A review by philosophie
Παράθυρα by Εύα Καραϊτίδη, Jean-Bertrand Pontalis, Γεράσιμος Στεφανάτος
5.0
Αποφεύγοντας την ξύλινη, αποστεωμένη επιστημονική γλώσσα και χρησιμοποιώντας ένα περισσότερο προσωπικό, άμεσο και ιδιαίτερα λογοτεχνικό ύφος, ο Pontalis παραθέτει τις σκέψεις του πάνω στη γλώσσα, τη νοσταλγία, τη μοναχικότητα, την έλξη που ασκεί στο παρόν η παιδική ηλικία ως ιδεατό παρελθόν, τους προβληματισμούς του σχετικά με την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας.
Επειδή ακριβώς είναι εξαιρετικά μυθιστορηματικό έργο, από θέμα δομής και λεξιλογίου, επειδή ο Pontalis μετέρχεται εικόνες και παραδείγματα από τις συνεδρίες και τα βιώματά του, τα όσα παρουσιάζει γίνονται πιο απτά, πιο κατανοητά. Ο ψυχαναλυτικός μανδύας καλύπτει όλο το κείμενο, χωρίς ωστόσο να το εξουσιάζει, προσφέροντας μια θελκτική αφήγηση.
Σε όλους τους τομείς ερχόμαστε πάντοτε κατόπιν κι ωστόσο, αενάως, ξεκινάμε.
Επειδή ακριβώς είναι εξαιρετικά μυθιστορηματικό έργο, από θέμα δομής και λεξιλογίου, επειδή ο Pontalis μετέρχεται εικόνες και παραδείγματα από τις συνεδρίες και τα βιώματά του, τα όσα παρουσιάζει γίνονται πιο απτά, πιο κατανοητά. Ο ψυχαναλυτικός μανδύας καλύπτει όλο το κείμενο, χωρίς ωστόσο να το εξουσιάζει, προσφέροντας μια θελκτική αφήγηση.
Σε όλους τους τομείς ερχόμαστε πάντοτε κατόπιν κι ωστόσο, αενάως, ξεκινάμε.