A review by ellensboekenleven
Het verzet by Michelle Gagnon
5.0
⭐️⭐️⭐️⭐️,5
•
•
Oh, oh, oh, wat geniet ik toch van deze boeken. Dit was boek twee in de project persefone trilogie en van dit boek heb ik net zo hard genoten als van deel een.
Dit boek speelt zich af in het nu. Echter is er een dodelijke ziekte die kan optreden bij jongeren. Als je hier mee besmet wordt, wordt je langzaam gek en uiteindelijk sterf je. Er is nog geen medicijn tegen deze ziekte, er wordt echter wel veel onderzoek naar gedaan, legaal en illegaal. Er is een organisatie die jongeren van de straat pikt en deze infecteert met de ziekte. Zo kunnen zij, illegaal, verschillende medicijnen en mogelijke interventies testen.
Spanning en sensatie is zeker te vinden in dit boek. Er was redelijk wat actie, wat ook weer werd afgewisseld met rustigere stukken. Daarnaast vond ik het boek op veel punten onvoorspelbaar en spannend. Af en toe moest ik echt het volgende hoofdstuk lezen, om niet de hele nacht wakker te liggen.
De schrijfstijl van Michelle Gagnon is heerlijk om te lezen. Het is een boek wat in verhouding met andere YA boeken, lastiger taalgebruik gebruikt. Echter vind ik dit heel fijn lezen en sluit dit mooi aan bij mijn eigen woordenschat. Daarnaast vind ik het interessant dat zij het boek vanuit verschillende perspectieven heeft geschreven. In dit boek stoorde het mij niet dat dit er een stuk of vier waren. De perspectieven wisselde zich namelijk mooi van elkaar af. Eerst kijken we mee met Noa, dan met Peter. Als derde met Teo en tot slot ook nog met Amanda. Alle vier de karakters kijken anders tegen dingen aan en het is interessant om te lezen hoe zij in dezelfde situaties toch verschillend reageren en dat je inziet waar deze reactie vandaan komt.
Alle vier de personages waren even interessant om te lezen. Ik was vooral geïntergreerd door de interne struggle die de hoofdpersonen hadden. Ook de morele waarde die zij hadden en de conflicten die zij hier intern mee hadden, waren interessant om over te lezen. Alle hoofdpersonen maken een mooie ontwikkeling door. Vooral die van Teo vond ik onverwacht, maar daardoor juist heel interessant.
Ik vond het heerlijk dat er in dit boek niet de cliché romance verteld werd. Ja, er was wel sprake van romantiek, maar de hoofdpersonen waren echt opzoek naar of dat juist was en waarom wel of niet. Ze gingen niet, zoals in veel YA-boeken, er klakkeloos in mee. Dit vond ik heerlijk. Daarnaast stond vriendschap en vertrouwen heel hoog in het vaandel. Ik denk dat dit een mooie boodschap is die Michelle Gagnon wil mee geven. Ook het vrede hebben met de situatie waarin je bevindt, heeft zij duidelijk weer proberen te geven. Ja, de hoofdpersonen zijn niet altijd oké met de situatie waarin ze zich bevinden en proberen er alles aan om de situatie te veranderen. Toch hebben ze er wel vrede mee dat ze niet alles (in een keer) kunnen veranderen. Dit vond ik mooi om te lezen en geeft het echte leven ook goed weer. In real-life kan dit namelijk ook niet.
De voornaamste reden waar ik dit boek geen vijf, maar vier en een halve ster heb gegeven, is om het feit dat de hoofdstukken zo lang waren. Ik ben namelijk iemand die tijdens het lezen soms even moet stoppen om na te denken over wat er is gebeurt en dit te verwerken. Helemaal in een boek waarin veel informatie en actie naar voren komt. Normaal gesprokken doe ik dit na elk hoofdstuk. Door de lengte van de hoofdstukken moet ik dit nu af en toe tussendoor doen, waardoor het verhaal soms onderbroken werd. Liever had ik gezien dat de hoofdstukken iets korter waren geweest. Dit werkte echter ook en ik heb nog steeds kneiters veel van dit boek genoten.
Kortom was dit een spannend en goed uitgewerkt vervolg. Er zat genoeg spanning in om door te willen blijven lezen, zonder dat het teveel werd. Ik hoop snel aan het slotdeel te kunnen beginnen, want ik ben benieuwd hoe deze trilogie gaat aflopen!
•
•
Oh, oh, oh, wat geniet ik toch van deze boeken. Dit was boek twee in de project persefone trilogie en van dit boek heb ik net zo hard genoten als van deel een.
Dit boek speelt zich af in het nu. Echter is er een dodelijke ziekte die kan optreden bij jongeren. Als je hier mee besmet wordt, wordt je langzaam gek en uiteindelijk sterf je. Er is nog geen medicijn tegen deze ziekte, er wordt echter wel veel onderzoek naar gedaan, legaal en illegaal. Er is een organisatie die jongeren van de straat pikt en deze infecteert met de ziekte. Zo kunnen zij, illegaal, verschillende medicijnen en mogelijke interventies testen.
Spanning en sensatie is zeker te vinden in dit boek. Er was redelijk wat actie, wat ook weer werd afgewisseld met rustigere stukken. Daarnaast vond ik het boek op veel punten onvoorspelbaar en spannend. Af en toe moest ik echt het volgende hoofdstuk lezen, om niet de hele nacht wakker te liggen.
De schrijfstijl van Michelle Gagnon is heerlijk om te lezen. Het is een boek wat in verhouding met andere YA boeken, lastiger taalgebruik gebruikt. Echter vind ik dit heel fijn lezen en sluit dit mooi aan bij mijn eigen woordenschat. Daarnaast vind ik het interessant dat zij het boek vanuit verschillende perspectieven heeft geschreven. In dit boek stoorde het mij niet dat dit er een stuk of vier waren. De perspectieven wisselde zich namelijk mooi van elkaar af. Eerst kijken we mee met Noa, dan met Peter. Als derde met Teo en tot slot ook nog met Amanda. Alle vier de karakters kijken anders tegen dingen aan en het is interessant om te lezen hoe zij in dezelfde situaties toch verschillend reageren en dat je inziet waar deze reactie vandaan komt.
Alle vier de personages waren even interessant om te lezen. Ik was vooral geïntergreerd door de interne struggle die de hoofdpersonen hadden. Ook de morele waarde die zij hadden en de conflicten die zij hier intern mee hadden, waren interessant om over te lezen. Alle hoofdpersonen maken een mooie ontwikkeling door. Vooral die van Teo vond ik onverwacht, maar daardoor juist heel interessant.
Ik vond het heerlijk dat er in dit boek niet de cliché romance verteld werd. Ja, er was wel sprake van romantiek, maar de hoofdpersonen waren echt opzoek naar of dat juist was en waarom wel of niet. Ze gingen niet, zoals in veel YA-boeken, er klakkeloos in mee. Dit vond ik heerlijk. Daarnaast stond vriendschap en vertrouwen heel hoog in het vaandel. Ik denk dat dit een mooie boodschap is die Michelle Gagnon wil mee geven. Ook het vrede hebben met de situatie waarin je bevindt, heeft zij duidelijk weer proberen te geven. Ja, de hoofdpersonen zijn niet altijd oké met de situatie waarin ze zich bevinden en proberen er alles aan om de situatie te veranderen. Toch hebben ze er wel vrede mee dat ze niet alles (in een keer) kunnen veranderen. Dit vond ik mooi om te lezen en geeft het echte leven ook goed weer. In real-life kan dit namelijk ook niet.
De voornaamste reden waar ik dit boek geen vijf, maar vier en een halve ster heb gegeven, is om het feit dat de hoofdstukken zo lang waren. Ik ben namelijk iemand die tijdens het lezen soms even moet stoppen om na te denken over wat er is gebeurt en dit te verwerken. Helemaal in een boek waarin veel informatie en actie naar voren komt. Normaal gesprokken doe ik dit na elk hoofdstuk. Door de lengte van de hoofdstukken moet ik dit nu af en toe tussendoor doen, waardoor het verhaal soms onderbroken werd. Liever had ik gezien dat de hoofdstukken iets korter waren geweest. Dit werkte echter ook en ik heb nog steeds kneiters veel van dit boek genoten.
Kortom was dit een spannend en goed uitgewerkt vervolg. Er zat genoeg spanning in om door te willen blijven lezen, zonder dat het teveel werd. Ik hoop snel aan het slotdeel te kunnen beginnen, want ik ben benieuwd hoe deze trilogie gaat aflopen!