Scan barcode
A review by gillis
Tranen van vernedering - De verschrikkingen van mijn huwelijk met 'de Leeuw van Punjab by William Hoffer, Tehmina Durrani, Marilyn Hoffer
3.0
3 sterren krijgt dit boek van mij... en ik ben er zelf verrast over.
Want dit boek valt ver buiten mijn normale leesvoorkeuren.
Normaal beperk ik mij eerder tot het fictie-genre en dan voornamelijk tot fantasy/sci-fi en thrillers.
En toch kon dit boek me wel smaken.
Ik begon er eigenlijk aan op een moment dat ik niets te doen had, een leeg moment wilde vullen. Het was gewoon het eerste het beste boek dat ik oppakte. Een boek dat ik 'geadopteerd' had van kennissen die het wilden weggooien. Ik verwachtte eigenlijk dat ik er een aantal pagina's in zou lezen en dan zou beslissen om het ongelezen in een boekenruilkast te 'droppen'.
Maar tot mijn verrassing boeide het verhaal van Tehmina mij. Ik merkte dat ik nieuwsgierig was naar hoe het verder ging en dat ik bleef lezen.
Hoewel het best wel een heftig verhaal is vol fysisch en psychologisch geweld, ging het nooit de melo-dramatische kant op. Tehmina vertelt relatief neutraal de feiten. Hierdoor kan je -hoewel je uiteraard wel geraakt wordt door wat haar allemaal overkomt- voortlezen zonder constant in tranen uit te barsten.
Tussen de andere reviews van dit boek las ik heel wat uitlatingen over of hetgeen Tehmina vertelt nu waar of niet waar is. Voor mij deed dit/doet er eigenlijk niet toe. Het boek geeft weer wat Tehmina gelooft dat waar is. Ieder mens vormt altijd 'zijn eigen waarheid' en ik denk dat dit boek Tehmina's waarheid weergeeft.
Voor mij was het een venster op een andere cultuur. Het biedt een blik op het politieke leven in Pakistan en op de onderdanige rol van de vrouw in deze cultuur.
Want dit boek valt ver buiten mijn normale leesvoorkeuren.
Normaal beperk ik mij eerder tot het fictie-genre en dan voornamelijk tot fantasy/sci-fi en thrillers.
En toch kon dit boek me wel smaken.
Ik begon er eigenlijk aan op een moment dat ik niets te doen had, een leeg moment wilde vullen. Het was gewoon het eerste het beste boek dat ik oppakte. Een boek dat ik 'geadopteerd' had van kennissen die het wilden weggooien. Ik verwachtte eigenlijk dat ik er een aantal pagina's in zou lezen en dan zou beslissen om het ongelezen in een boekenruilkast te 'droppen'.
Maar tot mijn verrassing boeide het verhaal van Tehmina mij. Ik merkte dat ik nieuwsgierig was naar hoe het verder ging en dat ik bleef lezen.
Hoewel het best wel een heftig verhaal is vol fysisch en psychologisch geweld, ging het nooit de melo-dramatische kant op. Tehmina vertelt relatief neutraal de feiten. Hierdoor kan je -hoewel je uiteraard wel geraakt wordt door wat haar allemaal overkomt- voortlezen zonder constant in tranen uit te barsten.
Tussen de andere reviews van dit boek las ik heel wat uitlatingen over of hetgeen Tehmina vertelt nu waar of niet waar is. Voor mij deed dit/doet er eigenlijk niet toe. Het boek geeft weer wat Tehmina gelooft dat waar is. Ieder mens vormt altijd 'zijn eigen waarheid' en ik denk dat dit boek Tehmina's waarheid weergeeft.
Voor mij was het een venster op een andere cultuur. Het biedt een blik op het politieke leven in Pakistan en op de onderdanige rol van de vrouw in deze cultuur.