Scan barcode
A review by onuryeats
Fırtına by William Shakespeare
4.0
Fırtına, yani namıdiğer "The Tempest," Shakespeare'in 1611'de yazdığı son eseri. Alt metninde kültür çatışması ve kolonileşme gibi konular barındıran Fırtına, fantastik ve mitolojik öğeler de taşıyan beş perdeden oluşan bir trajikomedi örneği. Ayrıca Shakespeare'in Amerika'nın keşfiyle başlayan kolonileşmeden etkilenerek bu oyunu yazdığı söyleniyor.
Oyun, bir fırtına sahnesiyle başlıyor. Sonrasında Napoli Kralı Alonso ve yandaşları kendilerini eski Milano dükü, büyücü Prospero'nun adasında buluyorlar. Neden acaba?
Fırtına, özetlemek gerekirse bir intikam ve pişmanlık hikayesi. Prospero, edebiyat dünyasının unutulmaz karakterleri arasına girmiş, kahramanlık ve bilgeliği temsil eden birçok rolü olan bir karakter. Medeniyet yüzü görmemiş, grotesk, şekilsiz yaratık Caliban'ın efendisi ve aynı şekilde güzel Miranda'nın babası. Her şey Prospero’nun etrafından dönüyor. Bu yüzden oyun da, tıpkı Kaliban ve Ariel gibi Prospero’ya hizmet ediyor. Prospero’nun ve sanatının oyun boyunca öne çıktığını göz önünde bulundurursak, Prospero’nun Shakespeare’i temsil ettiğini görüyoruz. Bunun en büyük sebebi de, oyunu okurken, Shakespeare’in insanlık hallerini, durumlarını, duyguları, arzuları müthiş bir ustalıkla, tıpkı bir sanat gibi işlemesidir.
Oyun, bir fırtına sahnesiyle başlıyor. Sonrasında Napoli Kralı Alonso ve yandaşları kendilerini eski Milano dükü, büyücü Prospero'nun adasında buluyorlar. Neden acaba?
Fırtına, özetlemek gerekirse bir intikam ve pişmanlık hikayesi. Prospero, edebiyat dünyasının unutulmaz karakterleri arasına girmiş, kahramanlık ve bilgeliği temsil eden birçok rolü olan bir karakter. Medeniyet yüzü görmemiş, grotesk, şekilsiz yaratık Caliban'ın efendisi ve aynı şekilde güzel Miranda'nın babası. Her şey Prospero’nun etrafından dönüyor. Bu yüzden oyun da, tıpkı Kaliban ve Ariel gibi Prospero’ya hizmet ediyor. Prospero’nun ve sanatının oyun boyunca öne çıktığını göz önünde bulundurursak, Prospero’nun Shakespeare’i temsil ettiğini görüyoruz. Bunun en büyük sebebi de, oyunu okurken, Shakespeare’in insanlık hallerini, durumlarını, duyguları, arzuları müthiş bir ustalıkla, tıpkı bir sanat gibi işlemesidir.