almodovara poznajemy tylko jako wyobrażenie Daniela. Ten po, nieudanym napadzie, trafił do więzienia. Z tej wyimaginowanej rozmowy między bohaterami, wiemy, że Almodovar w areszcie przestał kontaktować się ze światem. Nikomu nie wyjaśnił dlaczego chciał obrabować stację, a może dlaczego chciał trafić do więzienia? Zostawił żonę, która zmuszona jest pracować ponad siły i syna, który pozostawiony sam sobie znajduje niezbyt odpowiednie towarzystwo.
To trzeci z przyjaciół – Xavier, zadaje Danielowy pytanie: jak bardzo jest szczęśliwy. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności – żona i dzieci daleko, przyjaciel w więzieniu, drugi myśli o tym jak odejść z tego świata, brak pracy, mieszkania, spodziewamy się jednoznacznej odpowiedzi, że nie jest szczęśliwy. Jednak jest zupełnie odwrotnie. To pytanie zmusza Daniela do przestawienia matematycznych wartość to poszczególnych elementów, nadania im odpowiedniej wagi, aby można było wyliczyć ten współczynnik szczęścia. Zaskakujące jest to, że mimo wszystkich niepowodzeń, kłód rzucanych pod nogi, Daniela ma siłę i nadzieję. Tę ogromną determinację, która pcha go do przodu.
Paradoksalnie jest to idealna książka na wakacje. Nieco smutna, rozgniewana, o ludziach w kryzysie i kraju w rozsypce. Ale dająca nadzieję, czasami trochę naiwną, ale jednak, że szczęście istnieje, czasami w miejscach, w których byśmy się tego nie spodziewali.
finkelstein_kate's review against another edition
5.0
this was a Kindle first book and I only started reading it b/c I had finished my prior book late at night and I was too tired to decide what to read next. I expected that I would read a few pages, decide the book wasn't that good, and then go find another book. But instead the story pulled me in and it affected me. At one point, I had to walk away from it for a few hours because the main character's frustration was frustrating me so much. I really liked this book.
marisahowardkarp's review against another edition
4.0
This was an unexpected treat. David Machado is a well-known author in Portugal but this novel about a man trying to tread water through Portugal's recent financial crisis is newly translated into English. I don't want to describe the plot for fear of spoiling some of the unexpected discoveries in this story. Daniel, the protagonist, is broke and jobless and makes a series of poor decisions guided by good intentions. His story is ultimately about trying to understand how big his own heart is.