Scan barcode
A review by ingejanse
The Well by Catherine Chanter
2.0
Dit is mogelijk een goed boek. Echt waar. Het is alleen absoluut niet voor mij bedoeld. En omdat ik daar veel te laat achter kwam, heb ik The Well uitgelezen, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was.
Ten eerste wat The Well níet is, terwijl je dat ten onrechte wel kan denken: een magisch-realistisch boek, gesitueerd in een dystopische nabije toekomst in Engeland. Nouja, dat is het wél, maar dat is niet de crux van het verhaal.
Dan: wat is het wél, terwijl je dat niet dacht? Ik denk dat het goede antwoord luidt dat het een extreem op vrouwen gericht boek is over een wereldwinkelvrouwtje dat - zoals wereldwinkelvrouwtjes altijd doen - veel te hard voor het gaas gaat van gekke religieuze opvattingen, er misvormde idealen over liefde en relaties op nahoudt, en niet echt (lees: echt niet) snapt hoe mannen werken.
Bovendien is het verhaal gewoon totaal ongeloofwaardig. Dat The Well de enige plek is waar het nog regent, zou in elk scenario betekenen dat het binnen drie minuten door een woeste volksmassa wordt gekaapt. Bovendien zou wereldwinkelvrouwtje Ruth nooit teruggestuurd worden naar de plek waar zij verdacht wordt een kind vermoord te hebben, laat staan dat Mark al die gekken op het terrein niet direct met een afgezaagde shotgun dood zou schieten (en daar alle recht toe heeft).
En als laatste: dit boek kon ook zonder problemen de helft korter. Maar Catherine Chanter blijft maar mijmeren en meanderen. Dat zal wel heel literair en mooi en ontregelend en verantwoord zijn, maar ik word er gek van.
Voor de goede orde: de eerste honderd pagina's ging het echt prima, toen was er nog een geheim dat ontrafeld moest worden en waar de schrijver best snel doorheen ging. Maar daarna dacht ze: tijd voor wat contemplatie en wereldwinkelsentiment.
Nooit een goed idee.
Ten eerste wat The Well níet is, terwijl je dat ten onrechte wel kan denken: een magisch-realistisch boek, gesitueerd in een dystopische nabije toekomst in Engeland. Nouja, dat is het wél, maar dat is niet de crux van het verhaal.
Dan: wat is het wél, terwijl je dat niet dacht? Ik denk dat het goede antwoord luidt dat het een extreem op vrouwen gericht boek is over een wereldwinkelvrouwtje dat - zoals wereldwinkelvrouwtjes altijd doen - veel te hard voor het gaas gaat van gekke religieuze opvattingen, er misvormde idealen over liefde en relaties op nahoudt, en niet echt (lees: echt niet) snapt hoe mannen werken.
Bovendien is het verhaal gewoon totaal ongeloofwaardig. Dat The Well de enige plek is waar het nog regent, zou in elk scenario betekenen dat het binnen drie minuten door een woeste volksmassa wordt gekaapt. Bovendien zou wereldwinkelvrouwtje Ruth nooit teruggestuurd worden naar de plek waar zij verdacht wordt een kind vermoord te hebben, laat staan dat Mark al die gekken op het terrein niet direct met een afgezaagde shotgun dood zou schieten (en daar alle recht toe heeft).
En als laatste: dit boek kon ook zonder problemen de helft korter. Maar Catherine Chanter blijft maar mijmeren en meanderen. Dat zal wel heel literair en mooi en ontregelend en verantwoord zijn, maar ik word er gek van.
Voor de goede orde: de eerste honderd pagina's ging het echt prima, toen was er nog een geheim dat ontrafeld moest worden en waar de schrijver best snel doorheen ging. Maar daarna dacht ze: tijd voor wat contemplatie en wereldwinkelsentiment.
Nooit een goed idee.