A review by goannelies
Amenable Women by Mavis Cheek
2.0
When Flora Chapman’s husband Edward, one of the town’s most popular men, suddenly dies during a balloon flight, she doesn’t seem to grieve. Flora has always been a plain woman who lived in the shadow of her perfect husband. Between the notes on his desk, she finds an unfinished history project on the manor where they live that leads to Anne Of Cleves. Huscott manor was one of her residences after her divorce from Henry VIII. Flora decides to travel to Paris on her own to visit Anna’s portrait in the Louvre.
I had hoped this book to be an entertaining dual time frame novel. But actually it’s not. The story focuses on Flora who recently became a widow and by accident takes a large interest in the life of Anne Of Cleves. At Huscott manor her husband had found a stone with her date of death carved into it. But no one knows who left this mark 40 years after Anna’s death and why. She decides to leave for Paris to see Anna’s famous Holbein portrait in the Louvre to see for herself if she really was a Flanders’ mare.
There’s a second perspective of Anna her portrait. Yes, at night she awakes and tells her story to other portraits, such as Elizabeth I and Mary De Guise. It says a lot about this book if I tell you that Anna’s perspective was the most interesting part of this book. Too bad, the author didn’t choose for a real 16th century perspective of Anne Of Cleves. The whole portrait thing was a bit too far fetched for my tastes.
The problem with this book is that although Flora is a witty main character, I just didn’t seem to care about her life and problems. I cared even less about all the people in the town. I did find the parallels between Flora’s life and Anna’s not at all that big. And at times Flora and the other characters behaved as toddlers. Flora desperately wants the town’s solicitor to like her and tries to achieve this by out-arguing a museum guide. Her daughter Hilary isn’t any better as she dotes on her deceased father and needs to put him on a display in every sentence she says.
The other thing that really bothered me was the fact that the story tries to contradict the fact that Anne was plain and ugly. That she wasn’t a Flanders’ mare. While at the time some other historical women such as Catherine Parr and Jane Seymour are being called ‘a nursemaid’ and ‘dull’. I’m fine with a bit of feminism, but I don’t like one-sided feminism.
This book is more about the grief of a woman who lived in her husband’s shadow and now tries to find her own place in the sunlight than a historical book. If you love chick-lit or a light novel and you don’t know a lot about The Tudors this book might be something for you. If you’re a history lover like me, I suggest you look elsewhere.
---
Dutch review:
Wanneer Flora's man Edward omkomt bij een ballonvaart, is ze niet verdrietig. Er was nog maar weinig genegenheid tussen haar en haar man. Maar plots wordt ze the talk of the town als blijkt dat Edward er een minnares op nahield. Tussen Edwards notities vindt ze een document over de geschiedenis van hun Hurcott huis en daarin wordt verwezen naar Anne Of Cleves, Henry VIII's vierde vrouw die de geschiedenis inging als de Flander's Mare. In een opwelling trekt Flora naar het Louvre om haar portret te gaan bekijken.
Ik had gehoopt dat dit een fijn twee tijdsframe boek zou zijn, maar dat is het niet. Het verhaal focust op Flora die net weduwe is geworden. Haar man was ontzettend populair in het dorp en plain Flora heeft altijd in zijn schaduw geleefd. Per toeval raakt ze gefascineerd in het levensverhaal van Anne Of Cleves en gaat ze op zoek naar het verhaal achter een steen met haar sterfdatum op die Edward had ontdekt aan hun huis.
Het tweede perspectief is dat van het portret van Anna, dat 's nachts ontwaakt en met andere portretten zoals Elizabeth I praat. Jep, dat klinkt ontzettend banaal en dat is ook. Maar ik vond dit dan nog de interessantste stukken aangezien Anna hier haar verhaal doet.
Want hoewel Flora ontzettend grappig en ironisch is, deed dit boek me niets. De schrijfstijl is gewoon niet goed. Ik kon amper volgen met de intriges in het dorp die me ook niet boeiden. En de parallellen tussen Flora en Anna vond ik met de haren getrokken. Eigenlijk gaat dit boek over rouw en jezelf terugvinden en wordt het historisch verhaal er maar bij getrokken.
Hetgene wat me het meest stoorde is dat Flora zo graag het verhaal van Anna wil rechtzetten, want ze is zo misbegrepen als Flander's Mare, maar tegelijk verwijst ze constant naar Catherine Parr als de verpleegster en ook Catherine Howard (wulps) en Jane Seymour (saai) moeten er aan geloven. Als je zo eenzijdig bent, werkt feminisme voor mij niet.
Ook de scène waarbij Flora absoluut haar gelijk moet halen tov van de museumgids. En dan de dochter Hilary die haar aanbeden vader in elke zin moet kunnen vermelden. Zucht. De kleuterklas was niet ver weg.
Geen aanrader, een soort verdoken chicklit met een plot dat alle kanten opgaat. De revelatie over de steen was ook echt niet de moeite. Jammer.
I had hoped this book to be an entertaining dual time frame novel. But actually it’s not. The story focuses on Flora who recently became a widow and by accident takes a large interest in the life of Anne Of Cleves. At Huscott manor her husband had found a stone with her date of death carved into it. But no one knows who left this mark 40 years after Anna’s death and why. She decides to leave for Paris to see Anna’s famous Holbein portrait in the Louvre to see for herself if she really was a Flanders’ mare.
There’s a second perspective of Anna her portrait. Yes, at night she awakes and tells her story to other portraits, such as Elizabeth I and Mary De Guise. It says a lot about this book if I tell you that Anna’s perspective was the most interesting part of this book. Too bad, the author didn’t choose for a real 16th century perspective of Anne Of Cleves. The whole portrait thing was a bit too far fetched for my tastes.
The problem with this book is that although Flora is a witty main character, I just didn’t seem to care about her life and problems. I cared even less about all the people in the town. I did find the parallels between Flora’s life and Anna’s not at all that big. And at times Flora and the other characters behaved as toddlers. Flora desperately wants the town’s solicitor to like her and tries to achieve this by out-arguing a museum guide. Her daughter Hilary isn’t any better as she dotes on her deceased father and needs to put him on a display in every sentence she says.
The other thing that really bothered me was the fact that the story tries to contradict the fact that Anne was plain and ugly. That she wasn’t a Flanders’ mare. While at the time some other historical women such as Catherine Parr and Jane Seymour are being called ‘a nursemaid’ and ‘dull’. I’m fine with a bit of feminism, but I don’t like one-sided feminism.
This book is more about the grief of a woman who lived in her husband’s shadow and now tries to find her own place in the sunlight than a historical book. If you love chick-lit or a light novel and you don’t know a lot about The Tudors this book might be something for you. If you’re a history lover like me, I suggest you look elsewhere.
---
Dutch review:
Wanneer Flora's man Edward omkomt bij een ballonvaart, is ze niet verdrietig. Er was nog maar weinig genegenheid tussen haar en haar man. Maar plots wordt ze the talk of the town als blijkt dat Edward er een minnares op nahield. Tussen Edwards notities vindt ze een document over de geschiedenis van hun Hurcott huis en daarin wordt verwezen naar Anne Of Cleves, Henry VIII's vierde vrouw die de geschiedenis inging als de Flander's Mare. In een opwelling trekt Flora naar het Louvre om haar portret te gaan bekijken.
Ik had gehoopt dat dit een fijn twee tijdsframe boek zou zijn, maar dat is het niet. Het verhaal focust op Flora die net weduwe is geworden. Haar man was ontzettend populair in het dorp en plain Flora heeft altijd in zijn schaduw geleefd. Per toeval raakt ze gefascineerd in het levensverhaal van Anne Of Cleves en gaat ze op zoek naar het verhaal achter een steen met haar sterfdatum op die Edward had ontdekt aan hun huis.
Het tweede perspectief is dat van het portret van Anna, dat 's nachts ontwaakt en met andere portretten zoals Elizabeth I praat. Jep, dat klinkt ontzettend banaal en dat is ook. Maar ik vond dit dan nog de interessantste stukken aangezien Anna hier haar verhaal doet.
Want hoewel Flora ontzettend grappig en ironisch is, deed dit boek me niets. De schrijfstijl is gewoon niet goed. Ik kon amper volgen met de intriges in het dorp die me ook niet boeiden. En de parallellen tussen Flora en Anna vond ik met de haren getrokken. Eigenlijk gaat dit boek over rouw en jezelf terugvinden en wordt het historisch verhaal er maar bij getrokken.
Hetgene wat me het meest stoorde is dat Flora zo graag het verhaal van Anna wil rechtzetten, want ze is zo misbegrepen als Flander's Mare, maar tegelijk verwijst ze constant naar Catherine Parr als de verpleegster en ook Catherine Howard (wulps) en Jane Seymour (saai) moeten er aan geloven. Als je zo eenzijdig bent, werkt feminisme voor mij niet.
Ook de scène waarbij Flora absoluut haar gelijk moet halen tov van de museumgids. En dan de dochter Hilary die haar aanbeden vader in elke zin moet kunnen vermelden. Zucht. De kleuterklas was niet ver weg.
Geen aanrader, een soort verdoken chicklit met een plot dat alle kanten opgaat. De revelatie over de steen was ook echt niet de moeite. Jammer.