sbone's review against another edition
4.0
Entertaining. I enjoyed this viewpoint on Dracula, his family, and vampires. Refreshing and adventurous.
3hundtony's review against another edition
adventurous
dark
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.5
imakandiway's review against another edition
dark
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? No
3.25
alyssamoraila's review against another edition
adventurous
dark
mysterious
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
2.5
Content Warnings
Graphic: Death, Kidnapping, Torture, Murder, and Sexual content
Moderate: Rape, Blood, and Sexual assault
timdams's review against another edition
2.0
I've read some mighty fine books from Dan Simmons, some of which will forever be on my "stories I'll never forget"-list (Hyperion-cantos, The Terror, Carrion Comfort). Children of the Night will definitely not be on that list. Even though the book has a great start, in which we discover the gray post-Ceausescu Romania, the story quickly comes down to a rather boring "vampire-action"-thriller.
The story features some very original (remember, the book is from 1992) takes on vampirism and the legend of Dracula. And reading the memories of Vlad Dracul, based on real research, himself was a delight because of the gory and cool history of a very remarkable person, even before he became "a vampire". A pity the book wasn't simply like this throughout because Simmons writing style was really made to talk about a medieval psychopath.
Unfortunately, once the interesting introduction has passed we get introduced to Kate, the real heroine of the story. I say unfortunately because for the next 100 or so pages we get bored with long medical exposes, including the dreaded "as you of course know" [insert big data dump] lines, in which Simmons, through Kate, tries to back his "vampirism is a natural disease" using a lot of way too scientific conversation. Once we get through this part and hope the story will again pick up its pace we see Kate going back to Romania. What follows is a series of events which almost always follow the same structure and near the end of the book I really had it with the same sequences of boring travelling and chase scenes, parking vehicles in shadows and overcoming some impossible to overcome obstacle. Leaving out these chase and travelling scenes might quicken the pace a lot, but it will probably also reduce the book to a meager 200 pages or so.
I think the ideas were great, but Simmons didn't have a interesting way of building/wrapping a story around the whole. A shame he didn't retain the dark, sinister way of writing he utilizes during the gripping introduction in which we discover the post-Ceausescu Romania era with its monstrous orphanages. The moment we switch over to Kate, the main character, the whole voice (and style) of the narrative flips over to a typical "battle some modern vampires"-thirteen-in-a-dozen novel which barely could keep me interested for long. This is especially true because the "coincidences" that drive the story forward are too convenient.
Luckily, Simmons has some major plus points earned with his other works so I'll forgive him this one ;)
The story features some very original (remember, the book is from 1992) takes on vampirism and the legend of Dracula. And reading the memories of Vlad Dracul, based on real research, himself was a delight because of the gory and cool history of a very remarkable person, even before he became "a vampire". A pity the book wasn't simply like this throughout because Simmons writing style was really made to talk about a medieval psychopath.
Unfortunately, once the interesting introduction has passed we get introduced to Kate, the real heroine of the story. I say unfortunately because for the next 100 or so pages we get bored with long medical exposes, including the dreaded "as you of course know" [insert big data dump] lines, in which Simmons, through Kate, tries to back his "vampirism is a natural disease" using a lot of way too scientific conversation. Once we get through this part and hope the story will again pick up its pace we see Kate going back to Romania. What follows is a series of events which almost always follow the same structure and near the end of the book I really had it with the same sequences of boring travelling and chase scenes, parking vehicles in shadows and overcoming some impossible to overcome obstacle. Leaving out these chase and travelling scenes might quicken the pace a lot, but it will probably also reduce the book to a meager 200 pages or so.
I think the ideas were great, but Simmons didn't have a interesting way of building/wrapping a story around the whole. A shame he didn't retain the dark, sinister way of writing he utilizes during the gripping introduction in which we discover the post-Ceausescu Romania era with its monstrous orphanages. The moment we switch over to Kate, the main character, the whole voice (and style) of the narrative flips over to a typical "battle some modern vampires"-thirteen-in-a-dozen novel which barely could keep me interested for long. This is especially true because the "coincidences" that drive the story forward are too convenient.
Luckily, Simmons has some major plus points earned with his other works so I'll forgive him this one ;)
alleson's review against another edition
4.0
Such a perfect snapshot of that, like, early-'90s post-Reagan cynicism from start to finish. Typical
'80s type professonal woman panic.
'80s type professonal woman panic.
romysvx's review against another edition
1.0
⭐️1,5/5
Jeszcze do niedawna zapewniałam, że przeczytam wszystko, co wyjdzie spod pióra Dana Simmonsa. Dosłownie wszystko - nawet erotyk czy zbeletryzowaną “Plebanię”. Cofam to! Okazuje się bowiem, że i pisarz, który stworzył ocierający się o arcydzieło gatunku “Hyperion” i niewiele mniej genialne “Terror” i “Abominację” odpowiedzialny jest za przerażająco mierną powieść, której poziom bardziej wskazuje na autorstwo Grahama Mastertona niż jednego z najwybitniejszych twórców ambitnej literatury rozrywkowej.
Co tu się stało? Jakim cudem ta książka wyszła poza szufladę? Nie wiem, naprawdę nie mam pojęcia. Jeszcze potrafiłabym zrozumieć gdyby “Dzieci Nocy” były jednym z pierwszych utworów Simmonsa - jednak nie! Ta książka ukazała się już po doskonałych “Hyperionach”, świetnej “Trupiej Otusze” i jeszcze lepszej “Letniej Nocy”. Zatem co w “Dzieciach Nocy” nie zagrało? Szybciej i krócej byłoby napisać co przyzwoicie wyszło, bo lista niedociągnięć i mankamentów jest kilometrowa. TL;DR: Wszystko nie zagrało - poza objaśniającym okoliczności powstania książki wstępem autora.
“Dzieci Nocy” miały ogromny potencjał - umiejscowienie akcji w Rumunii zaraz po upadku reżimu Nicolae Ceausescu, wplecenie w fabułę rumuńskiego folkloru i legend czy w końcu i skupienie historii wokół słynnych mitycznych wampirów i postaci samego Draculi. Z takich składników można było wysmażyć oryginalną, przerażającą i pasjonującą powieść grozy. Wyszła jednak wyjątkowo niestrawna papka. W fabule absurd goni absurd w tempie światła, królują sztampa i banały, poczynania i decyzje bohaterów oraz wydarzenia są tak nieprawdopodobne i pozbawione logiki, że od nieustannego przewracania oczami dostałam zakwasów gałek, a nieintencjonalny komizm zawarty w tej historii w ramach skutków ubocznych dostarczył mi porządnej dawki ćwiczeń mięśni brzucha. Powtórzę to jeszcze raz - nie mam pojęcia co tu się zadziało! W tej książce jest maksymalnie 5% Simmonsa. Przez wiekszą część powieść czyta się jak pisarskie wygłupy Mastertona, na parę rozdziałów wkradnie się będący akurat w słabej formie pisarskiej Robin Cook ze swoimi medycznymi rewelacjami, a w końcówce to i Indiana Jones i James Bond (pozbawiony swoich wypasionych zabawek) zawita! Jeden wielki festiwal głupotek i absurdów. Postaci też w nawet najmniejszym stopniu nie ratują tej książki - nijakie, płytkie, bezosobowe, sztampowe do bólu. Bliżej im wszystkim do kukieł niż ludzi z krwi i kości. Cechy charakteru? Nie stwierdzono! Główna bohaterka (podobno) jest jedną z najlepszych hematolożek w Stanach Zjednoczonych. Jeśli wszystkie lekarskie nadzieje medycyny w USA mogą poszczycić się podobnym ilorazem inteligencji i błyskotliwością, co bohaterka - nie chciałbym być leczona w amerykańskim szpitalu. Podziękuję, nie chcę się tak szybko żegnać z tym światem, chcę jeszcze pożyć.
I już na te wszystkie bzdurki jak Dracula ze swoim synem - kolejnym Damienem “antychrystem”, obecność na kartach książki Husseina i Hitlera czy Ceausescu będący na usługach Króla Wampirów można by w miarę przymknąć oko i potraktować “Dzieci Nocy” jako komedię, swego rodzaju literackie kuriozum, nader rozrywkowy przerywnik od poważniejszych lektur. Ot kolejna mierna gęsta od niedorzeczności powieść, nic nowego - ostatnimi czasy mamy takich istny zalew. Jednak Simmons, do czego zresztą już czytelników przyzwyczaił przy okazji poprzednich swoich dzieł (tylko z niezaprzeczalnie lepszym wykonaniem i skutkiem niż tu), postanowił sięgnąć do rzeczywistych wydarzeń z historii, sytuacji politycznej i społecznej kraju, który akurat jest “bazą” jego powieści i wpleść te elementy do fabuły. Dostajemy zatem książkę z serii “Amerykanin objaśnia Europejczykowi Europę”. “Dzieci Nocy” to encyklopedia szkodliwych stereotypów, uogólnień i przekłamań na temat Rumunii. Obraz tego kraju jak i jego mieszkańców wyłaniający się z tej powieści woła o pomstę do nieba. Rumunia Simmonsa to kraj obskurny, brudny, zacofany, a Rumuni przedstawieni są jako niewykształcone pozbawione kultury i ogłady podstępne kmiotki, których zawodem jest nielegalny handel sierotami. Kurtyna.
instagram | facebook
Jeszcze do niedawna zapewniałam, że przeczytam wszystko, co wyjdzie spod pióra Dana Simmonsa. Dosłownie wszystko - nawet erotyk czy zbeletryzowaną “Plebanię”. Cofam to! Okazuje się bowiem, że i pisarz, który stworzył ocierający się o arcydzieło gatunku “Hyperion” i niewiele mniej genialne “Terror” i “Abominację” odpowiedzialny jest za przerażająco mierną powieść, której poziom bardziej wskazuje na autorstwo Grahama Mastertona niż jednego z najwybitniejszych twórców ambitnej literatury rozrywkowej.
Co tu się stało? Jakim cudem ta książka wyszła poza szufladę? Nie wiem, naprawdę nie mam pojęcia. Jeszcze potrafiłabym zrozumieć gdyby “Dzieci Nocy” były jednym z pierwszych utworów Simmonsa - jednak nie! Ta książka ukazała się już po doskonałych “Hyperionach”, świetnej “Trupiej Otusze” i jeszcze lepszej “Letniej Nocy”. Zatem co w “Dzieciach Nocy” nie zagrało? Szybciej i krócej byłoby napisać co przyzwoicie wyszło, bo lista niedociągnięć i mankamentów jest kilometrowa. TL;DR: Wszystko nie zagrało - poza objaśniającym okoliczności powstania książki wstępem autora.
“Dzieci Nocy” miały ogromny potencjał - umiejscowienie akcji w Rumunii zaraz po upadku reżimu Nicolae Ceausescu, wplecenie w fabułę rumuńskiego folkloru i legend czy w końcu i skupienie historii wokół słynnych mitycznych wampirów i postaci samego Draculi. Z takich składników można było wysmażyć oryginalną, przerażającą i pasjonującą powieść grozy. Wyszła jednak wyjątkowo niestrawna papka. W fabule absurd goni absurd w tempie światła, królują sztampa i banały, poczynania i decyzje bohaterów oraz wydarzenia są tak nieprawdopodobne i pozbawione logiki, że od nieustannego przewracania oczami dostałam zakwasów gałek, a nieintencjonalny komizm zawarty w tej historii w ramach skutków ubocznych dostarczył mi porządnej dawki ćwiczeń mięśni brzucha. Powtórzę to jeszcze raz - nie mam pojęcia co tu się zadziało! W tej książce jest maksymalnie 5% Simmonsa. Przez wiekszą część powieść czyta się jak pisarskie wygłupy Mastertona, na parę rozdziałów wkradnie się będący akurat w słabej formie pisarskiej Robin Cook ze swoimi medycznymi rewelacjami, a w końcówce to i Indiana Jones i James Bond (pozbawiony swoich wypasionych zabawek) zawita! Jeden wielki festiwal głupotek i absurdów. Postaci też w nawet najmniejszym stopniu nie ratują tej książki - nijakie, płytkie, bezosobowe, sztampowe do bólu. Bliżej im wszystkim do kukieł niż ludzi z krwi i kości. Cechy charakteru? Nie stwierdzono! Główna bohaterka (podobno) jest jedną z najlepszych hematolożek w Stanach Zjednoczonych. Jeśli wszystkie lekarskie nadzieje medycyny w USA mogą poszczycić się podobnym ilorazem inteligencji i błyskotliwością, co bohaterka - nie chciałbym być leczona w amerykańskim szpitalu. Podziękuję, nie chcę się tak szybko żegnać z tym światem, chcę jeszcze pożyć.
I już na te wszystkie bzdurki jak Dracula ze swoim synem - kolejnym Damienem “antychrystem”, obecność na kartach książki Husseina i Hitlera czy Ceausescu będący na usługach Króla Wampirów można by w miarę przymknąć oko i potraktować “Dzieci Nocy” jako komedię, swego rodzaju literackie kuriozum, nader rozrywkowy przerywnik od poważniejszych lektur. Ot kolejna mierna gęsta od niedorzeczności powieść, nic nowego - ostatnimi czasy mamy takich istny zalew. Jednak Simmons, do czego zresztą już czytelników przyzwyczaił przy okazji poprzednich swoich dzieł (tylko z niezaprzeczalnie lepszym wykonaniem i skutkiem niż tu), postanowił sięgnąć do rzeczywistych wydarzeń z historii, sytuacji politycznej i społecznej kraju, który akurat jest “bazą” jego powieści i wpleść te elementy do fabuły. Dostajemy zatem książkę z serii “Amerykanin objaśnia Europejczykowi Europę”. “Dzieci Nocy” to encyklopedia szkodliwych stereotypów, uogólnień i przekłamań na temat Rumunii. Obraz tego kraju jak i jego mieszkańców wyłaniający się z tej powieści woła o pomstę do nieba. Rumunia Simmonsa to kraj obskurny, brudny, zacofany, a Rumuni przedstawieni są jako niewykształcone pozbawione kultury i ogłady podstępne kmiotki, których zawodem jest nielegalny handel sierotami. Kurtyna.
instagram | facebook
rachelp's review against another edition
3.0
While volunteering her time in Romanian hospitals, a hematologist named Kate grows attached to an orphaned baby and decides to adopt him. Back in the States, she discovers that his rare blood disorder is linked to vampirism.
I thought this book was just okay. The beginning had too much medical/scientific terminology. And the end was too unrealistically perfect.
I thought this book was just okay. The beginning had too much medical/scientific terminology. And the end was too unrealistically perfect.
trisha76's review against another edition
3.0
Roemenië, vlak na de revolutie. Een verscheurd land, getekend door eeuwenlange onderdrukking en bijgeloof dat wortelt in een duister, bloedig verleden.
In Boekarest doet de Amerikaanse arts Kate Neumann, gespecialiseerd in bloedziekten, haar uiterste best om Aids-baby's en andere aan hun lot overgelaten kinderen te helpen. Haar hart - en aandacht - gaat uit naar baby Joshua, die aan verschillende ernstige ziekten lijdt. Na een eenvoudige bloedtransfusie knapt hij steeds geweldig op. Kate beseft het wonder: in Joshua's genen zou wel eens de genezing van kanker en Aids besloten kunnen liggen.
Na eindeloze problemen met Roemeense bureaucraten weet Kate, geholpen door Vietnamveteraan pater Michael O'Rourke, de baby te adopteren en mee naar de Verenigde Staten te nemen. Alleen daar kan met geavanceerde medische technologie zijn leven worden gered en zijn wonderbaarlijke afweersysteem worden onderzocht. Maar dan strekt vanuit Transsylvanië een onzegbaar kwaad een lange ijskoude arm uit...
---
Waardering:
Het boek is heel lang geleden voor mij om te beoordelen wat ik van het boek vond. Ik weet dat ik verbaast was. Het was mijn eerste kennismaking met Dan Simmons, maar het smaakte naar meer.
Helaas was het volgend boek dat ik van hem las, stukken minder.
---
Boekinformatie:
©1993 Luitingh~Sijthoff
ISBN: 9024513758
©1992 Children of the Night
368 pagina's; Paperback
In Boekarest doet de Amerikaanse arts Kate Neumann, gespecialiseerd in bloedziekten, haar uiterste best om Aids-baby's en andere aan hun lot overgelaten kinderen te helpen. Haar hart - en aandacht - gaat uit naar baby Joshua, die aan verschillende ernstige ziekten lijdt. Na een eenvoudige bloedtransfusie knapt hij steeds geweldig op. Kate beseft het wonder: in Joshua's genen zou wel eens de genezing van kanker en Aids besloten kunnen liggen.
Na eindeloze problemen met Roemeense bureaucraten weet Kate, geholpen door Vietnamveteraan pater Michael O'Rourke, de baby te adopteren en mee naar de Verenigde Staten te nemen. Alleen daar kan met geavanceerde medische technologie zijn leven worden gered en zijn wonderbaarlijke afweersysteem worden onderzocht. Maar dan strekt vanuit Transsylvanië een onzegbaar kwaad een lange ijskoude arm uit...
---
Waardering:
Het boek is heel lang geleden voor mij om te beoordelen wat ik van het boek vond. Ik weet dat ik verbaast was. Het was mijn eerste kennismaking met Dan Simmons, maar het smaakte naar meer.
Helaas was het volgend boek dat ik van hem las, stukken minder.
---
Boekinformatie:
©1993 Luitingh~Sijthoff
ISBN: 9024513758
©1992 Children of the Night
368 pagina's; Paperback