A review by wes209
2666 by Roberto Bolaño
5.0
Ο Μπολανιο αφήνει στην άκρη μετοχές και επίθετα που θα ομορφύνουν ένα κείμενο και θα δώσουν στο θέμα του ποιοτικά χαρακτηριστικά. μένει αμέτοχος και χτίζει το βασικό του θέμα με τη ψυχρότητα ιατροδικαστικής αναφοράς. Δείχνει την πίστη του στη γλώσσα και την ουσία του λόγου του, επιλέγει θαραλλέα να είναι απών στα σημαντικότερα σημεία του κειμένου και ελπίζει χωρίς τη χρήση εργαλείων που η λογοτεχνία έχει χαρίσει, να μας μαγέψει και να μας κρατήσει έρμαια των ιδεών του, αφήνει την επιφανειακά απούσα λογοτεχνία να κάνει τη δουλειά της υπογείως, και την κάνει θαυμάσια. γιατί αυτή η κίνηση απογυμνώνει τον λόγο και κάνει πρωταγωνιστή του κειμένου το γεγονός, και αυτό είναι που στέλνει το 2666 στην κορυφή της εποχής του.
Και έτσι, γυμνός και χωρίς όπλα στη φαρέτρα του, κάνει μια βουτιά στα σκοτεινότερα σημεία της ύπαρξής μας και φωτίζει τα στοιχεία που ενώνουν τους πάντες. Στις σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης εμπειρίας ανακαλύπτει την ταυτότητα του είδους μας. Την ευκολία που η θέληση και η επιθυμία υποκύπτουν σε εξωτερικές δυνάμεις και μεταβάλλονται σε βία, την σύγκρουση, τον τρόπο που ο κόσμος και η ιστορία προχωράνε μπροστά. Αυτά που κάνουμε πως δεν βλέπουμε, και όσο εθελοτυφλούμε τόσο βαθύτερα βυθιζόμαστε στην ανυπαρξία,.
To 2666 έδωσε στον Μπολανιο θέση σε μια ειδική και αρκετά μικρη λίγκα συγγραφέων όπου παρέδωσαν στην εκάστοτε γενιά, το κείμενό της. Στην ίδια παρέα με τον Στερν, τον Μέλβιλ, τον Προυστ, τον Τζόυς, τον Μούζιλ, τον Πιντσόν, γίνεται ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που δείχνει τι μπορεί να καταφέρει η λογοτεχνία και είναι λυπηρό που δεν έζησε να δει το όνομα του ως μέλος αυτής της ομάδας.
Και έτσι, γυμνός και χωρίς όπλα στη φαρέτρα του, κάνει μια βουτιά στα σκοτεινότερα σημεία της ύπαρξής μας και φωτίζει τα στοιχεία που ενώνουν τους πάντες. Στις σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης εμπειρίας ανακαλύπτει την ταυτότητα του είδους μας. Την ευκολία που η θέληση και η επιθυμία υποκύπτουν σε εξωτερικές δυνάμεις και μεταβάλλονται σε βία, την σύγκρουση, τον τρόπο που ο κόσμος και η ιστορία προχωράνε μπροστά. Αυτά που κάνουμε πως δεν βλέπουμε, και όσο εθελοτυφλούμε τόσο βαθύτερα βυθιζόμαστε στην ανυπαρξία,.
To 2666 έδωσε στον Μπολανιο θέση σε μια ειδική και αρκετά μικρη λίγκα συγγραφέων όπου παρέδωσαν στην εκάστοτε γενιά, το κείμενό της. Στην ίδια παρέα με τον Στερν, τον Μέλβιλ, τον Προυστ, τον Τζόυς, τον Μούζιλ, τον Πιντσόν, γίνεται ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που δείχνει τι μπορεί να καταφέρει η λογοτεχνία και είναι λυπηρό που δεν έζησε να δει το όνομα του ως μέλος αυτής της ομάδας.