A review by wes209
Ο επιβάτης by Cormac McCarthy
5.0
Το νερό παίζει βασικό ρόλο σε πολλές αφηγήσεις. Τις περισσότερες φορές το συναντάμε ως υλική εκδήλωση του ασυνείδητου, ή περισσότερο αόριστα ως την περιοχή όπου ζουν τα κομμάτια του εαυτού μας με τα οποία είμαστε σε απόσταση είτε επειδή δεν τα γνωρίζουμε είτε επειδή δεν τα δεχόμαστε. Αυτόν τον ρόλο παίζει και για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, τον Μπόμπι έναν άνθρωπο που παράτησε τη Φυσική και έγινε Δύτης Διάσωσης επιλογή που συνδέεται άμεσα με την ψυχοσύνθεσή του και τον τρόπο που στέκεται στη ζωή του. Η ανάσυρση ενός αεροπλάνου από τον βυθό και το πτώμα ενός επιβάτη που δεν βρέθηκε τον βάζουν στο στόχαστρο των Αρχών.
Το βιβλίο με αφετηρία του αυτό το γεγονός φτιάχνει ένα σύνολο από διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες, παράγωγα της βασικής αφήγησης και ψάχνει σε όλες την απώλεια και τη θλίψη. Με τον ίδιο τρόπο που μας δίνει στοιχεία για την σκοτεινή πλευρά του Μπόμπι, κάνει αναφορές και στην νεότερη ιστορία της Δύσης και της Αμερικής, βλέποντάς τη από τα μάτια των πρωταγωνιστών της. Από την ρίψη της ατομικής βόμβας μέχρι τη δολοφονία Κένεντι, ο ΜακΚάρθι μένει στα άγνωστα κομμάτια των γεγονότων, αυτά που αποσιωπήθηκαν ή δεν έφτασαν ποτέ στην επιφάνεια, τα συγκρίνει με τις άγνωστες/ σκοτεινές πτυχές των ανθρώπων με τρόπο που με έκανε να σκέφτομαι τον χαρακτήρα ως μία ενσάρκωση της νεότερης ιστορίας της Δύσης και αναρωτιέται: είναι αυτά τα στοιχεία που μας πάνε μπροστά; Είμαστε σε θέση να κοντρολάρουμε αυτές τις πτυχές μας ή είμαστε έρμαιά τους;
Ο ΜακΚάρθι ζει στο Ινστιτούτο της Σάντα Φε, έναν μη κερδοσκοπικό επιστημονικό ινστιτούτο, και στο βιβλίο φαίνεται ξεκάθαρα η επιρροή του αλλά και το απίστευτο εύρος γνώσεων, μιας και το βιβλίο είναι γεμάτο επιστημονικά θέματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Προσωπικά βρήκα πάρα πολλά κοινά σημεία θεματικά με βιβλία του Πίντσον, ακόμα και σε επίπεδο φράσεων, και σίγουρα υπάρχει και από αυτή την πλευρά επιρροή. Όπως και να ‘χει, αν και εκκρεμεί το 2ο βιβλίο στο οποίο θα αποκαλυφθεί η ιστορία από την πλευρά της αδερφής του Μπόμπι, είναι ασφαλές να πούμε ότι ο ΜακΚάρθυ στα 89 του συνεχίζει να φέρνει στην επιφάνεια αυτα που κρατάμε μακριά μας είτε επειδή φοβόμαστε τον θάνατο είτε επειδή φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το βιβλίο με αφετηρία του αυτό το γεγονός φτιάχνει ένα σύνολο από διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες, παράγωγα της βασικής αφήγησης και ψάχνει σε όλες την απώλεια και τη θλίψη. Με τον ίδιο τρόπο που μας δίνει στοιχεία για την σκοτεινή πλευρά του Μπόμπι, κάνει αναφορές και στην νεότερη ιστορία της Δύσης και της Αμερικής, βλέποντάς τη από τα μάτια των πρωταγωνιστών της. Από την ρίψη της ατομικής βόμβας μέχρι τη δολοφονία Κένεντι, ο ΜακΚάρθι μένει στα άγνωστα κομμάτια των γεγονότων, αυτά που αποσιωπήθηκαν ή δεν έφτασαν ποτέ στην επιφάνεια, τα συγκρίνει με τις άγνωστες/ σκοτεινές πτυχές των ανθρώπων με τρόπο που με έκανε να σκέφτομαι τον χαρακτήρα ως μία ενσάρκωση της νεότερης ιστορίας της Δύσης και αναρωτιέται: είναι αυτά τα στοιχεία που μας πάνε μπροστά; Είμαστε σε θέση να κοντρολάρουμε αυτές τις πτυχές μας ή είμαστε έρμαιά τους;
Ο ΜακΚάρθι ζει στο Ινστιτούτο της Σάντα Φε, έναν μη κερδοσκοπικό επιστημονικό ινστιτούτο, και στο βιβλίο φαίνεται ξεκάθαρα η επιρροή του αλλά και το απίστευτο εύρος γνώσεων, μιας και το βιβλίο είναι γεμάτο επιστημονικά θέματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Προσωπικά βρήκα πάρα πολλά κοινά σημεία θεματικά με βιβλία του Πίντσον, ακόμα και σε επίπεδο φράσεων, και σίγουρα υπάρχει και από αυτή την πλευρά επιρροή. Όπως και να ‘χει, αν και εκκρεμεί το 2ο βιβλίο στο οποίο θα αποκαλυφθεί η ιστορία από την πλευρά της αδερφής του Μπόμπι, είναι ασφαλές να πούμε ότι ο ΜακΚάρθυ στα 89 του συνεχίζει να φέρνει στην επιφάνεια αυτα που κρατάμε μακριά μας είτε επειδή φοβόμαστε τον θάνατο είτε επειδή φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό.