A review by anastasia_raf
Θα γίνω σκιά σου: Βασισμένο σε αληθινή ιστορία by Αγγελική Νικολούλη
dark
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
3.0
Το Θα Γίνω Η Σκιά Σου, σε κρατάει αγωνιώντας με την ένταση του μυστήριου και παράλληλα σου μεταδίδει την ανάγκη που έχει η πρωταγωνίστρια να ξεσκεπαστεί η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η Αγγελική Νικολούλη πιστεύω προσπάθησε να αγγίξει σε θέματα πατριαρχίας, μισογυνισμου, τοξικής αρρενωπότητας, γυναικοκτονιας. ⚠️ΣΠΟΙΛ ⚠️⚠️⚠️⚠️ Ωστόσο, ένιωσα ότι δεν έκανε ξεκάθαρες δηλώσεις και δεν καταδικάσε τον δράστη σαν μισογύνη γυναικοκτόνο αλλά σαν εγκληματία δολοφόνο παρόλο που έγιναν σχετικές νύξεις από την ίδια ως προς τα κίνητρα και τις σεξιστικές ιδεολογίες του και τον σεξισμό που διακατέχει την αστυνομία, την κοινωνία γενικότερα, και την κλασική κίνηση των αρχών (και όχι μόνο) να μην πιστεύουν τα θύματα βιασμού, ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης.
Ήθελα μια ολοφάνερη στάση πάνω σε αυτό, έστω μια απλή δήλωση όπως και έκανε και ως μητέρα για την ανατροφή του παιδιού της. Ήθελα την δήλωση της σαν γυναίκα και μάλιστα μια γυναίκα που εργάζεται σε χώρους που απαρτίζουν κυρίως άνδρες.
Η γραφή της δείχνει και από μόνη της ότι υπάρχει ικανότητα, η οποία όμως χρειάζεται εξάσκηση.
Μου αρέσε η ευθύτητα της γραφής της γιατί προσθέτει στην ανατριχίλα και ρεαλιστικότητα τέτοιων γεγονότων αλλά περιγραφικά, και γύρω από το πάθος βρήκα υπερβολική την εξιστόρηση που όμως μπορεί να παραπέμπει στο μανιακό κλίμα που θέλει να χτίσει γύρω από τις τοξικές και καταστροφικές σχέσεις.
Δυστυχώς οι χαρακτήρες για εμένα ήταν πολύ πεζοί κάτι που πολλοί συγγραφείς κάνουν όταν πρόκειται για βιβλίο που βασίζεται σε πραγματική ιστορία διότι είναι άτομα που ερεύνησαν εξονυχιστικά και ενδεχομένως γνώρισαν οπότε παραλείπουν την χτίση μιας ολοκληρωμένης, τρισδιάστατης προσωπικότητας και απλά μας λέγονται τα χαρακτηριστικά που έχουν κάποιο ρόλο στη ροή των γεγονότων.
Για παράδειγμα, όλοι περιέγραφαν την Κατερίνα όπως την γνώρισαν ενώ εμείς σαν αναγνώστες τη μάθαμε μόνο ως το θύμα, ως το ατομο μέσα σε μια βίαιη, κακοποιητικη σχέση το οποίο κάνει δύσκολη την σύνδεση και την συμπόνια απέναντι της διότι η συγγραφέας δεν σε έβαλε στην διαδικασία να νιώσεις αλλά να μάθεις μόνο.
Αναμφίβολα η Αγγελική Νικολούλη είναι άψογη αφηγήτρια, το κομμάτι όμως της συγγραφέως θέλει σμίλευση.
I will become your shadow, is full of suspense and intrigue that keep you on the edge of your seat and makes the need of the protagonist for justice and the unraveling of the truth contagious.
Aggeliki Nikolouli, I believe, tried to touch upon subjects like patriarchy, misogyny, toxic masculinity, womanicide.
⚠️SPOILER⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ But, I felt like there were mere hints and not explicit statements. The author did not condemn the criminal as a misogynistic murderer, rather as a criminal. A killer, even though she herself implied on the sexist intentions and ideologies of the murderer and the sexism that is prominent in not only police stations but society in general, -also the classic move of police never believing the victims of violence, domestic abuse, harassment, rape.
I wanted a clear statement from the author on such topics. Even a simple one, like she disclosed her beliefs on motherhood and the upbringing of a child. I wanted the statement of her as a woman, and a woman that works in male dominated jobs, at that!
Her writing alone shows her potential, but, some needed practice!
I like the straightforwardness of her writing, it adds at the creepiness and realness of such cases. But, I found the descriptiveness around romance and passion hyperbolic? Which might have be intentional in order to show the toxic and manic environment surrounding destructive and abusive relationships.
Unfortunately the characters fell flat for me... Something that a lot of writers do when they are writing a story and characters based on real circumstances and people- people(characters,) that they explored thoroughly and in depth, they neglect the construction of a dimensioanal, rich personality and just mention characteristics that may help in the "chain of events."
For example; all of them described Katerina as they knew her, but we -as an audience- we only met her as the victim. As the person who was in an abusive relationship, which makes hard relating and sympathising with her because the author did not put us in a position where we had to feel, we just had to know; anything that served the author and story.
Aggeliki Nikolouli is, undoubtedly, a flawless narrator; is the writing part that needs honing.
Η Αγγελική Νικολούλη πιστεύω προσπάθησε να αγγίξει σε θέματα πατριαρχίας, μισογυνισμου, τοξικής αρρενωπότητας, γυναικοκτονιας. ⚠️ΣΠΟΙΛ ⚠️⚠️⚠️⚠️ Ωστόσο, ένιωσα ότι δεν έκανε ξεκάθαρες δηλώσεις και δεν καταδικάσε τον δράστη σαν μισογύνη γυναικοκτόνο αλλά σαν εγκληματία δολοφόνο παρόλο που έγιναν σχετικές νύξεις από την ίδια ως προς τα κίνητρα και τις σεξιστικές ιδεολογίες του και τον σεξισμό που διακατέχει την αστυνομία, την κοινωνία γενικότερα, και την κλασική κίνηση των αρχών (και όχι μόνο) να μην πιστεύουν τα θύματα βιασμού, ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης.
Ήθελα μια ολοφάνερη στάση πάνω σε αυτό, έστω μια απλή δήλωση όπως και έκανε και ως μητέρα για την ανατροφή του παιδιού της. Ήθελα την δήλωση της σαν γυναίκα και μάλιστα μια γυναίκα που εργάζεται σε χώρους που απαρτίζουν κυρίως άνδρες.
Η γραφή της δείχνει και από μόνη της ότι υπάρχει ικανότητα, η οποία όμως χρειάζεται εξάσκηση.
Μου αρέσε η ευθύτητα της γραφής της γιατί προσθέτει στην ανατριχίλα και ρεαλιστικότητα τέτοιων γεγονότων αλλά περιγραφικά, και γύρω από το πάθος βρήκα υπερβολική την εξιστόρηση που όμως μπορεί να παραπέμπει στο μανιακό κλίμα που θέλει να χτίσει γύρω από τις τοξικές και καταστροφικές σχέσεις.
Δυστυχώς οι χαρακτήρες για εμένα ήταν πολύ πεζοί κάτι που πολλοί συγγραφείς κάνουν όταν πρόκειται για βιβλίο που βασίζεται σε πραγματική ιστορία διότι είναι άτομα που ερεύνησαν εξονυχιστικά και ενδεχομένως γνώρισαν οπότε παραλείπουν την χτίση μιας ολοκληρωμένης, τρισδιάστατης προσωπικότητας και απλά μας λέγονται τα χαρακτηριστικά που έχουν κάποιο ρόλο στη ροή των γεγονότων.
Για παράδειγμα, όλοι περιέγραφαν την Κατερίνα όπως την γνώρισαν ενώ εμείς σαν αναγνώστες τη μάθαμε μόνο ως το θύμα, ως το ατομο μέσα σε μια βίαιη, κακοποιητικη σχέση το οποίο κάνει δύσκολη την σύνδεση και την συμπόνια απέναντι της διότι η συγγραφέας δεν σε έβαλε στην διαδικασία να νιώσεις αλλά να μάθεις μόνο.
Αναμφίβολα η Αγγελική Νικολούλη είναι άψογη αφηγήτρια, το κομμάτι όμως της συγγραφέως θέλει σμίλευση.
I will become your shadow, is full of suspense and intrigue that keep you on the edge of your seat and makes the need of the protagonist for justice and the unraveling of the truth contagious.
Aggeliki Nikolouli, I believe, tried to touch upon subjects like patriarchy, misogyny, toxic masculinity, womanicide.
⚠️SPOILER⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ But, I felt like there were mere hints and not explicit statements. The author did not condemn the criminal as a misogynistic murderer, rather as a criminal. A killer, even though she herself implied on the sexist intentions and ideologies of the murderer and the sexism that is prominent in not only police stations but society in general, -also the classic move of police never believing the victims of violence, domestic abuse, harassment, rape.
I wanted a clear statement from the author on such topics. Even a simple one, like she disclosed her beliefs on motherhood and the upbringing of a child. I wanted the statement of her as a woman, and a woman that works in male dominated jobs, at that!
Her writing alone shows her potential, but, some needed practice!
I like the straightforwardness of her writing, it adds at the creepiness and realness of such cases. But, I found the descriptiveness around romance and passion hyperbolic? Which might have be intentional in order to show the toxic and manic environment surrounding destructive and abusive relationships.
Unfortunately the characters fell flat for me... Something that a lot of writers do when they are writing a story and characters based on real circumstances and people- people(characters,) that they explored thoroughly and in depth, they neglect the construction of a dimensioanal, rich personality and just mention characteristics that may help in the "chain of events."
For example; all of them described Katerina as they knew her, but we -as an audience- we only met her as the victim. As the person who was in an abusive relationship, which makes hard relating and sympathising with her because the author did not put us in a position where we had to feel, we just had to know; anything that served the author and story.
Aggeliki Nikolouli is, undoubtedly, a flawless narrator; is the writing part that needs honing.