A review by stef369
Inham by Cynan Jones

4.0

Een soort proza in poëzievorm? Hele minimalistische literatuur is dit. De hele korte zinnetjes in dit boek en vooral de blanco's tussen de paar zinnetjes zijn met kracht beladen. Suggestieve kracht dan wel, want heel veel moet je hier proberen raden in dit verhaal. De man die in zijn kajak getroffen wordt door een bliksemschicht en dan ontwaakt uit zijn shock: hij weet niets meer, ook niet wie hij zelf is. Flarden van herinneringen komen mondjesmaat terug naar boven. Als lezer kom je slechts enkele kleine feiten te weten: de man had de as mee van zijn overleden vader; zijn zwangere vrouw zoekt hem op het vasteland. Hij drijft op een zee van hallucinaties, onderbroken door korte momenten van bewust besef van zijn eigen lichaam. Of hij het redt, laat de auteur achterwege, en dat zorgt op het einde voor een soort onbevredigend gevoel. Na elke spannende thriller wil je weten hoe het nu afloopt. Hier heb je dus het raden naar... Het hoort bij de poëzie van dit boekje, dat je zelf het verhaal moet meedenken, meevoelen. De stijl van het verhaal is bijna poëzie. Het verhaal zorgt voor een voortdurend beklemmend gevoel, en toch is er ook iets van schoonheid in. Vreemd boekje, dat je eigenlijk een paar keer moet herlezen.