A review by marik0n
Το τετράδιο της Μάγια by Isabel Allende

dark sad tense slow-paced

• Plot- or character-driven? A mix
• Strong character development? It's complicated
• Loveable characters? No
• Diverse cast of characters? It's complicated
• Flaws of characters a main focus? Yes

1.25

 Δεν μπορώ να πω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε ή ότι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα.
Το πρώτο μου -και μεγαλύτερο- πρόβλημα μου ήταν ότι η Μάγια δεν είχε κάποιο τραγικό παρελθόν που να δικαιολογεί τον κατήφορο στον οποίο έπεσε. Ναι, την εγκατέλειψαν οι γονείς της σε νεαρή ηλικία, αλλά αφήνοντας την στα τρυφερά χέρια των παππούδων της, οι οποίοι την μεγάλωσαν με ό,τι μπορεί να ήθελε ένα παιδί. Ο θάνατος του παππούς της παρουσιάζεται ως "η τελευταία σταγόνα" που οδηγεί την Μάγια από την μία αυτοκαταστροφική επιλογή στην επόμενη, με απόγειο την εισχώρηση της σε μία εγκληματική κλίκα στο Λας Βέγκας, η οποία πραγματοποιήθηκε με γελοιωδώς φθηνά κόλπα.

Επίσης, τι γίνεται με τον μισογυνισμό σε αυτό το βιβλίο; Οριακά μπορούσα να τον δω να στάζει. Γιατί υπάρχουν τόσες περιγραφές βιασμών που δεν εξυπηρετούν με κανέναν τρόπο την πλοκή;

Τέλος, μου φάνηκε πολύ παράδοξο το να περιγράφεται το Τσιλοέ στην μία σελίδα ως "το μάτι του γαλαξία" και να εκθιάζονται οι αρετές του, ο τρόπος ζωής κλπ. και μερικές σελίδες αργότερα να περιγράφεται ως ένα μέρος όπου ο αλκοολισμός, η ενδοοικογενειακή βία και η αιμομιξία έχουν κανονικοποιηθεί (έτος:2009).
Ο λόγος που λατρεύω τα βιβλία της Αλιέντε είναι γιατί καταφέρνει να ενσωματώνει μέσα τους τόσα στοιχεία για την ιστορία και την κουλτούρα της Χιλής, αλλά το συγκεκριμένο έπεσε σε υπερβολικά πολλά παράδοξα και αντιθέσεις, χωρίς να καταφέρνει να δημιουργεί μία ελκυστική ιστορία που να κρατάει τον αναγνώστη. Όλη η πορεία της Μάγια μου θύμιζε ένα κακομαθημένο παιδί που απλά αντιδράει αυτοκαταστροφικά γιατί ο κόσμος είναι άδικος και τόλμησε να της στερήσει τον παππού της.

Είναι εμφανές ότι απογοητεύτηκα αρκετά με αυτήν την ανάγνωση.