Scan barcode
motionless7's review against another edition
2.0
*I rambled alot but I needed to vent some of it out it was eating me inside.
I enjoyed the themes of the book dealing with unrequited love, gender roles, aging, moving on, and even the history as the story progresses but I couldn't wrap myself to support any of the main characterss in the story. Florentinos character went downhill after Ferminas marriage and while I understand why he went through those stages in his life, I couldn't stay interested enough but that's just me. Fermina spent the majority of her life either content or enraged at the way things turned out with her marriage to Urbino for good/bad reasoning. Fermina never wanted this marriage and although her reasons for marrying where never properly explained, it felt like she did it because of her father admitting he was going broke. Still Fermina was in the same rut of emotions while her husband has two alleged affairs even though he was the one pursuing Fermina and putting her in this state. While I understand times were different, I couldn't stomach reading about Florentinos sexual persuit of a 14 year old under his care and knowing the massive age difference. Then to have her character killed off because of the depression she suffered from Florentino distancing himself from her and doing nothing with that but have Florentino cry about it in a bathroom left a sour taste. The author could've done more with this situation because it feels completely unnecessary in the grand scheme of things of the plot. Florentino and Fermina are then on a neverending boat ride where they discover how age has affected their livelihoods and to me it felt like a euphemism of them finally at peace in some paradise living their lives in love with one another. Overall it was the same cycle of love & infidelity for the past 50 years throughout the book and the ending felt like a dud.
I enjoyed the themes of the book dealing with unrequited love, gender roles, aging, moving on, and even the history as the story progresses but I couldn't wrap myself to support any of the main characterss in the story. Florentinos character went downhill after Ferminas marriage and while I understand why he went through those stages in his life, I couldn't stay interested enough but that's just me. Fermina spent the majority of her life either content or enraged at the way things turned out with her marriage to Urbino for good/bad reasoning. Fermina never wanted this marriage and although her reasons for marrying where never properly explained, it felt like she did it because of her father admitting he was going broke. Still Fermina was in the same rut of emotions while her husband has two alleged affairs even though he was the one pursuing Fermina and putting her in this state. While I understand times were different, I couldn't stomach reading about Florentinos sexual persuit of a 14 year old under his care and knowing the massive age difference. Then to have her character killed off because of the depression she suffered from Florentino distancing himself from her and doing nothing with that but have Florentino cry about it in a bathroom left a sour taste. The author could've done more with this situation because it feels completely unnecessary in the grand scheme of things of the plot. Florentino and Fermina are then on a neverending boat ride where they discover how age has affected their livelihoods and to me it felt like a euphemism of them finally at peace in some paradise living their lives in love with one another. Overall it was the same cycle of love & infidelity for the past 50 years throughout the book and the ending felt like a dud.
erinkolb's review against another edition
1.0
This book was incredibly painful to read. I didn't enjoy the story, the characters, the rambling writing. Maybe I wasn't in the mood for a "love" story. I didn't read "love" I read: I'm crazy, obsessed and a somewhat of a stalker. Florentio Ariza gave me the willies. The only part I liked about the book was the use of the character's full name throughout :)
kaymayss's review against another edition
emotional
hopeful
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
5.0
alisposato's review against another edition
5.0
Probably on my top list of the best books I have ever read. It took me quite a while to read it because the way Marquez writes can be a bit to wade through. The language is not flowery, however, it's very easy to completely immerse yourself into the characters and the settings. It's probably also one of the best love stories I have ever read because it's closer to the kind of love found in real life. (in my opinion)
lweezthereadrat's review against another edition
The plot was becoming sluggish and I found Florentino Arizo an increasingly detestable character we were being encouraged to root for to the point of romanticising his paedophilic relationship with a girl between the ages of 12 and 14. I was looking forward to Fermina rejecting him once and for all but checked the plot summary after the above subject matter was causing me to wonder if I wanted to read the final 70 pages. She comes round?? I don't want to read that.
plompverlori's review against another edition
4.0
Begrijp me niet verkeerd, dit boek is wederom prachig geschreven en er is iets in de stijl van Marquez die me betovert tijdens het lezen, maar ik heb een paar punten van aanmerking.
Ten eerste snap ik de setting van het verhaal, rond de eeuwwisseling van 1800 naar 1900, maar er waren momenten waarop ik de achterhaalde ideeën over de rollen van man en vrouw en de karakterisering van zwarte vrouwen nie gemakkelijk kon wegschrijven aan de personages. Het boek is bezaaid met idealen die nu alleen nog door extreem rechts met applaus zouden worden onthaald. Waar ik de lijn trok met Florentino Ariza’s escapades als Ultieme Nice Guy™️, was toen hij als zeventigjarige verliefd werd op een veertienjarig meisje dat familie van hem was. Zonder schuld trok hij haar zijn perverse wereld in onder het mum van het magische woord: ‘liefde’. Hij praat alles goed daarmee. Het uitbuiten van vrouwen die eenzaam zijn en dus zwakker? Voor de liefde. Onschuldige meisjes meenemen omdat ze lijken op het meisje waar hij op zijn twaalfde verliefd op werd en nooit heeft kunnen loslaten? Voor de liefde.
Het is geen liefde: het is obsessie. Toch vind ik het onwijs dat ik ondanks de ongenegenheid die ik soms voor het boek voelde toch verder las. En waarom? Omdat ik al mijn hoop vestigde op de sterke vrouw Fermina Daza, die uiteindelijk voor de val viel, omdat de onuitputtelijke Florentino Ariza elk moment van zwakte gebruikte om zijn obsessieve verlangen in haar gezicht te drukken.
Ten tweede vond ik het ontzettend jammer dat het magisch realistische van Honderd jaar eenzaamheid hier niet te vinden was. Dat was zo nieuw en het trok me zo aan, dat dit boek daarna enigszins teleurstelde. Hoewel, ik kan begrijpen dat dit voor de rationele Westerse lezer die alles wat hij niet begrijpt afschrijft aan een gebrek van drugsinname en negeren van suspension of disbelief makkelijker te lezen is.
Ten derde was het interessant hoe Marquez af en toe het fictieve narratief brak met dat kleine woordje ‘us’, waardoor duidelijk werd dat hij iets te zeggen heeft over zijn tijd, zijn land, zijn geschiedenis. Deze eerste persoon meervoud kwam met enige regelmaat terug wanneer het bijvoorbeeld ging over de groeiende bemoeial van het Westen of de snelle economische en industriele groei met nadeel voor natuur en mens of het vervagen van klassen en de kloof tussen arm en rijk. Dit is een van de dingen die me zo ontzettend meezuigen in het verhaal. De setting is als uit het leven gegrepen. Meeleven deed ik amper met de hoofdpersonages, maar meer met de mensen eromheen, die met een of twee zinnen werden aangestipt in hun misère in armoede en slechte gezondheid. Vooral de laatste bladzijdes, wanneer de lezer geconfronteerd wordt met de invloeden van de industriële groei en het verlangen van verkenning van de mens op de natuur kwam hard bij me aan. Een landschap van ontbossing en verdrijf van inheemse fauna wordt beschreven met nauwelijks verhulde compassie.
Al in al heeft dit boek erin geslaagd me te doen nadenken en me eraan herinnerd dat ik leef in privilege en een hekel heb aan mannen die denken dat ze vrouwen kennen om hun seksuele escapades.
Ten eerste snap ik de setting van het verhaal, rond de eeuwwisseling van 1800 naar 1900, maar er waren momenten waarop ik de achterhaalde ideeën over de rollen van man en vrouw en de karakterisering van zwarte vrouwen nie gemakkelijk kon wegschrijven aan de personages. Het boek is bezaaid met idealen die nu alleen nog door extreem rechts met applaus zouden worden onthaald. Waar ik de lijn trok met Florentino Ariza’s escapades als Ultieme Nice Guy™️, was toen hij als zeventigjarige verliefd werd op een veertienjarig meisje dat familie van hem was. Zonder schuld trok hij haar zijn perverse wereld in onder het mum van het magische woord: ‘liefde’. Hij praat alles goed daarmee. Het uitbuiten van vrouwen die eenzaam zijn en dus zwakker? Voor de liefde. Onschuldige meisjes meenemen omdat ze lijken op het meisje waar hij op zijn twaalfde verliefd op werd en nooit heeft kunnen loslaten? Voor de liefde.
Het is geen liefde: het is obsessie. Toch vind ik het onwijs dat ik ondanks de ongenegenheid die ik soms voor het boek voelde toch verder las. En waarom? Omdat ik al mijn hoop vestigde op de sterke vrouw Fermina Daza, die uiteindelijk voor de val viel, omdat de onuitputtelijke Florentino Ariza elk moment van zwakte gebruikte om zijn obsessieve verlangen in haar gezicht te drukken.
Ten tweede vond ik het ontzettend jammer dat het magisch realistische van Honderd jaar eenzaamheid hier niet te vinden was. Dat was zo nieuw en het trok me zo aan, dat dit boek daarna enigszins teleurstelde. Hoewel, ik kan begrijpen dat dit voor de rationele Westerse lezer die alles wat hij niet begrijpt afschrijft aan een gebrek van drugsinname en negeren van suspension of disbelief makkelijker te lezen is.
Ten derde was het interessant hoe Marquez af en toe het fictieve narratief brak met dat kleine woordje ‘us’, waardoor duidelijk werd dat hij iets te zeggen heeft over zijn tijd, zijn land, zijn geschiedenis. Deze eerste persoon meervoud kwam met enige regelmaat terug wanneer het bijvoorbeeld ging over de groeiende bemoeial van het Westen of de snelle economische en industriele groei met nadeel voor natuur en mens of het vervagen van klassen en de kloof tussen arm en rijk. Dit is een van de dingen die me zo ontzettend meezuigen in het verhaal. De setting is als uit het leven gegrepen. Meeleven deed ik amper met de hoofdpersonages, maar meer met de mensen eromheen, die met een of twee zinnen werden aangestipt in hun misère in armoede en slechte gezondheid. Vooral de laatste bladzijdes, wanneer de lezer geconfronteerd wordt met de invloeden van de industriële groei en het verlangen van verkenning van de mens op de natuur kwam hard bij me aan. Een landschap van ontbossing en verdrijf van inheemse fauna wordt beschreven met nauwelijks verhulde compassie.
Al in al heeft dit boek erin geslaagd me te doen nadenken en me eraan herinnerd dat ik leef in privilege en een hekel heb aan mannen die denken dat ze vrouwen kennen om hun seksuele escapades.
jovan_mihajlovic's review against another edition
emotional
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? N/A
5.0
essiebes020's review against another edition
4.0
Ik vond het prachtig. Een boek over liefde en ouderdom en leven. Het laatste hoofdstuk was ontzettend ontroerend.
Wel ingewikkeld als een boek echt mega koloniaal is en nog erger als het verkrachtingscultuur verheerlijkt.
Wel ingewikkeld als een boek echt mega koloniaal is en nog erger als het verkrachtingscultuur verheerlijkt.
blancarosa's review against another edition
3.0
Hundert Jahre Einsamkeit war witziger, gehaltvoller, spannender und einfallsreicher. Nichtsdestotrotz: Marquez kann auch einen Roman mit wenig Plot schön schreiben.
tiesha's review against another edition
dark
emotional
reflective
sad
medium-paced
- Strong character development? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
3.5