A review by leonidasm
Οι κιβδηλοποιοί by Αντρέ Ζιντ, André Gide

Πολλές φορές, όταν πατάω το finished σε κάποιο βιβλίο, προσπερνώ τα αστέρια. Αυτό το κάνω συνήθως σε βιβλία που με φέρνουν σε αμηχανία για το αν θα τα πρότεινα εύκολα σε άλλους.
Οι Κιβδηλοποιοί είναι ένα τέτοιο.
Είναι ένα βιβλίο που μου χάρισε στιγμές ενθουσιασμού για τον τρόπο που λειτουργεί ο αφηγητής, δεν έχω διαβάσει ξανά κάτι ανάλογο. Υπάρχει ακόμα ένας αφηγητής και ήρωας του μυθιστορήματος μέσω ημερολογίου. Υπάρχουν δύο τρεις βασικοί χαρακτήρες και αμέτρητοι ακόμα που κάνουν την συγκέντρωση σου να στάζει ιδρώτα κόπου. Είναι δαιδαλώδεις οι συνδέσεις των ηρώων, οι ιστορίες τους και αυτό μοιραία μπορεί να σε κουράσει.
Οι Κιβδηλοποιοί είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς συγκεκριμένη υπόθεση.
Ο Ζιντ γράφει μια - δύο - τρεις - δέκα ιστορίες και στην ουσία αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να γράψει. Να σε περάσει απ'τα στενά της σκέψης του. Να σε βάλει στη λογική της συγγραφής. Μάλλον στην φιλοσοφία της συγγραφής.
Δεν ξέρω αν είμαι σαφής. Δεν ξέρω καν αν ο σκοπός του Ζιντ ήταν να είναι σαφής και συγκεκριμένος.