Scan barcode
A review by zidaneabdollahi
ماجراهای جاودان در فلسفه by Henry Thomas, Dana Lee Thomas
2.0
کتاب قابلِ اعتمادی نیست؛ متن به حدی جانبدارانه نوشته شده است که نمی‌توان آن را مبنایِ مناسبی برای واسطۀ میان خواننده و فیلسوف قرار داد. ادبیات کتاب، تاحدی مرا یاد کتبِ درسی مدارس می‌اندازد. از فیلسوفان بی‌اعتقاد به خدا با صفاتی چون مرید شیطان، بی‌اخلاق و دیوانه نام برده و درعوض برخی از فلاسفه را تا بالاترین حد توانش (!) ارج نهاده و حتی اشتباهاتشان را (دقیقاً مانند کتب دینی مدارس ما درمورد مسائلی که می‌توان از آن‌ها خرده گرفت) به شیوه‌‌ای متملقانه کوچک جلوه داده است.
نام کتاب انسان را به اشتباه می‌اندازد؛ برخی از فصول اصلا درمورد فلاسفه نبودند بلکه زندگی و نگاه برخی عارفان را توضیح می‌داد. از سوی دیگر در هیچ جای کتاب صحبتی از آرا و افکار کیرکگور، هگل، هایدگر و چند فیلسوف دیگر نشده است؛ در رابطه با هیوم و مارکس نیز تنها در لابلای توضیح تفکرات اندیشمندان دیگر بود و تنها برای تازیدن به افکارشان؛ با این وجود خوشبختانه کتاب در جاهایی خوب عمل کرده و از فیلسوفانی چون ابن میمون که در چنین کتاب‌هایی کمتر به او پرداخته‌اند، صحبت کرده است.
بعد از اتمام کتاب متوجه شدم که نویسنده آمریکایی بوده است؛ درنتیجه درک اینکه چرا تا این حد از متفکران آمریکایی تقدیر کرده، برایم آسان شد اما هنوز نتوانستم درک کنم که چرا نویسنده تمام تلاشش را کرد تا برخی از شخصیت‌ها و افکارشان را زشت جلوه بدهد.
ترجمه نیز چنگی به دل نمی‌زند؛ قبلاً هم گفتم که ادبیات کتاب به شیوۀ کتب دینی مدارس خودمان است! از طرفی برخی بخش‌های کتاب چنان بد هستند که ترجمه نیز در نگاهم شک‌برانگیز شود؛ شاید مشکل، نه متن اصلی بلکه از ترجمه باشد که این‌گونه برخی افکار را بد جلوه داده است؛ البته ظن ضعیفی است و گمان نکنم مترجم تا این اندازه پیش رفته باشد.
نام کتاب انسان را به اشتباه می‌اندازد؛ برخی از فصول اصلا درمورد فلاسفه نبودند بلکه زندگی و نگاه برخی عارفان را توضیح می‌داد. از سوی دیگر در هیچ جای کتاب صحبتی از آرا و افکار کیرکگور، هگل، هایدگر و چند فیلسوف دیگر نشده است؛ در رابطه با هیوم و مارکس نیز تنها در لابلای توضیح تفکرات اندیشمندان دیگر بود و تنها برای تازیدن به افکارشان؛ با این وجود خوشبختانه کتاب در جاهایی خوب عمل کرده و از فیلسوفانی چون ابن میمون که در چنین کتاب‌هایی کمتر به او پرداخته‌اند، صحبت کرده است.
بعد از اتمام کتاب متوجه شدم که نویسنده آمریکایی بوده است؛ درنتیجه درک اینکه چرا تا این حد از متفکران آمریکایی تقدیر کرده، برایم آسان شد اما هنوز نتوانستم درک کنم که چرا نویسنده تمام تلاشش را کرد تا برخی از شخصیت‌ها و افکارشان را زشت جلوه بدهد.
ترجمه نیز چنگی به دل نمی‌زند؛ قبلاً هم گفتم که ادبیات کتاب به شیوۀ کتب دینی مدارس خودمان است! از طرفی برخی بخش‌های کتاب چنان بد هستند که ترجمه نیز در نگاهم شک‌برانگیز شود؛ شاید مشکل، نه متن اصلی بلکه از ترجمه باشد که این‌گونه برخی افکار را بد جلوه داده است؛ البته ظن ضعیفی است و گمان نکنم مترجم تا این اندازه پیش رفته باشد.