Scan barcode
A review by fbloom
De klucht van de koe by G.A. Bredero
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
2.5
‘De klucht van de koe' is ‘leuk’ voor de afwisseling, maar verouderd.
Het was leuk om een keer iets anders te lezen dan een novelle of roman. En omdat het een toneelstuk is, bestaat het bijna alleen maar uit dialoog, wat het een grappige ervaring maakte om zoiets te lezen. De humor sprak mij echter niet echt aan (wat eigenlijk het hele doel van een klucht doet mislukken) en doordat de personages ook nogal oppervlakkig waren, vond ik het een beetje matig. Wat ik wel leuk vond is dat er werd gepraat over onderwerpen die wij ook hebben behandeld, bijvoorbeeld de Rederijkers, een stukje herkenning is altijd leuk in een verhaal. Verder vond ik het erg apart hoe de Flierefluiter omging met Giertje, hij probeerde haar telkens te verleiden met hem naar bed te gaan. Ook probeerde hij haar steeds aan te raken terwijl ze het niet wilde. Dit zal destijds echt tophumor zijn geweest, maar ik kan er niet om lachen. ‘Ay Giertje laet ons een half uurtie uyt ons klieren,, gaan.’ Ik zou dit niet per se literaire verrijking noemen voor de Nederlandse literatuur. De groffe taal was iets wat ik soms wel grappig vond, omdat ze echt de gekste scheldwoorden en koosnaampjes verzonnen: ‘Ze is zo vriendelijk als een arm vol katten, of als een oorwurm, echt, ik zeg ‘t je maar’ ‘Ah, mijn suikermondje, doe open, schaapje,’ ‘hup mijn boterdoosje.’ ‘Wat ben jij een ruig schaap!’.
Ik zou ‘De klucht van de koe’ niet aanraden, tenzij je heel graag een klucht wilt lezen uit de 17e eeuw.
Het was leuk om een keer iets anders te lezen dan een novelle of roman. En omdat het een toneelstuk is, bestaat het bijna alleen maar uit dialoog, wat het een grappige ervaring maakte om zoiets te lezen. De humor sprak mij echter niet echt aan (wat eigenlijk het hele doel van een klucht doet mislukken) en doordat de personages ook nogal oppervlakkig waren, vond ik het een beetje matig. Wat ik wel leuk vond is dat er werd gepraat over onderwerpen die wij ook hebben behandeld, bijvoorbeeld de Rederijkers, een stukje herkenning is altijd leuk in een verhaal. Verder vond ik het erg apart hoe de Flierefluiter omging met Giertje, hij probeerde haar telkens te verleiden met hem naar bed te gaan. Ook probeerde hij haar steeds aan te raken terwijl ze het niet wilde. Dit zal destijds echt tophumor zijn geweest, maar ik kan er niet om lachen. ‘Ay Giertje laet ons een half uurtie uyt ons klieren,, gaan.’ Ik zou dit niet per se literaire verrijking noemen voor de Nederlandse literatuur. De groffe taal was iets wat ik soms wel grappig vond, omdat ze echt de gekste scheldwoorden en koosnaampjes verzonnen: ‘Ze is zo vriendelijk als een arm vol katten, of als een oorwurm, echt, ik zeg ‘t je maar’ ‘Ah, mijn suikermondje, doe open, schaapje,’ ‘hup mijn boterdoosje.’ ‘Wat ben jij een ruig schaap!’.
Ik zou ‘De klucht van de koe’ niet aanraden, tenzij je heel graag een klucht wilt lezen uit de 17e eeuw.