Scan barcode
A review by marloesleest
De lessen van meneer Picquier by Marc Roger
3.0
De 18-jarige Grégoire werkt als keukenhulp in verzorgingstehuis Les Bleuets. Hij is net gezakt voor zijn eindexamen, voelt zich wat verloren en weet niet goed wat hij wil met zijn leven. Op een dag krijgt hij de opdracht om een maaltijd naar de kamer van meneer Picquier, de Oude Boekverkoper, te brengen. Meneer Picquier heeft de ziekte van Parkinson en heeft al zijn bezittingen moeten verkopen toen hij naar het verzorgingstehuis moest. Het enige wat hij nog bezit zijn zijn 3000 meest dierbare boeken, nog geen tiende van zijn vroegere collectie, die overal opgestapeld in zijn kleine kamer staan. Tot zijn grote verdriet kan hij zelf niet meer lezen en ze spreken af dat Grégoire elke dag een uur komt voorlezen en meneer Picquier hem de fijne kneepjes van het vak bijbrengt. Zowel de duur van het voorlezen als de groep toehoorders wordt steeds groter en een prachtige vriendschap tussen meneer Picquier en Grégoire komt tot stand.
Marc Roger is zelf voorlezer van beroep en dat is wel te merken: de liefde voor het (voor)lezen komt overal naar voren, zeker in de lessen van meneer Picquier. Het is een verhaal over vriendschap, zelfontwikkeling, uit je schulp kruipen en je talenten leren kennen, maar ook een verhaal over langzaam afscheid nemen van het leven en berusting in het feit dat je lichamelijk aftakelt.
Zeker het eerste deel van het boek vond ik warm en lief, in de tweede helft wordt het verhaal een stuk groter gemaakt en dat vind ik niet altijd even goed uitgewerkt. Ik had liever gezien dat het verhaal klein was gehouden en de opgevoerde personages allemaal goed uitgewerkt werden. Ook moest ik echt wennen aan de schrijfstijl. Marc Roger schrijft af en toe bijna staccato, met hele korte zinnen, afgewisseld met lange zinnen die soms haast poëtisch overkomen. Daardoor dwaalden mijn gedachten wel eens af, maar ik vond het verhaal boeiend genoeg om te blijven doorlezen.
Het einde vond ik wat abrupt, ik denk dat er nog wel wat extra pagina’s toegevoegd hadden kunnen worden, maar het laatste hoofdstuk is ontroerend en zo wordt het verhaal van Grégoire en meneer Picquier mooi afgerond.
Marc Roger is zelf voorlezer van beroep en dat is wel te merken: de liefde voor het (voor)lezen komt overal naar voren, zeker in de lessen van meneer Picquier. Het is een verhaal over vriendschap, zelfontwikkeling, uit je schulp kruipen en je talenten leren kennen, maar ook een verhaal over langzaam afscheid nemen van het leven en berusting in het feit dat je lichamelijk aftakelt.
Zeker het eerste deel van het boek vond ik warm en lief, in de tweede helft wordt het verhaal een stuk groter gemaakt en dat vind ik niet altijd even goed uitgewerkt. Ik had liever gezien dat het verhaal klein was gehouden en de opgevoerde personages allemaal goed uitgewerkt werden. Ook moest ik echt wennen aan de schrijfstijl. Marc Roger schrijft af en toe bijna staccato, met hele korte zinnen, afgewisseld met lange zinnen die soms haast poëtisch overkomen. Daardoor dwaalden mijn gedachten wel eens af, maar ik vond het verhaal boeiend genoeg om te blijven doorlezen.
Het einde vond ik wat abrupt, ik denk dat er nog wel wat extra pagina’s toegevoegd hadden kunnen worden, maar het laatste hoofdstuk is ontroerend en zo wordt het verhaal van Grégoire en meneer Picquier mooi afgerond.