A review by moiramacfarlane
De lessen van mevrouw Lohmark by Judith Schalansky

dark reflective slow-paced

2.0

 Nog maar 90 bladzijden te gaan, maar ik ben wel klaar ondertussen met de zwartgallige blik van mevrouw Lohmark op de mensen om haar heen. Ook wel heel veel bladzijden met meer van ongeveer hetzelfde, wachten tot het wat onvoorspelbaarder wordt, maar zo zitten wij primaten niet in elkaar natuurlijk.

'Wat was tijd nu helemaal? De pest, de Dertigjarige Oorlog, de menswording, het eerste vuur in de holen van hominiden. Dat alles was toch maar een wimperslag geleden. De mens was een vluchtig voorval op basis van proteïnen. Toegegeven, een heel verbazingwekkend dier, dat zich voor een korte periode van deze planeet meester had gemaakt om ten slotte net als een paar andere wonderbaarlijke wezens weer te verdwijnen. Aangevreten door wormen, schimmels en microben. Of begraven onder een dikke sedimentlaag. Een grappig fossiel. Door niemand meer opgegraven. Maar de planten bleven. Ze waren hier al voor ons en ze zouden ons overleven.'