nikulasaaaaaa's review
dark
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.0
anjiandrada's review against another edition
dark
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? N/A
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
3.75
ledablanca's review
dark
mysterious
slow-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
3.5
ckcolet's review
2.0
Ambagal ng pacing nung simula. Nung medyo nasa climax na yung kwento, it was... okay? Kung napanood niyo na yung mga movies na Hereditary o Midsommar, parang ganun yung vibe ng kwento.
_yanni's review
slow-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
2.0
haewilya's review
5.0
This is probably my least liked Bob Ong novel in one part and my favorite one in another. Lest you think me borderline, let me explain.
I didn't like how it was written. Not what it contained but how it was formatted. I wasn't engaged in it. At least, not until the good parts. In the end, you will see why it was written that way. Kinda brilliant actually. It's just that it took a long time for me to get hooked.
It was my favorite because of the ending and how it managed to keep me awake for a long time after reading it. A word of advice, if you have an active imagination and you're a cowards like me, do NOT (DO NOT) read it late at night before going to sleep. I swear. DON'T. I'm warning you.
Overall, I loved it. And I have goosebumps every time I remember it.
Also, another creepy back cover.
I didn't like how it was written. Not what it contained but how it was formatted. I wasn't engaged in it. At least, not until the good parts. In the end, you will see why it was written that way. Kinda brilliant actually. It's just that it took a long time for me to get hooked.
It was my favorite because of the ending and how it managed to keep me awake for a long time after reading it. A word of advice, if you have an active imagination and you're a cowards like me, do NOT (DO NOT) read it late at night before going to sleep. I swear. DON'T. I'm warning you.
Overall, I loved it. And I have goosebumps every time I remember it.
Also, another creepy back cover.
happi_mess's review
Name a more boring book. I'll wait.
DNF'd. Not at all terryfing. Bored me out of my wits. Jokes were all so corny.
I actually liked Bob Ong's [b:Macarthur|9813993|Macarthur|Bob Ong|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1291381706l/9813993._SY75_.jpg|1426318] when I read it in high school. I just think that this is a miss for me.
DNF'd. Not at all terryfing. Bored me out of my wits. Jokes were all so corny.
I actually liked Bob Ong's [b:Macarthur|9813993|Macarthur|Bob Ong|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1291381706l/9813993._SY75_.jpg|1426318] when I read it in high school. I just think that this is a miss for me.
vance_31's review
5.0
Actual rating: 4.5
Grabe. Pa'no ko ba sisimulan? Ayon.
Binasa ko uli. Nu'ng unang pagkakabasa ko (2019), tingin ko nakakakilabot naman, pero parang pilit.
Pero ngayong binasa ko uli (2021), mas na-appreciate ko pa ang librong ito. Mas naintindihan ko pa ang mga nangyayari.
Hindi lang magaling magpatawa si Bob Ong, magaling din manakot. Sa lahat ng mga horror na nabasa't napanood ko, itong Ang mga Kaibigan ni Mama Susan ang nag-standout. Hindi ito umaasa sa mga Jump scare gaya ng mga basurang horror movies ngayon. Iba ang epekto ng librong ito. Talagang mararamdaman mong ikaw si Galo at nasa bahay ka ni Mama Susan. Matatakot ka sa mga bagay na hindi mo alam. Unti-unti kang binibigyan ng clue kung ano ang nangyayari at alam mo talagang malaking pasabog ang tinatago.
Nakakatuwa na gumamit ang kuwento ng mga disturbing elements. Minsan ito lang ang kailangan para makapanakot nang effective sa halip na manggulat. Sino ba naman ang hindi kikilabutan sa mga kulto, mga kakaibang rebulto, at mga bangkay. Todo todo na hahaha
Si Mama Susan naman ay talagang kakaiba sa mga karakter ng horror movies. Kikilabutan ka sa mga sinasabi niya. May punto, pero nakakatakot pa rin. Nakakatakot din kapag ginagamit sa ibang paraan ang mga linya sa Mga Pahayag, gaya ng ginawa ni Mama Susan. Basta, nakakatakot siya. Nagulat pa ako sa likod ng cover. Paker.
At syempre di ko makakalimutan ang dalawang bata. Napaka-significant ng role nila sa reading experience ko. Kikilabutan ka sa mga pinagsasabi nila, lalo na si Jezel. "Hindi sya lola!", "May maitim na lolo!" Walang'ya. Goosebumps!
Medyo di lang okay sa 'kin ang ending, di ako sigurado kung dahil ba sinasapian si Galo no'n at nagawa pa niyang isulat sa diary ang huling nangyari. Ewan ko lang, medyo may pagka-unrealistic. Pero parang diary ang writing ng libro, hindi memoir. Sinusulat habang nangyayari ang mga kinukuwento kaya kailangang maisulat nang gano'n.
Pero maganda pa rin ang librong ito. Umasa pa naman ako sa movie adaption nitong libro ng Black Sheep Productions (yata), kaso parang wala na silang balak ituloy. Sayang.
Huwag mong bibigkasin ang hindi
Grabe. Pa'no ko ba sisimulan? Ayon.
Binasa ko uli. Nu'ng unang pagkakabasa ko (2019), tingin ko nakakakilabot naman, pero parang pilit.
Pero ngayong binasa ko uli (2021), mas na-appreciate ko pa ang librong ito. Mas naintindihan ko pa ang mga nangyayari.
Hindi lang magaling magpatawa si Bob Ong, magaling din manakot. Sa lahat ng mga horror na nabasa't napanood ko, itong Ang mga Kaibigan ni Mama Susan ang nag-standout. Hindi ito umaasa sa mga Jump scare gaya ng mga basurang horror movies ngayon. Iba ang epekto ng librong ito. Talagang mararamdaman mong ikaw si Galo at nasa bahay ka ni Mama Susan. Matatakot ka sa mga bagay na hindi mo alam. Unti-unti kang binibigyan ng clue kung ano ang nangyayari at alam mo talagang malaking pasabog ang tinatago.
Nakakatuwa na gumamit ang kuwento ng mga disturbing elements. Minsan ito lang ang kailangan para makapanakot nang effective sa halip na manggulat. Sino ba naman ang hindi kikilabutan sa mga kulto, mga kakaibang rebulto, at mga bangkay. Todo todo na hahaha
Si Mama Susan naman ay talagang kakaiba sa mga karakter ng horror movies. Kikilabutan ka sa mga sinasabi niya. May punto, pero nakakatakot pa rin. Nakakatakot din kapag ginagamit sa ibang paraan ang mga linya sa Mga Pahayag, gaya ng ginawa ni Mama Susan. Basta, nakakatakot siya. Nagulat pa ako sa likod ng cover. Paker.
At syempre di ko makakalimutan ang dalawang bata. Napaka-significant ng role nila sa reading experience ko. Kikilabutan ka sa mga pinagsasabi nila, lalo na si Jezel. "Hindi sya lola!", "May maitim na lolo!" Walang'ya. Goosebumps!
Medyo di lang okay sa 'kin ang ending, di ako sigurado kung dahil ba sinasapian si Galo no'n at nagawa pa niyang isulat sa diary ang huling nangyari. Ewan ko lang, medyo may pagka-unrealistic. Pero parang diary ang writing ng libro, hindi memoir. Sinusulat habang nangyayari ang mga kinukuwento kaya kailangang maisulat nang gano'n.
Pero maganda pa rin ang librong ito. Umasa pa naman ako sa movie adaption nitong libro ng Black Sheep Productions (yata), kaso parang wala na silang balak ituloy. Sayang.
Huwag mong bibigkasin ang hindi