A review by ellensboekenleven
Onweerstaanbaar by Rebecca Yarros
4.0
⭐️⭐️⭐️⭐️,5
‘Elke keer dat je gaat speel je Russisch roulette, je houdt een pistool tegen je slaap en haalt de trekker over. Je bent tot twee keer toe bijna gedood. De bliksem is twee keer ingeslagen. Wat gebeurt er in godsnaam als je deze keer niet terugkomt?’
Ik heb tranen met tuiten gehuild bij het lezen van dit boek. Ik werd helemaal in het verhaal gezogen en leefde compleet mee met Ember en Josh. Ik heb genoten van dit verhaal. Het is zo goed neergezet. Naast de vloeiende tranen, heb ik ook meerdere malen hard op gelachen. Yarros heeft het in dit boek weer voor elkaar gekregen.
Na een lange afstandsrelatie van 2,5 jaar trekken Ember en Josh eindelijk bij elkaar in. Na korte tijd op rozen te zitten, komt het nieuws dat Josh uitgezonden wordt. Dit is het laatste wat Ember in deze korte tijd had willen zien. Kan deze uitzending hun relatie aan?
‘Die meid houdt meer van jou dan van een oude stad vol overblijfselen.’
Een kritiekpunt op dit boek zijn de schrijf en stijl-fouten die in het boek te vinden zijn. Ik heb niet heel kritisch gelezen op deze fouten, toch heb ik er een viertal uitgepikt. Als ik een fout zie ben ik zelf van mijn apropos en kan dat lang in mijn hoofd zitten en het blijven herlezen van de fout. Hierdoor verloor ik op die punten dus ook snelheid in het verhaal. Dit was wel jammer.
Een ander punt wat ik jammer vond, is het feit dat er een ander koppel op dit boek staat dan op het eerste boek.
Yarros heeft het in dit boek weer voor elkaar gekregen dat ik met beide personages volledig mee kon leven. Ember en Josh hebben allebei het nodige mee gemaakt en dit is heel mooi in het verhaal vervlochten. De stukken van Josh waren soms best heftig om te lezen, maar paste wel echt bij hem en gaven het verhaal veel diepte. Ben ik een groot fan van meerdere perspectieven in deze serie? Nee. Had het in dit boek toegevoegde waarde? Ja. Dat zorgde er ook voor dat ik meegesleurd werd in het verhaal en het mij niet meer losliet.
‘Je kunt niet leven voor iemand anders die dood is.’
De schrijfstijl van Yarros was in dit boek weer fenomenaal. Alles paste in mijn hoofd. De schrijfstijl pakte mij vanaf bladzijde een. Echt heel knap. Het boek deed aanspraak op alle gevoelens, medeleven, verdriet, blijdschap, enzovoort. Het is heel knap dat Yarros deze gevoelens allemaal bij mij los kon maken.
Kortom een heel mooi vierde deel waar ik echt van genoten heeft. Het boek deed aanspraak op veel gevoelens en het is knap dat Yarros dit is gelukt!
‘Elke keer dat je gaat speel je Russisch roulette, je houdt een pistool tegen je slaap en haalt de trekker over. Je bent tot twee keer toe bijna gedood. De bliksem is twee keer ingeslagen. Wat gebeurt er in godsnaam als je deze keer niet terugkomt?’
Ik heb tranen met tuiten gehuild bij het lezen van dit boek. Ik werd helemaal in het verhaal gezogen en leefde compleet mee met Ember en Josh. Ik heb genoten van dit verhaal. Het is zo goed neergezet. Naast de vloeiende tranen, heb ik ook meerdere malen hard op gelachen. Yarros heeft het in dit boek weer voor elkaar gekregen.
Na een lange afstandsrelatie van 2,5 jaar trekken Ember en Josh eindelijk bij elkaar in. Na korte tijd op rozen te zitten, komt het nieuws dat Josh uitgezonden wordt. Dit is het laatste wat Ember in deze korte tijd had willen zien. Kan deze uitzending hun relatie aan?
‘Die meid houdt meer van jou dan van een oude stad vol overblijfselen.’
Een kritiekpunt op dit boek zijn de schrijf en stijl-fouten die in het boek te vinden zijn. Ik heb niet heel kritisch gelezen op deze fouten, toch heb ik er een viertal uitgepikt. Als ik een fout zie ben ik zelf van mijn apropos en kan dat lang in mijn hoofd zitten en het blijven herlezen van de fout. Hierdoor verloor ik op die punten dus ook snelheid in het verhaal. Dit was wel jammer.
Een ander punt wat ik jammer vond, is het feit dat er een ander koppel op dit boek staat dan op het eerste boek.
Yarros heeft het in dit boek weer voor elkaar gekregen dat ik met beide personages volledig mee kon leven. Ember en Josh hebben allebei het nodige mee gemaakt en dit is heel mooi in het verhaal vervlochten. De stukken van Josh waren soms best heftig om te lezen, maar paste wel echt bij hem en gaven het verhaal veel diepte. Ben ik een groot fan van meerdere perspectieven in deze serie? Nee. Had het in dit boek toegevoegde waarde? Ja. Dat zorgde er ook voor dat ik meegesleurd werd in het verhaal en het mij niet meer losliet.
‘Je kunt niet leven voor iemand anders die dood is.’
De schrijfstijl van Yarros was in dit boek weer fenomenaal. Alles paste in mijn hoofd. De schrijfstijl pakte mij vanaf bladzijde een. Echt heel knap. Het boek deed aanspraak op alle gevoelens, medeleven, verdriet, blijdschap, enzovoort. Het is heel knap dat Yarros deze gevoelens allemaal bij mij los kon maken.
Kortom een heel mooi vierde deel waar ik echt van genoten heeft. Het boek deed aanspraak op veel gevoelens en het is knap dat Yarros dit is gelukt!