A review by alexsbooksandsocks
Grote jongen. Zoon, zanger, zondaar. André Hazes. by Guido den Aantrekker
De André Hazes clan. Wie kent hun niet, al generaties lang is menig roddelblad, net zoals vele personen, gefascineerd.
Natuurlijk volg ik - willen of niet - het wel en wee van André Hazes dankzij, of net niet dankzij, de vele media-aandacht dat zijn persoon steeds krijgt. (Al snap ik het wel, hij maakt het de media nou ook niet echt moeilijk om sensatie rond zijn persoon te schrijven.)
En laat ons eerlijk zijn, dat guitige jongetje wil maar geen echte volwassen man worden - of kan hij het gewoonweg niet? - en toch hebben we bijna allemaal een zwakke plek voor André Hazes. Niet in het minst ‘zijn’ Moon.
In dit boek leerde ik de familie achtergrond kennen van de Hazes en werd ik meermaals verbaasd. Dat André toch nog ‘goed’ terecht is gekomen mag haast een wonder heten. Elk huis heeft een kruis te dragen en het kruis van de Hazes is bijzonder groot en zwaar. Keuzes die hij - regelmatig impulsief - maakt zijn niet altijd de beste.
De schrijfstijl is makkelijk waardoor het vlot leest en je dit boek zo uit hebt. Een boek informatie, goed en slecht, en één ding is wel zeker na het lezen van dit boek. Die zwakke plek die ik heb voor André is er alleen maar groter door geworden. Hij probeert ook maar wat, hij doet wat hij kan naar zijn emotioneel vermogen.