Scan barcode
A review by marloesleest
Winterwater by Susanne Jansson
3.0
Wanneer de driejarige zoon van Martin en Alexandra verdwijnt terwijl Martin even aan het bellen was, stort hun wereld in. Ze waren net verhuisd naar een afgelegen eiland voor de kust van Zweden en waren dus omringd door water. Hun zoon moet naar het water zijn gerend en waarschijnlijk zijn verdronken, want alleen zijn rode emmertje en een schoen worden in het water gevonden.
Martin sluit zich steeds verder af van alles en iedereen om zich heen, zijn vrouw vertrekt met hun dochter naar haar ouders en Martin zakt weg in een diepe depressie, verteerd door schuldgevoel en met een drang om te achterhalen wat er precies met zijn zoon is gebeurd. Tijdens deze zoektocht naar de waarheid krijgt hij hulp van een buurvrouw, een kunstenaar, die op het eiland werkt aan een fotoproject.
Om maar met de deur in huis te vallen: dit was niet helemaal mijn boek. Voor het grootste gedeelte ontbrak er spanning en ik denk dat een thriller dan ook niet de juiste kwalificatie is voor dit boek. Het grootste gedeelte gaat over de mentale toestand van Martin, het verhaal kabbelt en af en toe komen er vanuit het niets vreemde scènes voor die ertussen gepropt lijken en waarvan ik de meerwaarde voor het verhaal niet goed begrijp, terwijl op andere momenten plotgaten wel heel gemakkelijk opgevuld worden.
Zo wordt geheime politie-informatie zomaar vrijgegeven aan een burger, gaat de buurvrouw als een soort held te werk, wordt er vrijwel geen aandacht besteed aan de relatie tussen Martin en zijn vrouw, lijkt bijna niemand hem aan te sporen om hulp te zoeken en zit er een vrij onnodige, gruwelijke scène in. Pas richting het einde komt er een wending, maar daar wordt daarvoor vrijwel niet naartoe gewerkt, waardoor het nogal uit de lucht kwam vallen. Wat meer hints of opbouw eerder in het verhaal hadden naar mijn mening meer bijgedragen aan de spanning.
Wel zijn de sfeerbeschrijvingen mooi, heeft Jansson een mooie, beeldende schrijfstijl en zat er op sommige momenten een mysterieuze tint aan het verhaal, waardoor ik toch benieuwd was naar de ontknoping.
2.5-3⭐️
Martin sluit zich steeds verder af van alles en iedereen om zich heen, zijn vrouw vertrekt met hun dochter naar haar ouders en Martin zakt weg in een diepe depressie, verteerd door schuldgevoel en met een drang om te achterhalen wat er precies met zijn zoon is gebeurd. Tijdens deze zoektocht naar de waarheid krijgt hij hulp van een buurvrouw, een kunstenaar, die op het eiland werkt aan een fotoproject.
Om maar met de deur in huis te vallen: dit was niet helemaal mijn boek. Voor het grootste gedeelte ontbrak er spanning en ik denk dat een thriller dan ook niet de juiste kwalificatie is voor dit boek. Het grootste gedeelte gaat over de mentale toestand van Martin, het verhaal kabbelt en af en toe komen er vanuit het niets vreemde scènes voor die ertussen gepropt lijken en waarvan ik de meerwaarde voor het verhaal niet goed begrijp, terwijl op andere momenten plotgaten wel heel gemakkelijk opgevuld worden.
Zo wordt geheime politie-informatie zomaar vrijgegeven aan een burger, gaat de buurvrouw als een soort held te werk, wordt er vrijwel geen aandacht besteed aan de relatie tussen Martin en zijn vrouw, lijkt bijna niemand hem aan te sporen om hulp te zoeken en zit er een vrij onnodige, gruwelijke scène in. Pas richting het einde komt er een wending, maar daar wordt daarvoor vrijwel niet naartoe gewerkt, waardoor het nogal uit de lucht kwam vallen. Wat meer hints of opbouw eerder in het verhaal hadden naar mijn mening meer bijgedragen aan de spanning.
Wel zijn de sfeerbeschrijvingen mooi, heeft Jansson een mooie, beeldende schrijfstijl en zat er op sommige momenten een mysterieuze tint aan het verhaal, waardoor ik toch benieuwd was naar de ontknoping.
2.5-3⭐️