A review by elisa_v
Between by Jessica Warman
3.0
http://tremblingpages.wordpress.com/2014/09/03/between-jessica-warman/
Na het lezen van Het geestige leven van Lucy Shaw en Het rampzalige verhaal van Jou en mij, maakt mijn hart altijd een sprongetje bij het zien van een boek dat gaat over iemand die dood is en terugkijkt op zijn of haar leven. Op het boek zelf staat aangeduid dat het een thriller is, hiermee ben ik niet helemaal akkoord. Maar goed over naar het verhaal.
Het is lang geleden dat het zo lang duurde voor ik helemaal in een verhaal zat. Ik geloof dat het tot pagina 200 honderd van de 350 heeft geduurd voor ik echt wou verder lezen en het boek niet meer kon wegleggen. Het komt in het begin allemaal nogal cliché over : een rijk populair meisje dat ontdekt hoe gemeen en oppervlakkig ze was. Gelukkig is het verhaal nog veel meer dan dat. Door de flashbacks of herinneringen van Elizabeth krijg je een goed beeld over de personage’s die eerst zo oppervlakkig leken en leer je iedereen zijn verhaal stukje bij beetje kennen.
Het boek begint ook echt als Elizabeth haar eigen lijk ziet drijven in het water. Dit roept natuurlijk direct veel vragen op. Was het een ongeluk? Of is ze vermoord?
Ik kon me in het begin niet helemaal inleven in Elizabeth’s persoonlijkheid , ik vond haar naïef en met vlagen zelfs irritant.Maar dit hoort gewoon bij het verhaal en maakt het levensecht(er). Eens je wat meer inzicht hebt gekregen in haar leven kan je het allemaal wat beter begrijpen. Vooral naar het einde toe vond ik het boek beter en beter worden. Waar het verhaal in het begin oppervlakkig en soms zelfs zeurderig was, werd daarna meer nadruk gelegd op verlies, vriendschap, pijn, de controle over dingen hebben en vergeving. Elizabeth zit zelf ook met veel vragen: ” Hoe is ze zo geworden?” ” Wat is er waar en wat is gelogen?”
Stukje bij beetje geven haar herinneringen al hun geheimen prijs.
Dit was niet mijn all time favorite,maar het was ZEKER geen slecht boek.
Het krijgt van mij 3/5
Na het lezen van Het geestige leven van Lucy Shaw en Het rampzalige verhaal van Jou en mij, maakt mijn hart altijd een sprongetje bij het zien van een boek dat gaat over iemand die dood is en terugkijkt op zijn of haar leven. Op het boek zelf staat aangeduid dat het een thriller is, hiermee ben ik niet helemaal akkoord. Maar goed over naar het verhaal.
Het is lang geleden dat het zo lang duurde voor ik helemaal in een verhaal zat. Ik geloof dat het tot pagina 200 honderd van de 350 heeft geduurd voor ik echt wou verder lezen en het boek niet meer kon wegleggen. Het komt in het begin allemaal nogal cliché over : een rijk populair meisje dat ontdekt hoe gemeen en oppervlakkig ze was. Gelukkig is het verhaal nog veel meer dan dat. Door de flashbacks of herinneringen van Elizabeth krijg je een goed beeld over de personage’s die eerst zo oppervlakkig leken en leer je iedereen zijn verhaal stukje bij beetje kennen.
Het boek begint ook echt als Elizabeth haar eigen lijk ziet drijven in het water. Dit roept natuurlijk direct veel vragen op. Was het een ongeluk? Of is ze vermoord?
Ik kon me in het begin niet helemaal inleven in Elizabeth’s persoonlijkheid , ik vond haar naïef en met vlagen zelfs irritant.Maar dit hoort gewoon bij het verhaal en maakt het levensecht(er). Eens je wat meer inzicht hebt gekregen in haar leven kan je het allemaal wat beter begrijpen. Vooral naar het einde toe vond ik het boek beter en beter worden. Waar het verhaal in het begin oppervlakkig en soms zelfs zeurderig was, werd daarna meer nadruk gelegd op verlies, vriendschap, pijn, de controle over dingen hebben en vergeving. Elizabeth zit zelf ook met veel vragen: ” Hoe is ze zo geworden?” ” Wat is er waar en wat is gelogen?”
Stukje bij beetje geven haar herinneringen al hun geheimen prijs.
Dit was niet mijn all time favorite,maar het was ZEKER geen slecht boek.
Het krijgt van mij 3/5