A review by evadis
Grijze zielen by Manik Sarkar, Philippe Claudel
2.0
Nou daar gaan we dan: hier vond ik echt weinig aan. Ik leefde totaal niet mee met de verteller, het kon me allemaal bar weinig schelen wat hij meemaakte. Dit kwam deels door een soort ongeloofwaardigheid die om hem heen hing; voor mijn gevoel paste de schrijfstijl niet bij zijn identiteit. Een politieagent uit de middenklasse met een behoorlijke depressie en een alcoholprobleem schrijft in een dagboek en gebruikt daarbij constant de meest vergezochte metaforen. Het klopt gewoon niet. Mijn favoriete metafoor is toch wel "[...] terwijl je tegelijkertijd haar haren tussen het kraagje van haar blouse en haar blote huid als gouden tule tegen haar hals zag schuimen" - dat slaat toch nergens op?! Kan overigens ook aan de vertaling liggen.
Daarnaast vond het hele idee van de 'identiteit' van dit boek ongeloofwaardig. Het is me niet duidelijk wat het moet voorstellen. Het leest als een dagboek, maar is te weinig intiem om echt een dagboek te zijn. Ik heb niet het gevoel dat ik de verteller echt heb leren kennen. Bovendien zegt de verteller dat hij het aan Clémence heeft geschreven, maar hij zegt eigenlijk vrij weinig over of tegen haar. Ergens anders noemt hij dan weer dat hij niet alle brieven van Lysia opneemt want "de rest van de wereld hoeft het niet ook nog eens te zien". Welke rest van de wereld gaan zijn dagboek lezen?
En toch nog iets positiefs:
- Ik vind het hele idee en de setting van Grijze zielen wél interessant. Ik denk dat ik de verfilming maar ga kijken.
- De combinatie van de brieven van Lysia + de beschrijvingen van de verteller zorgden ervoor dat Destinat als een interessant, tragisch karakter werd neergezet. Dat kon ik zeker waarderen.
Daarnaast vond het hele idee van de 'identiteit' van dit boek ongeloofwaardig. Het is me niet duidelijk wat het moet voorstellen. Het leest als een dagboek, maar is te weinig intiem om echt een dagboek te zijn. Ik heb niet het gevoel dat ik de verteller echt heb leren kennen. Bovendien zegt de verteller dat hij het aan Clémence heeft geschreven, maar hij zegt eigenlijk vrij weinig over of tegen haar. Ergens anders noemt hij dan weer dat hij niet alle brieven van Lysia opneemt want "de rest van de wereld hoeft het niet ook nog eens te zien". Welke rest van de wereld gaan zijn dagboek lezen?
En toch nog iets positiefs:
- Ik vind het hele idee en de setting van Grijze zielen wél interessant. Ik denk dat ik de verfilming maar ga kijken.
- De combinatie van de brieven van Lysia + de beschrijvingen van de verteller zorgden ervoor dat Destinat als een interessant, tragisch karakter werd neergezet. Dat kon ik zeker waarderen.