A review by ingejanse
A History of Pictures for Children: From Cave Paintings to Computer Drawings by Martin Gayford, David Hockney
4.0
Jaaaaaa, ik weet het, het is een kinderboek, dan moet ik niet zeuren over gebrek aan diepgang.
Maar.
Ik mis de diepgang.
Verder is dit natuurlijk prachtig. Ik las de Nederlandse vertaling, die uitstekend te doen is, en waarin David Hockney nog altijd als de uiterst aimabele kunstenaar overkomt die hij ongetwijfeld is. De wisselwerking tussen hem en Martin Gayford (ik las eerder ook stukken van dit duo over hoe je naar kunst moet kijken, alleen dan in de grotenmensenguardian) is fantastisch (de een meer analytisch, de ander meer lyrisch), de tekeningen van Rose Blake zijn absurd ontwapenend (die twee honden!) en grappig (vooral door de vele stiekeme referenties aan Grote Kunstwerken die zij er supernonchalant instopt), en de verhaallijn - enerzijds van nul tot nu, anderzijds de belangrijkste componenten waar je op kunt letten als je naar kunst (en de wereld!) wilt kijken - loopt als een trein.
En die kunst he? God, wat staan er mooie dingen in. Het ultrarealisme van het Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw, de wonderbaarlijke diepte van zoiets schijnbaar simpels als Rembrandts Een kind dat leert lopen, Claude Monets prachtige Het breken van het ijs, het fakenews-is-van-alle-tijden-bewijs in De melkboer van Londen van Fred Morley, en natuurlijk die film-in-een-schilderij-dystopie van Edward Hoppers Nachtbrakers: it's all there and it's all good.
Het is zo'n boek (net als [b:Een kleine geschiedenis van de wereld|11744901|Een kleine geschiedenis van de wereld|E.H. Gombrich|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1308343899l/11744901._SY75_.jpg|59819] en [b:A Short History of Nearly Everything|21|A Short History of Nearly Everything|Bill Bryson|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1433086293l/21._SY75_.jpg|2305997]) dat je weer héél even het gevoel hebt dat je een domein snapt (in dit geval kunst). Met dus als enige kanttekening dat het net te oppervlakkig is.
Rest daarom vraag: is er ook een Kijken voor Volwassenen? En zo nee, wat is dan het beste alternatief?
Maar.
Ik mis de diepgang.
Verder is dit natuurlijk prachtig. Ik las de Nederlandse vertaling, die uitstekend te doen is, en waarin David Hockney nog altijd als de uiterst aimabele kunstenaar overkomt die hij ongetwijfeld is. De wisselwerking tussen hem en Martin Gayford (ik las eerder ook stukken van dit duo over hoe je naar kunst moet kijken, alleen dan in de grotenmensenguardian) is fantastisch (de een meer analytisch, de ander meer lyrisch), de tekeningen van Rose Blake zijn absurd ontwapenend (die twee honden!) en grappig (vooral door de vele stiekeme referenties aan Grote Kunstwerken die zij er supernonchalant instopt), en de verhaallijn - enerzijds van nul tot nu, anderzijds de belangrijkste componenten waar je op kunt letten als je naar kunst (en de wereld!) wilt kijken - loopt als een trein.
En die kunst he? God, wat staan er mooie dingen in. Het ultrarealisme van het Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw, de wonderbaarlijke diepte van zoiets schijnbaar simpels als Rembrandts Een kind dat leert lopen, Claude Monets prachtige Het breken van het ijs, het fakenews-is-van-alle-tijden-bewijs in De melkboer van Londen van Fred Morley, en natuurlijk die film-in-een-schilderij-dystopie van Edward Hoppers Nachtbrakers: it's all there and it's all good.
Het is zo'n boek (net als [b:Een kleine geschiedenis van de wereld|11744901|Een kleine geschiedenis van de wereld|E.H. Gombrich|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1308343899l/11744901._SY75_.jpg|59819] en [b:A Short History of Nearly Everything|21|A Short History of Nearly Everything|Bill Bryson|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1433086293l/21._SY75_.jpg|2305997]) dat je weer héél even het gevoel hebt dat je een domein snapt (in dit geval kunst). Met dus als enige kanttekening dat het net te oppervlakkig is.
Rest daarom vraag: is er ook een Kijken voor Volwassenen? En zo nee, wat is dan het beste alternatief?