Scan barcode
erickibler4's review against another edition
4.0
This cock and bull story (and I say this with a nudge and a wink) goes on for 689 pages in my edition.
Tristram Shandy, our narrator, promises to tell us the story of his life, and we end up getting everything but. We meet a comical cast of characters: principally the philosophical, argumentative Shandy the elder, his brother Toby, a soldier taken out of action by a wound to the groin, and Toby's faithful corporal and servant Trim. Toby and Trim, in many respects, remind the reader of Don Quixote and Sancho Panza, who themselves are mentioned many times in the book, except where Quixote and Sancho seek out real adventures, Toby and Trim are content to carry out war games in their backyard.
The slapstick circumstances of Tristram's birth are told, with many digressions, but after Tristram reaches young childhood, the narrative skips forward and becomes a travelogue of a trip he took to France and Spain as an adult, before circling back to the amorous adventures of Toby and Trim.
It's all good fun and foolishness. But it's a bit long.
Tristram Shandy, our narrator, promises to tell us the story of his life, and we end up getting everything but. We meet a comical cast of characters: principally the philosophical, argumentative Shandy the elder, his brother Toby, a soldier taken out of action by a wound to the groin, and Toby's faithful corporal and servant Trim. Toby and Trim, in many respects, remind the reader of Don Quixote and Sancho Panza, who themselves are mentioned many times in the book, except where Quixote and Sancho seek out real adventures, Toby and Trim are content to carry out war games in their backyard.
The slapstick circumstances of Tristram's birth are told, with many digressions, but after Tristram reaches young childhood, the narrative skips forward and becomes a travelogue of a trip he took to France and Spain as an adult, before circling back to the amorous adventures of Toby and Trim.
It's all good fun and foolishness. But it's a bit long.
christopherc's review against another edition
3.0
In a classic episode of The Simpsons, Grandpa Simpson gives the following advice of how to deal with some workers on strike: "We can't bust heads like we used to. But we have our ways. One trick is to tell stories that don't go anywhere. Like the time I caught the ferry to Shelbyville. I needed a new heel for m'shoe. So I decided to go to Morganville, which is what they called Shelbyville in those days. So I tied an onion to my belt. Which was the style at the time. Now, to take the ferry cost a nickel, and in those days, nickels had pictures of bumblebees on 'em. Gimme five bees for a quarter, you'd say. Now where was I... oh yeah. The important thing was that I had an onion tied to my belt, which was the style at the time. You couldn't get white onions, because of the war. The only thing you could get was those big yellow ones..."
Such a cock and bull story has formed the basis for a mighty novel, and one of the mid-18th century no less. That was not usually an era of radical experimentation and, but Laurence Stern's TRISTRAM SHANDY is the oddest duck of English literature from that era. As the young gentleman Tristram Shandy sets out to write his memoirs and offer his views on life, he cannot help but going off on tangent after tangent. Only at the end of the second volume is he actually born. Soon the narrator basically gives up on his own autobiography, preferring to tell of the odd people around him. There is his eccentric Uncle Toby who, after being wounded in a siege at the turn of the 18th century, spends all his days constructing miniature citadels on his bowling green in which to play war games. There's his father, struggling to maintain the greatness of the Shandy family against his poor bad luck. And there is Parson Yorick, an Anglican cleric who doesn't always keep to the orthodox line, and so is a self-portrait of Sterne himself.
The novel is revolutionary as literature, foretelling the narrative games and unreliable narration of 20th century Modernism. But is it actually fun to read? Sadly, I found TRISTRAM SHADY a wearying experience. This story based on digressions is woefully uneven, and for every laugh out loud moment there were two or three lame episodes. And this is from a reader who, equipped with his not ordinarily useful liberal arts education, understands all of Sterne's references to history and theology.
Such a cock and bull story has formed the basis for a mighty novel, and one of the mid-18th century no less. That was not usually an era of radical experimentation and, but Laurence Stern's TRISTRAM SHANDY is the oddest duck of English literature from that era. As the young gentleman Tristram Shandy sets out to write his memoirs and offer his views on life, he cannot help but going off on tangent after tangent. Only at the end of the second volume is he actually born. Soon the narrator basically gives up on his own autobiography, preferring to tell of the odd people around him. There is his eccentric Uncle Toby who, after being wounded in a siege at the turn of the 18th century, spends all his days constructing miniature citadels on his bowling green in which to play war games. There's his father, struggling to maintain the greatness of the Shandy family against his poor bad luck. And there is Parson Yorick, an Anglican cleric who doesn't always keep to the orthodox line, and so is a self-portrait of Sterne himself.
The novel is revolutionary as literature, foretelling the narrative games and unreliable narration of 20th century Modernism. But is it actually fun to read? Sadly, I found TRISTRAM SHADY a wearying experience. This story based on digressions is woefully uneven, and for every laugh out loud moment there were two or three lame episodes. And this is from a reader who, equipped with his not ordinarily useful liberal arts education, understands all of Sterne's references to history and theology.
ahsen1's review against another edition
5.0
Meseleye nereden başlayacağımı inanın bilmiyorum ama bir şekilde bu kitap ile ilgili konuşmak istiyorum. Zira bu sene okuduğum kitaplar arasında en iyilerinden biri ‘Tristram Shandy’ oldu. Kitabı konudan konuya atlayarak anlatsam da sorun olmaz sanırım, malumunuz yazarın bu kitapta yaptığı tam da bu: konudan sapma-digression. Okuyacak olanlara da alıştırma olmuş olur. :)
1713 yılında İrlanda’da doğan, aynı zamanda vaiz olan, yazarımız Laurence Sterne; 1759-67 yılları arasında yazmış 9 kitaptan oluşan bu eserini. Kazım Taşkent serisinden çıkan bu kitap bugün okuru ile tek bir kitap halinde buluşuyor.
İrlanda doğumlu olduğunu özellikle belirttim çünkü Joyce ile dolu dolu geçen şu dönemimde, Joyce başta olmak üzere daha pek çok yazarı etkilemiş bir yazar ve eser ile karşı karşıyayız. Tutunamayanlar’ın Olric’i bile bu kitaptaki Yorick karakterinden esinlenilerek yazılmış.
Kitabın konusu: konu dışına çıkma. Yani başta bir konu var gibi başlıyor, anlatıcı karakterimiz Tristram’ın hayatını okuyacak gibi oluyorsunuz ama yok. Mesele oralara pek gelemiyor. Hayata dair pek çok şeyden kısa ve oldukça hızlıca bahseden anlatıcımız kendisine bir türlü gelemiyor. 3. Kitaba kadar doğumu bile gerçekleşemiyor, daha ne söyleyeyim. Bu özelliği ile de kitabı tam da hayatın kendisine benzetmiş Orhan Pamuk. Hayatın, bu kitabın içinde değil de anlatım tekniğinde olduğunu söyler.
Orhan Pamuk demişken, kendisi bir önsöz yazmış kitaba. Ben okurken çok eğlendim. Oldukça da bilgilendirici bir yazı olduğunu düşünüyorum. Kitabı okumak isteyip de, henüz tam bir karara varamamış olanlara bu önsöze bir göz atmalarını öneririm.
Kitaba dönecek olursak; 19.Yy sonunda başlayan modernizm akımındandan önce, 18. Yy’da post-modern bir eser ile ‘Edebiyat Cumhuriyeti’ne göz kırpıyor Laurence Sterne. Dili müthiş derecede mizahi. Pek çok yerde gülerek okudum kitabı. Tristram, dönüp dolaşıp anlatmaya başladığı konuya dönüyor ama orada çok kalamıyoruz, bir anda kendimizi anlatıcının hayatının bambaşka bir noktasında buluyoruz. Kitap daha çok karakterlerden ikisi olan babası ve amcasının konuşmaları üzerinden ilerlese de, Tristram hiçbir zaman onların arasında belirmiyor. Daima anlatıcı olarak kalıyor. Bu noktada okur olaydan kolaylıkla kopabilecekken, anlatıcının okuru ile konuşmasıyla belki de onu kitaba kolaylıkla bağlıyor. Dersin ortasında hayallere dalan öğrenciyi, ona laf atarak derse geri döndüren bir öğretmen gibi bir anlatıcı düşünün. Kitabın bazı sayfalarında çizimler vardı, bu ayrıntıları da çok sevdim.
Kitapta kullanılan bilinç akışı tekniği beni elbette zorladı ama özellikle notların bölüm sonunda yer alması beni zorlayan başka bir konuydu. Zaten hacimli bir kitap, notlar sayfa sonunda olsa daha rahat okurmuşum gibi hissettim çoğu zaman.
Anlatıcı bir çok eser ve yazardan bahsediyor kitapta: Candid, Don Kişot, Hamlet, Homer, Montaigne… Ama en çok da Rabelais’in adını anıyor. Okurunu başka eserlere yönlendiren kitapları çok seviyorum. Bu kitap onların en güzel örneklerinden biri oldu benim için. Uzun lafın kısası, kitaplığımda bir süredir okunmayı bekleyen Gargantua’nın okunma zamanının geldiği belli.
1713 yılında İrlanda’da doğan, aynı zamanda vaiz olan, yazarımız Laurence Sterne; 1759-67 yılları arasında yazmış 9 kitaptan oluşan bu eserini. Kazım Taşkent serisinden çıkan bu kitap bugün okuru ile tek bir kitap halinde buluşuyor.
İrlanda doğumlu olduğunu özellikle belirttim çünkü Joyce ile dolu dolu geçen şu dönemimde, Joyce başta olmak üzere daha pek çok yazarı etkilemiş bir yazar ve eser ile karşı karşıyayız. Tutunamayanlar’ın Olric’i bile bu kitaptaki Yorick karakterinden esinlenilerek yazılmış.
Kitabın konusu: konu dışına çıkma. Yani başta bir konu var gibi başlıyor, anlatıcı karakterimiz Tristram’ın hayatını okuyacak gibi oluyorsunuz ama yok. Mesele oralara pek gelemiyor. Hayata dair pek çok şeyden kısa ve oldukça hızlıca bahseden anlatıcımız kendisine bir türlü gelemiyor. 3. Kitaba kadar doğumu bile gerçekleşemiyor, daha ne söyleyeyim. Bu özelliği ile de kitabı tam da hayatın kendisine benzetmiş Orhan Pamuk. Hayatın, bu kitabın içinde değil de anlatım tekniğinde olduğunu söyler.
Orhan Pamuk demişken, kendisi bir önsöz yazmış kitaba. Ben okurken çok eğlendim. Oldukça da bilgilendirici bir yazı olduğunu düşünüyorum. Kitabı okumak isteyip de, henüz tam bir karara varamamış olanlara bu önsöze bir göz atmalarını öneririm.
Kitaba dönecek olursak; 19.Yy sonunda başlayan modernizm akımındandan önce, 18. Yy’da post-modern bir eser ile ‘Edebiyat Cumhuriyeti’ne göz kırpıyor Laurence Sterne. Dili müthiş derecede mizahi. Pek çok yerde gülerek okudum kitabı. Tristram, dönüp dolaşıp anlatmaya başladığı konuya dönüyor ama orada çok kalamıyoruz, bir anda kendimizi anlatıcının hayatının bambaşka bir noktasında buluyoruz. Kitap daha çok karakterlerden ikisi olan babası ve amcasının konuşmaları üzerinden ilerlese de, Tristram hiçbir zaman onların arasında belirmiyor. Daima anlatıcı olarak kalıyor. Bu noktada okur olaydan kolaylıkla kopabilecekken, anlatıcının okuru ile konuşmasıyla belki de onu kitaba kolaylıkla bağlıyor. Dersin ortasında hayallere dalan öğrenciyi, ona laf atarak derse geri döndüren bir öğretmen gibi bir anlatıcı düşünün. Kitabın bazı sayfalarında çizimler vardı, bu ayrıntıları da çok sevdim.
Kitapta kullanılan bilinç akışı tekniği beni elbette zorladı ama özellikle notların bölüm sonunda yer alması beni zorlayan başka bir konuydu. Zaten hacimli bir kitap, notlar sayfa sonunda olsa daha rahat okurmuşum gibi hissettim çoğu zaman.
Anlatıcı bir çok eser ve yazardan bahsediyor kitapta: Candid, Don Kişot, Hamlet, Homer, Montaigne… Ama en çok da Rabelais’in adını anıyor. Okurunu başka eserlere yönlendiren kitapları çok seviyorum. Bu kitap onların en güzel örneklerinden biri oldu benim için. Uzun lafın kısası, kitaplığımda bir süredir okunmayı bekleyen Gargantua’nın okunma zamanının geldiği belli.
galaheadh's review against another edition
5.0
glorious. cracked open my brain and stirred it all up. i have never enjoyed working so hard to read a book in all my life. i laughed, i stared at it in joyful, mute disbelief, it changed my life. we will not speak of the travelogue section
vegandanimal's review against another edition
4.0
Very funny, practically the definition of a Cock and Bull Story!
nilsna's review against another edition
3.0
Witty, brilliant, meta, long, annoying, nonsensical.... As you can see I have very mixed feelings about this book. I did like it but I also hated it at the same time. I cannot really make up my mind about it.
quantum_singularity's review against another edition
4.0
What a total troll
A++ would spend a million years of my life getting trolled from the 18th c again
A++ would spend a million years of my life getting trolled from the 18th c again
bluejeepbaby's review against another edition
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
1.0
linorris_'s review against another edition
adventurous
funny
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
Vaya libro. Un clásico que bebe muchísimo de Cervantes y Rabelais, da la vuelta a todo y, desde la Ilustración radical del barón d'Holbach, se caga en todos y le da igual decirlo. Como todas las bromas que son graciosas por ser anti-todo de manera autoconsciente, esta acaba siendo pesada al final, pero no deja de ser una maravilla de leer. Me ha costado pillarle el ritmo, pero cuando lo he hecho, ha sido una auténtica gozada.