Scan barcode
A review by eenlettermeergraag
De Studie by Joelle Charbonneau
4.0
Ik was één van de vijftig gelukkigen die werd uitgekozen om dit boek te mogen proeflezen en ik kan je vertellen dat ik daar heel blij mee was. (Denk aan: een rondje door de kamer dansen zo blij.) Want ik was enorm fan van het eerste deel, De Test, en kon dus niet wachten om De Studie te lezen.
Van De Studie heb ik ook weer enorm genoten. Cia is nog steeds die slimme, zelfstandige jonge vrouw en ze heeft een heel goed stel hersens. Soms misschien iets té goed, want door die hersenen van haar wordt ze nauwlettend in de gaten gehouden.
In dit tweede deel wordt er wel veel uitgelegd. Hoe het allemaal werkt op de universiteit, maar ook meer informatie over hoe de wereld voorheen was en hoe de mensen het hebben geprobeerd op te bouwen. Dit zorgde ervoor dat de spanning in het verhaal soms ver te zoeken was, maar dat maakte Charbonneau dan weer goed met de ontgroening die Cia moet ondergaan. De laatstejaars maken het de eerstejaars namelijk niet makkelijk en samen met haar medestudenten moet Cia verschillende proeven doorstaan. Hierdoor leert ze de mensen op de universiteit beter kennen en ze komt op nieuwe sporen die haar leiden naar… Een enorme cliffhanger! (Wanneer komt deel drie??? Help!)
Ja, de cliffhanger aan het einde van dit boek is groot. Ik zou je bijna aan willen raden om dit boek pas te lezen wanneer het laatste deel in de trilogie er ook is, maar volgens mij is het nog niet bekend wanneer dit boek in het Nederlands wordt uitgegeven.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met dystopische YA. De meeste series lijken nu eenmaal enorm veel op elkaar en ook De Test en De Studie hebben elementen hiervan. Toch vind ik dit een van de leukste trilogieën. Ik denk dat dit voornamelijk komt doordat ik me in sommige dingen best goed in kan leven. De spanning om een toets goed te maken bijvoorbeeld. Nu hoef ik gelukkig niet bang te zijn voor mijn dood, maar het is wel iets dichter bij m’n bed dan het afslachten van leeftijdsgenoten in een grote arena zoals in The Hunger Games.
Daarnaast vind ik Cia een heel sympathiek en fijn hoofdpersonage. Ze heeft niet van die zeurderige momenten waarin ze het allemaal niet meer ziet zitten. Ze blijft sterk en denkt radicaal na. De personen om haar heen zijn allemaal een verrassing. Cia, maar ook de lezer, weet niet wie ze kan vertrouwen en dat zorgt ervoor dat je tijdens het lezen samen met Cia aan het nadenken bent over wat verstandig is.
Ik ben enorm benieuwd naar hoe het avontuur van Cia gaat eindigen. Hopelijk komt deel drie heel snel uit!
(Eenlettermeergraag.nl)
Van De Studie heb ik ook weer enorm genoten. Cia is nog steeds die slimme, zelfstandige jonge vrouw en ze heeft een heel goed stel hersens. Soms misschien iets té goed, want door die hersenen van haar wordt ze nauwlettend in de gaten gehouden.
In dit tweede deel wordt er wel veel uitgelegd. Hoe het allemaal werkt op de universiteit, maar ook meer informatie over hoe de wereld voorheen was en hoe de mensen het hebben geprobeerd op te bouwen. Dit zorgde ervoor dat de spanning in het verhaal soms ver te zoeken was, maar dat maakte Charbonneau dan weer goed met de ontgroening die Cia moet ondergaan. De laatstejaars maken het de eerstejaars namelijk niet makkelijk en samen met haar medestudenten moet Cia verschillende proeven doorstaan. Hierdoor leert ze de mensen op de universiteit beter kennen en ze komt op nieuwe sporen die haar leiden naar… Een enorme cliffhanger! (Wanneer komt deel drie??? Help!)
Ja, de cliffhanger aan het einde van dit boek is groot. Ik zou je bijna aan willen raden om dit boek pas te lezen wanneer het laatste deel in de trilogie er ook is, maar volgens mij is het nog niet bekend wanneer dit boek in het Nederlands wordt uitgegeven.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met dystopische YA. De meeste series lijken nu eenmaal enorm veel op elkaar en ook De Test en De Studie hebben elementen hiervan. Toch vind ik dit een van de leukste trilogieën. Ik denk dat dit voornamelijk komt doordat ik me in sommige dingen best goed in kan leven. De spanning om een toets goed te maken bijvoorbeeld. Nu hoef ik gelukkig niet bang te zijn voor mijn dood, maar het is wel iets dichter bij m’n bed dan het afslachten van leeftijdsgenoten in een grote arena zoals in The Hunger Games.
Daarnaast vind ik Cia een heel sympathiek en fijn hoofdpersonage. Ze heeft niet van die zeurderige momenten waarin ze het allemaal niet meer ziet zitten. Ze blijft sterk en denkt radicaal na. De personen om haar heen zijn allemaal een verrassing. Cia, maar ook de lezer, weet niet wie ze kan vertrouwen en dat zorgt ervoor dat je tijdens het lezen samen met Cia aan het nadenken bent over wat verstandig is.
Ik ben enorm benieuwd naar hoe het avontuur van Cia gaat eindigen. Hopelijk komt deel drie heel snel uit!
(Eenlettermeergraag.nl)