Scan barcode
A review by mehsi
Planeet Omar: Problemenmagneet by Zanib Mian, Edward van de Vendel
4.0
Ontmoet Omar, een moslimjongen die net verhuist is naar een nieuwe plek en probeert vrienden te vinden en een plek te hebben waar hij blij kan zijn.
Ik was eerst een beetje onzeker of ik dit boek moest meenemen uit de bibliotheek, maar ik ben uiteindelijk heel blij dat ik het heb gedaan. Want dit was een grappig maar ook heel interessant boek.
Omar vond ik meteen een erg leuke hoofdpersoon, hij was grappig, vriendelijk, en hij was ook erg lief naar zijn zus en broertje. Ik vond het erg leuk hoe makkelijk hij vrienden maakte, ik zou ook wel die skill willen hebben, lijkt me een erg nuttige en handige skill.
Wat ik ook leuk vond aan het boek is dat Omar en zijn familie moslims zijn en we van alles leren over verschillende dingen in hun leven. Ik wist al een flink aantal dingen, maar ik heb ook wat nieuwe dingen geleerd. Ik moest wel lachen (net als Omar en zijn zus) hoe zijn moeder soms door het huis vloog omdat ze haar hoofddoek weer eens kwijt was en ze de deur open moest doen. We lezen ook over verschillende feesten, zoals het suikerfeest die ik wel eens heb gevierd met mijn basisschoolklas en ook met een vriendinnetje dat moslim(a) was.
Ik vond het tof dat de ouders wetenschappers waren en hun kinderen motiveerden om wat meer wetenschappelijk te denken en dat ze zelfs in het weekend proefjes deden. Waar je dan meteen ook het verschil zag tussen de ouders. Moeders wilde alles perfect, vaders vond het al best als de kinderen het tenminste probeerden.
Ondertussen zien we ook dat Omars zus in de puberteit belandt is en dat ze daardoor soms, voor Omar, vreemd reageert. Opeens boos worden, weglopen, maar dan ook weer heel vrolijk en blij zijn.
Ik vond het alleen heel jammer dat wederom (het lijkt wel een trend want ik zie het in steeds meer boeken) dat pestkopjes maar vergeven en bevriend moeten worden want boehoehohoeeh ze hebben het zo moeilijk vanwege (vul hier iets in wat toepasselijk is) en dus kunnen ze er niks aan doen dat ze een stel etters zijn. Ik vind het gewoon echt niks. Ik ben zelf een flinke tijd in mijn leven gepest, en sorry ik zou echt geen tiet geven om een zielige sobstory van een pester. Je hebt mijn leven verpest, me helemaal gebroken, ga weg met je sobstory. Dat geeft je echt geen reden om iemands leven te verpesten. Plus, het voelt voor mij gewoon alsof het een slecht bericht geeft aan mensen die gepest zijn. Ja, maar die arme pester(s) kon/kunnen er toch niks aan doen. Ach en wee. :|
We komen er ook achter waar de titel op slaat, en ik moest wel lachen. Omar toch. Wat een problemenmagneet ben je!
Het boek is ook heerlijk geillustreerd en er waren echt illustraties op bijna elke pagina, klein of groot.
Review first posted at https://twirlingbookprincess.com/
Ik was eerst een beetje onzeker of ik dit boek moest meenemen uit de bibliotheek, maar ik ben uiteindelijk heel blij dat ik het heb gedaan. Want dit was een grappig maar ook heel interessant boek.
Omar vond ik meteen een erg leuke hoofdpersoon, hij was grappig, vriendelijk, en hij was ook erg lief naar zijn zus en broertje. Ik vond het erg leuk hoe makkelijk hij vrienden maakte, ik zou ook wel die skill willen hebben, lijkt me een erg nuttige en handige skill.
Wat ik ook leuk vond aan het boek is dat Omar en zijn familie moslims zijn en we van alles leren over verschillende dingen in hun leven. Ik wist al een flink aantal dingen, maar ik heb ook wat nieuwe dingen geleerd. Ik moest wel lachen (net als Omar en zijn zus) hoe zijn moeder soms door het huis vloog omdat ze haar hoofddoek weer eens kwijt was en ze de deur open moest doen. We lezen ook over verschillende feesten, zoals het suikerfeest die ik wel eens heb gevierd met mijn basisschoolklas en ook met een vriendinnetje dat moslim(a) was.
Ik vond het tof dat de ouders wetenschappers waren en hun kinderen motiveerden om wat meer wetenschappelijk te denken en dat ze zelfs in het weekend proefjes deden. Waar je dan meteen ook het verschil zag tussen de ouders. Moeders wilde alles perfect, vaders vond het al best als de kinderen het tenminste probeerden.
Ondertussen zien we ook dat Omars zus in de puberteit belandt is en dat ze daardoor soms, voor Omar, vreemd reageert. Opeens boos worden, weglopen, maar dan ook weer heel vrolijk en blij zijn.
Ik vond het alleen heel jammer dat wederom (het lijkt wel een trend want ik zie het in steeds meer boeken) dat pestkopjes maar vergeven en bevriend moeten worden want boehoehohoeeh ze hebben het zo moeilijk vanwege (vul hier iets in wat toepasselijk is) en dus kunnen ze er niks aan doen dat ze een stel etters zijn. Ik vind het gewoon echt niks. Ik ben zelf een flinke tijd in mijn leven gepest, en sorry ik zou echt geen tiet geven om een zielige sobstory van een pester. Je hebt mijn leven verpest, me helemaal gebroken, ga weg met je sobstory. Dat geeft je echt geen reden om iemands leven te verpesten. Plus, het voelt voor mij gewoon alsof het een slecht bericht geeft aan mensen die gepest zijn. Ja, maar die arme pester(s) kon/kunnen er toch niks aan doen. Ach en wee. :|
We komen er ook achter waar de titel op slaat, en ik moest wel lachen. Omar toch. Wat een problemenmagneet ben je!
Het boek is ook heerlijk geillustreerd en er waren echt illustraties op bijna elke pagina, klein of groot.
Review first posted at https://twirlingbookprincess.com/