A review by zidaneabdollahi
فلسفه‌ای برای زندگی by William B. Irvine

3.0

کتاب از دو منظر برایم دوست‌داشتنی بود؛ نخست، گرفتن شیره و جان‌مایۀ اندیشۀ کتاب و به‌کارگیری آن در روزمرگی. دیگری، توضیح خوب و کامل (هرچند تاحدی تحریف‌شده) فلسفۀ رواقی.
حقیقتاً نسبت به چنین نوشته‌هایی بدبینم! خواندنشان نوعی حس حماقت‌گونۀ دلهره‌آوری به من می‌دهد؛ گویی فریب خورده‌ام و از آنچه که باید بفهمم، دورتر شده‌ام تا اندکی نزدیک‌تر! با مطالعۀ مقدمه و کمی بیشتر، امید و شادی خاصی به ذهنم رخنه کرده بود ناشی از این فکر که «آری! این همان است! دیگر برای همیشه خوشبخت خواهم بود!». با ذوقی فراوان برای ادامۀ خوانش کتاب در درونم و علاقه‌ای زیاد برای اتمام هرچه سریع‌تر و یادگیری چگونه بهتر زندگی‌کردن، به پیش رفتم. اما بازهم (البته با شدت کمتری!) با همان فریب همیشگی روبرو شدم! کتاب در میانۀ یک طیف قرار می‌گیرد؛ طیفی که یک سر آن را کتاب‌های زرد بازاری در مورد چگونه خوشبخت‌شدن، موفقیت و زندگی پر کرده‌اند و آن سویش کتبی دربارۀ فلسفۀ محض قرار دارند. از این منظر کار نویسنده قابل تحسین است. با این وجود، در این میان چیزی کم است؛ کتاب سؤال نمی‌آفریند بلکه تنها پاسخ می‌دهد و به گمانم ترقی‌ اندیشه با پرسش است، نه پاسخ. این همه راه‌حل و جواب، نه تنها ما را به جلو نمی‌برند بلکه بر بلاهتمان نیز می‌افزایند زیرا جایی برای چرایی نمی‌گذارند؛ به همین سبب، چنین پاسخ‌های شسته‌رفته‌ای کارساز نخواهند بود و تنها اندکی ما را به جلو خواهند برد که اثر آن هم با گذشت زمان از ذهن پاک خواهد شد. به زعم من و با تجربۀ اندکی که دارم، باید که به دو سر طیفی که پیش‌تر گفتم گریزی زنیم، باید بیاندیشیم و اجازه دهیم زمانی مناسب طی شود (بیشتر برای تحصیل تجربه) تا راه اندک مناسبی در برخورد با زندگی بیابیم.