Scan barcode
clairereviews's review
5.0
Review: Try not to Breathe by Holly Seddon Publisher: Corvus (7th January 2016)
ISBN: 978-1782396680
Source: Real Readers
Rating: 5*
Synopsis:
Alex is sinking. Slowly but surely, she's cut herself off from everything but her one true love - drink. Until she's forced to write a piece about a coma ward, where she meets Amy.
Amy is lost. When she was fifteen, she was attacked and left for dead in a park not far from her house. Her attacker was never found. Since then, she has drifted in a lonely, timeless place. She's as good as dead, but not even her doctors are sure how much she understands.
Alex and Amy grew up in the same suburbs, played the same music, flirted with the same boys. And as Alex begins to investigate the attack, she opens the door to the same danger that has left Amy in a coma...
Review:
This story is told from various perspectives including Alex's; Amy's, via her thoughts; Jacob, Amy's boyfriend at the time of the attack. It's clear whose point of view each chapter is based on, so the story doesn't become muddled - a good thing as there are intricate details provided by each person involved.
The main characters are complex and engrossing, leaving me desperate to find out more about what had happened to them, and frantic to discover the identity of Amy's attacker. There are many twists and turns and suspicion is aimed at numerous characters along the way. Alex and Amy are fantastic characters and their unique relationship is extraordinary and gripping to read.
I was unable to put this book down until I'd reached the unforseen, shocking climax and discovered the identity of the attacker. A thrilling read, I'd recommend Try Not to Breathe to fans of psychological suspense such as The Girl on the Train and Gone Girl.
This is the second 5* publication I've read from Corvus this week, so I'll definitely be finding out more about their authors and forthcoming releases.
ISBN: 978-1782396680
Source: Real Readers
Rating: 5*
Synopsis:
Alex is sinking. Slowly but surely, she's cut herself off from everything but her one true love - drink. Until she's forced to write a piece about a coma ward, where she meets Amy.
Amy is lost. When she was fifteen, she was attacked and left for dead in a park not far from her house. Her attacker was never found. Since then, she has drifted in a lonely, timeless place. She's as good as dead, but not even her doctors are sure how much she understands.
Alex and Amy grew up in the same suburbs, played the same music, flirted with the same boys. And as Alex begins to investigate the attack, she opens the door to the same danger that has left Amy in a coma...
Review:
This story is told from various perspectives including Alex's; Amy's, via her thoughts; Jacob, Amy's boyfriend at the time of the attack. It's clear whose point of view each chapter is based on, so the story doesn't become muddled - a good thing as there are intricate details provided by each person involved.
The main characters are complex and engrossing, leaving me desperate to find out more about what had happened to them, and frantic to discover the identity of Amy's attacker. There are many twists and turns and suspicion is aimed at numerous characters along the way. Alex and Amy are fantastic characters and their unique relationship is extraordinary and gripping to read.
I was unable to put this book down until I'd reached the unforseen, shocking climax and discovered the identity of the attacker. A thrilling read, I'd recommend Try Not to Breathe to fans of psychological suspense such as The Girl on the Train and Gone Girl.
This is the second 5* publication I've read from Corvus this week, so I'll definitely be finding out more about their authors and forthcoming releases.
jennay's review against another edition
4.75
Only 0.25 off from 5 starts because it was just a smidge drawn-out/ wordy in some places. Other than that... awesome dark read. Even though I figured out who it was pretty early on, it was well written to keep me intrigued with the different perspectives.
readingwithhippos's review against another edition
3.0
I read Try Not to Breathe all in one day, which these days only happens when I'm really into a book. However, as I sit down to write this review two days later, I'm struggling to remember much at all about it.
It's already a well-established fact that I have a terrible memory. (Just one example: upon seeing ads for movies coming to Bluray, I'll remark to Adam, “That sounds good,” only to be gently informed I've already seen the film in question. Basically, he married Drew Barrymore's character from 50 First Dates. How I managed to remember that movie, a barely watchable rom-com from the early 2000s, I'll never understand.) Anyway, I can admit it's possible that my forgetfulness when it comes to Seddon's novel is on me.
However, my stronger suspicion is that Try Not to Breathe is like cotton candy—tastes great going down, but doesn't leave you with anything to show for it afterwards. Just a pleasant sugar rush and sticky fingers. And hear me when I say this, I am not bashing cotton candy. We need a little of the light and fun every now and then, in our diet and in our reading life.
So if you find yourself in search of a suitable diversion for a lazy Sunday, I offer you this book. A girl on the brink of a total alcoholic meltdown investigates a decades-old cold case that left her teenage classmate in a vegetative state. Who can resist that? It's as tempting as pastel-colored spun sugar.
With regards to Ballantine Books and NetGalley for the advance copy. On sale today, February 23!
More book recommendations by me at www.readingwithhippos.com
It's already a well-established fact that I have a terrible memory. (Just one example: upon seeing ads for movies coming to Bluray, I'll remark to Adam, “That sounds good,” only to be gently informed I've already seen the film in question. Basically, he married Drew Barrymore's character from 50 First Dates. How I managed to remember that movie, a barely watchable rom-com from the early 2000s, I'll never understand.) Anyway, I can admit it's possible that my forgetfulness when it comes to Seddon's novel is on me.
However, my stronger suspicion is that Try Not to Breathe is like cotton candy—tastes great going down, but doesn't leave you with anything to show for it afterwards. Just a pleasant sugar rush and sticky fingers. And hear me when I say this, I am not bashing cotton candy. We need a little of the light and fun every now and then, in our diet and in our reading life.
So if you find yourself in search of a suitable diversion for a lazy Sunday, I offer you this book. A girl on the brink of a total alcoholic meltdown investigates a decades-old cold case that left her teenage classmate in a vegetative state. Who can resist that? It's as tempting as pastel-colored spun sugar.
With regards to Ballantine Books and NetGalley for the advance copy. On sale today, February 23!
More book recommendations by me at www.readingwithhippos.com
canadianbookaddict's review against another edition
5.0
I absolutely loved this book. This is one that I couldn't stop reading.
wanderaven's review against another edition
3.0
I rarely add my voice to the complaints on goodreads over their lack of half-stepped star ratings, in part because the chorus is already rather loud and in part because they don’t seem moved to change the process anytime soon.
But with Try Not to Breathe, I feel the pain. Seddon’s debut is strong, warranting more than three stars, but I don’t feel quite ready to make the leap to four.
We have the damaged investigator (though in this story she isn’t a detective but a journalist who has fallen from grace - so, a freelance journalist), and a young victim who, instead of dying or mysteriously disappearing fifteen years before, is in a not-quite-a-coma state.
I had some difficulties with the damages attributed to the protagonist because they seemed there just for the sake of her having an Achilles heel than they seemed pertinent to the story or even her ability to investigate.
And I figured out the bad guy at the 24% mark. I can’t tell you how alarming this is, simply because this isn’t something that I do. And the way I figured out he was the bad guy is a process I’m severely tempted to reveal, as it was red-flagged throughout the narrative, but it could be such a spoiler that I won’t – perhaps you’ll be lucky enough to be less perceptive on these flags than I was.
However.
I thoroughly enjoyed the methods used to convey the victim’s point of view, particularly after her assault. I appreciated Seddon’s instilling of music in the victim’s personality (and it’s further inclusion in the title).
And while I never warmed to (or even at least accepted) the protagonist’s destructive behaviors, I understood that Seddon tried something different here and on the whole she certainly drew me in as a reader. I was engaged and, even though I knew who the villain was early on, there was enough question about the outcome to anxiously return to the narrative.
Random House generously provided an advanced reader’s copy for me to try this debut author and their gamble paid off; I will definitely be on the lookout for Seddon’s next mystery!
But with Try Not to Breathe, I feel the pain. Seddon’s debut is strong, warranting more than three stars, but I don’t feel quite ready to make the leap to four.
We have the damaged investigator (though in this story she isn’t a detective but a journalist who has fallen from grace - so, a freelance journalist), and a young victim who, instead of dying or mysteriously disappearing fifteen years before, is in a not-quite-a-coma state.
I had some difficulties with the damages attributed to the protagonist because they seemed there just for the sake of her having an Achilles heel than they seemed pertinent to the story or even her ability to investigate.
And I figured out the bad guy at the 24% mark. I can’t tell you how alarming this is, simply because this isn’t something that I do. And the way I figured out he was the bad guy is a process I’m severely tempted to reveal, as it was red-flagged throughout the narrative, but it could be such a spoiler that I won’t – perhaps you’ll be lucky enough to be less perceptive on these flags than I was.
However.
I thoroughly enjoyed the methods used to convey the victim’s point of view, particularly after her assault. I appreciated Seddon’s instilling of music in the victim’s personality (and it’s further inclusion in the title).
And while I never warmed to (or even at least accepted) the protagonist’s destructive behaviors, I understood that Seddon tried something different here and on the whole she certainly drew me in as a reader. I was engaged and, even though I knew who the villain was early on, there was enough question about the outcome to anxiously return to the narrative.
Random House generously provided an advanced reader’s copy for me to try this debut author and their gamble paid off; I will definitely be on the lookout for Seddon’s next mystery!
smilingeyebrow's review against another edition
3.0
It was a fun read but the ending fell a bit flat.
marionetkaliteracka's review against another edition
3.0
Wyobraź sobie, że nie możesz mówić ani się poruszać. Wszystko słyszysz, lecz wegetujesz gdzieś na granicy pomiędzy życiem a śmiercią. Pozostajesz w zawieszeniu odkąd skończyłeś piętnaście lat i dryfujesz zamknięty w czasach, gdy jeszcze wszystko było takie rzeczywiste. Poznajcie Amy – dziewczynę, której tajemnice o mało nie doprowadziły do tragedii.
Alex to dziennikarka, która pisze reportaż z oddziału pacjentów znajdujących się w śpiączce w jednym z brytyjskich szpitali. Tam spotyka Amy – swoją rówieśniczkę, która w wieku piętnastu lat została napadnięta i porzucona w parku niedaleko własnego domu. Nikt jednak nie poniósł kary za popełnione przestępstwo. Od tamtej pory Amy uwięziona jest w bezczasowej pustce, a Alex stara się pomóc dziewczynie i doprowadzić do ukarania sprawcy. Alex – kobieta zdeterminowana, lecz w moim odczuciu słaba pod względem psychicznym. „Czasami wyciągam album ze ślubnymi zdjęciami i zasypiam, płacząc, a potem budzę się we własnych szczynach.” Zbytnio rozpamiętuje wydarzenia z przeszłości. Ma problemy z alkoholem, lecz egzystuje w świecie na miarę normalnego społeczeństwa. Kobieta coraz bardziej zagłębiając się w sytuację w jakiej znalazła się Amy – angażuje się coraz bardziej emocjonalnie. Doszukuje się nowych świadków i nowych okoliczności. W ten sposób poznaje Jacoba – człowieka, który tak jak ona, zdeterminowany jest do znalezienia sprawcy zdarzenia, choć nie okazuje tego w tak emocjonalny sposób jak Alex. „Spojrzał na wyszczerbione płytki sufitu. Jego samochód stał na szpitalnym parkingu. Spadł ze schodów w budynku, w którym nie miał powodu przebywać. No i kwestia pracy. Był na zmyślonym spotkaniu w biurze nieistniejącego przyszłego klienta. O Boże…” Bardzo ciekawym wątkiem, na którym opiera się cały trzon powieści Holly Seddon, jest stan wegetacji, kiedy to człowiek skazany jest na życie w bezdennej pustce gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią – bez możliwości poruszania się czy wypowiedzenia choćby słowa. Powieść jest napisana prostym językiem, co znacznie ułatwia czytanie. Niestety muszę zaznaczyć, że pomimo tego, iż główny wątek powieści brzmi naprawdę interesująco – książka ta, jako thriller była dla mnie naprawdę nudna. Opowieść ta nie trzyma w napięciu, nie jest straszna ani nie ma zawracającej akcji. Ta książka jest po prostu znakomitą powieścią psychologiczną i tylko w tym kanonie powinnam ją oceniać. Szczerze mówiąc, spodziewałam się czegoś wyjątkowego, czegoś mrożącego krew w żyłach, a dostałam całkiem przyjemną książkę i na tym się kończyło. Reasumując, nie wiem czy sięgnę w najbliższym czasie po jakąkolwiek książkę tej autorki. Bohaterowie byli trochę irytujący, a koniec powieści przewidywalny i niezadowalający. Mam wrażenie, że jedyną trzeźwo myślącą osobą w książce był Jacob. Jeśli lubicie powieści psychologiczne – polecam z całego serca, lecz jeśli wolicie thrillery trzymające czytelnika w napięciu – odradzam.
Alex to dziennikarka, która pisze reportaż z oddziału pacjentów znajdujących się w śpiączce w jednym z brytyjskich szpitali. Tam spotyka Amy – swoją rówieśniczkę, która w wieku piętnastu lat została napadnięta i porzucona w parku niedaleko własnego domu. Nikt jednak nie poniósł kary za popełnione przestępstwo. Od tamtej pory Amy uwięziona jest w bezczasowej pustce, a Alex stara się pomóc dziewczynie i doprowadzić do ukarania sprawcy. Alex – kobieta zdeterminowana, lecz w moim odczuciu słaba pod względem psychicznym. „Czasami wyciągam album ze ślubnymi zdjęciami i zasypiam, płacząc, a potem budzę się we własnych szczynach.” Zbytnio rozpamiętuje wydarzenia z przeszłości. Ma problemy z alkoholem, lecz egzystuje w świecie na miarę normalnego społeczeństwa. Kobieta coraz bardziej zagłębiając się w sytuację w jakiej znalazła się Amy – angażuje się coraz bardziej emocjonalnie. Doszukuje się nowych świadków i nowych okoliczności. W ten sposób poznaje Jacoba – człowieka, który tak jak ona, zdeterminowany jest do znalezienia sprawcy zdarzenia, choć nie okazuje tego w tak emocjonalny sposób jak Alex. „Spojrzał na wyszczerbione płytki sufitu. Jego samochód stał na szpitalnym parkingu. Spadł ze schodów w budynku, w którym nie miał powodu przebywać. No i kwestia pracy. Był na zmyślonym spotkaniu w biurze nieistniejącego przyszłego klienta. O Boże…” Bardzo ciekawym wątkiem, na którym opiera się cały trzon powieści Holly Seddon, jest stan wegetacji, kiedy to człowiek skazany jest na życie w bezdennej pustce gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią – bez możliwości poruszania się czy wypowiedzenia choćby słowa. Powieść jest napisana prostym językiem, co znacznie ułatwia czytanie. Niestety muszę zaznaczyć, że pomimo tego, iż główny wątek powieści brzmi naprawdę interesująco – książka ta, jako thriller była dla mnie naprawdę nudna. Opowieść ta nie trzyma w napięciu, nie jest straszna ani nie ma zawracającej akcji. Ta książka jest po prostu znakomitą powieścią psychologiczną i tylko w tym kanonie powinnam ją oceniać. Szczerze mówiąc, spodziewałam się czegoś wyjątkowego, czegoś mrożącego krew w żyłach, a dostałam całkiem przyjemną książkę i na tym się kończyło. Reasumując, nie wiem czy sięgnę w najbliższym czasie po jakąkolwiek książkę tej autorki. Bohaterowie byli trochę irytujący, a koniec powieści przewidywalny i niezadowalający. Mam wrażenie, że jedyną trzeźwo myślącą osobą w książce był Jacob. Jeśli lubicie powieści psychologiczne – polecam z całego serca, lecz jeśli wolicie thrillery trzymające czytelnika w napięciu – odradzam.
ksm's review against another edition
hopeful
mysterious
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.0