Scan barcode
A review by axelds
The Book Thief by Markus Zusak
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
mysterious
sad
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
Een bombardement aan emoties
Lang heb ik gedacht dat ik het boek niet meer dan een 4/5 zou geven. Maar op het einde kon ik niet anders dan toegeven dat mijn torenhoge verwachting ruimschoots zijn ingelost.
Voor mij kwam het begin van het boek heel traag op gang. Ik vond het lezen aangenaam, maar werd niet vastgegrepen om verder te lezen. Gaandeweg groeide de personages en het verhaal op me en kon ik het niet meer wegleggen.
Tijdens het boek geeft de verteller -de dood- soms een hint naar wat er staat te gebeuren. Je weet vaak dus hoe het gaat aflopen. Alleen zit je nog met een lastige vraag namelijk, hoe?
De personages vond ik zeer mooi uitgeschreven, ik was zeer gehecht aan ze en hun manier van doen. Beschrijvend was het boek ook zeer sterk. Ik heb vaak samen met Liesel, Hans en Rudy door de straten van Himmel street gelopen.
Het einde vond ik moeilijk om te lezen. Alle emoties kwamen als een ruk naar boven en ik moest oppassen dat mijn boek wel droog zou blijven. Zelden heb ik het zo moeilijk gehad tijdens het lezen van een boek.
Voor mij was dit geschreven zoals een situatie in de oorlog. Je weet wat er te wachten staat. Alleen wie je niet hoe en vooral niet wanneer. Net zoals in een bombardement duur het lang tot ze vallen, maar je weet dat ze komen. En als ze eenmaal inslaan blazen ze alles weg.
Net zoals dit boek even alle emoties uit mijn lijf heeft geblazen en mij als een leeg mens naar een blad papier laat staren, nadenkend over wat ik over dit boek kan schrijven.
Lang heb ik gedacht dat ik het boek niet meer dan een 4/5 zou geven. Maar op het einde kon ik niet anders dan toegeven dat mijn torenhoge verwachting ruimschoots zijn ingelost.
Voor mij kwam het begin van het boek heel traag op gang. Ik vond het lezen aangenaam, maar werd niet vastgegrepen om verder te lezen. Gaandeweg groeide de personages en het verhaal op me en kon ik het niet meer wegleggen.
Tijdens het boek geeft de verteller -de dood- soms een hint naar wat er staat te gebeuren. Je weet vaak dus hoe het gaat aflopen. Alleen zit je nog met een lastige vraag namelijk, hoe?
De personages vond ik zeer mooi uitgeschreven, ik was zeer gehecht aan ze en hun manier van doen. Beschrijvend was het boek ook zeer sterk. Ik heb vaak samen met Liesel, Hans en Rudy door de straten van Himmel street gelopen.
Het einde vond ik moeilijk om te lezen. Alle emoties kwamen als een ruk naar boven en ik moest oppassen dat mijn boek wel droog zou blijven. Zelden heb ik het zo moeilijk gehad tijdens het lezen van een boek.
Voor mij was dit geschreven zoals een situatie in de oorlog. Je weet wat er te wachten staat. Alleen wie je niet hoe en vooral niet wanneer. Net zoals in een bombardement duur het lang tot ze vallen, maar je weet dat ze komen. En als ze eenmaal inslaan blazen ze alles weg.
Net zoals dit boek even alle emoties uit mijn lijf heeft geblazen en mij als een leeg mens naar een blad papier laat staren, nadenkend over wat ik over dit boek kan schrijven.